การเริ่มต้นใหม่ของอดีตจอมมาร

ข้าน้อย..ข้าน้อยผิดไปแล้วขอน

่เบื้องหน้า ใบหน้างามหยดย้อยแต่หารู้ไม่ว่านั่นเป็นเพียงรูปลักษณ์ภายนอกที่

้าให้อภัยเจ้าผู้ทร

ลางเอ่ยถามขึ้นเพื่อไตร่ตรองคำอ้อนวอนนั่น แต่ล้วนแล้ว นิสัยใจข

ั้งใจจะช่วยครอบครัวของข้า... ฮึก พวกเขากำลังลำบากข้าถึง..

? ครอ

ึก

ยงที่เอ่ยนั่นกำลังแสดงท่าทา

าถูกคนในตระกูลหลินฆ่าตายหมดสิ้นแ

! ข้า...ข้ามิได้มีเจตนาคิดปองร้ายต่

แน่นอ้อนวอนร้องขอความเมตตาจากนายของตนเอง น้ำตาไหลรินลงมาอย่า

าเตรียมตัวตายมาเสียอย่างดี ไยข้าจัก

.ไม่..ด..ได้โปรดเถิด

เฉินจือหานจ้องมองชายตรงหน้าที่กำลังทรมานอย่างสุขสมขณะอีกฝ่ายสีผิวเริ่มเหี่ยวย่นซีดเซียว สีตาขาวโพลนแต่กายยังมีวิญญาณอยู่ เสียงร้องตะโกนด้วยความเจ็บปวดค่อยๆ แผ่วลงเร

เยี่ยงทาสแต่ดวงวิญญาณกลับสีใ

งบนดวงแก้วกลมสีขาวเรืองรอง ก่

นานหรอก... ประเดี๋ยวพวกเจ้าก็ใกล้สิ้น.. ข้าจะกินวิญญาณพวกเจ้าให้หมด

.

่ย.. หล

นายเนี่ย! เรียกเบาๆ ไม่ได

ายหนุ่มกวาดตามองไปรอบๆ ห้องถึงได้รู้

มตื่นเองนี่! พวกเรามาหาข้

บ แล้ว..พวกนาย

เองที่กำลังนั่งอ่านหนังสือจดลงสมุด เพ

นเจ้านั่นอ่าน

านอะไรไม่เห

มันบันเทิงมาอ่านแล้ว

ยื่นหนังสือเ

ฉันฟังสิ เล่าให้ละเอี

านกระต่ายก

ายไหมล่ะ

ว่าแต่ หนังส

่าของสงครามเลือดเมื่อหลายพันปีก่อน แต่แล้วก็หลุดหัว

่องแต่งที่โด่งดังสมัยก่อน มีความจริงแค่5เปอร์เซ็นต์ นอ

ี้ก็กลับบ้านไปเถอะ

ัพมารนามว่าเฉินจือหาน ต้องเสียสละสมาชิกของคนในตระกูลไปนับร้อยนับพันชีวิต สงครามก็จบลง โดยที่แม่ทัพมารถูกสังหาร ตัดหัวเสียบประจาน แต่ตระกูลที่เหลือรอดม

ครามเรื่องพวกนี้ก็คงไม่เกิด บ้านเมืองคงส

อแต่มาฟังฉันเล่าเนี่ยนะ แล้วก็มาด่

นก็จะมืดแล้ว หอสมุดปิดแล้วนี่แหละจะเป็นเรื่องแย่"

.... ก

นมองไปตามเสียงของก

เอ่ยปากทักขึ้นกับท่าทางข

่าได้ยินเส

เล่า เงียบออกจะตาย หูนายเพี้ยนหรือไง?

นั้นก็ไม่เจอเจ้าของเสียงกระดิ่งที่ว่านั่นเลยสักนิด หลีเ

ปเอง.

.

สำหรับอาบได้เตรียมไ

รเข้ามาตอนที่ข

ส้มนวลรอบบริเวร ฝีเท้าย่างก้าวเดินลงไปในบ่อแช่ที่ควันพวยพุ่งจากไอร้อนมายังจุดกึ่งกลางของบ

่านเฉิน

ินจือห

้นกวาดตามองไปรอบๆ "ผ

อบรับ สีหน้าหงุดหงิดคลายกังวลพลางกลับมานั่งตั้งญาณของ

าน!! เจ้า

แววตาโมโหร้ายผุดขึ้น จ้องม

ั่นยังคงดังก้อง แต่กลับไม่มีใ

บ้าเอ

าน!! ช่วยด้วย ท่านเฉินจือหานโปร

พยุงร่างเดินกลับขึ้นจากบ่อ เปลวไฟสีม่วงเริ่มโหมกระหน่ำ แต

กิดอะไรขึ้น! อึก..

น!! ข้าจะฆ

ก!! ออกไป

งออกมารอบด้าน "ออกไป อย่ามาเข้าใกล้ข้า!! พวกเจ้ารู้ไหมว่าข้าเป็นใค

ท้าย่ำเข้ามาด้วยท่าทางแตกตื่นพยายา

ออกไป!! เสียง.

ีกฝ่ายกลืนกิน ผิวหนังเหี่ยวย่นเหมือนกับที่ชายคนก่อนเคยเป็นก่อนจะสิ้นใจทรุดตัวลงไปนอนแน่นิ่ง

วิตมาแล้ว ข้ากินมันไปแล้ว ทำไมข้า

ี่ยวย่นราวกับคนแก่ แม้แต่ดวงตาเริ่มค้ำเปลี่ยนเป็นสีขาวโ

" ราวกับเวลานั้นได้หยุดนิ่ง ร่างยืนแน่นิ่งเหมือนวิญญาณนั้นหลุดออกจากร่างและ

.

ันนี้อากาศมัน

ท้ๆ รีบกลับบ้านกันเถอะ พ

เตร่ไปเรื่อยๆ ริมถนน ใบหน้าหยุดยืนจ้องมองรูปปั่นขนาดใหญ่ที่เป็นรูปปั้

านเลยแฮะ โอ๊ะ ลืมเลย

ิดต่อหาใครสักคนก่อนกลับบ้าน ขณะรถ

ัล

้ทำไมยังไม่กลับบ้าน

ลับแล้ว เธอน่ะ ย

่ะ แต่เห็นพี

ก.." แววตาหันมองไปยังต้นตอของเสียงนั่น มันดังมาจากริมแม

่งฝีเท้าตามเสียงของกระดิ่งที่ยังสั่นเปร่งเสียงออกมาเป็นระยะ กวาดต

วย" ร่างกายเดินตรงมายังแม่น้ำขนาดใหญ่ จ้องมองหา

จือหา

หน้าเริ่มซีด แต่ไม่ว่ายังไงก็ยังไม่รู้ที่มาของเ

กุมศีรษะด้วยความปวดร้าวที่จู่ๆ กลับรู้

อหา

. ใคร..ใครกำลัง.

ะเกี่ยตะกายขึ้นจากฝั่งแต่กล

ๆ ช..ช่วยด

มาจากฝั่ง แต่สุดแล้วกำลังก็เริ่มค่อยๆหายไปเรื่อยๆ ร่างเริ่ม

ฉัน..ฉัน..ก

.

" ชายหนุ่มรีบพยุงตัวขึ้นจากบ่อน้ำแล้วหอบหายใจอย่างลน

้า กวาดตามองไปรอบ

งมาโผล่นี่ ที

สายตามองไปรอบๆ เหมือนกับเป็นห้องกว้างขนาดใหญ่ที่จุดต

ดนี้.." เมื่อลองสางผมตัวเอง ถึงได้รู้ว่าเ

ู่บนสวรรค์? อ้า ต้องใช่แน

ลอบขวัญตนเองพลาง

กับน้องสาวเลย พวกเขาต้องคิดถึงฉันมาแน

เหว่ยรีบลุกขึ้นอย่างรวดเร็วแล้วกรีดร้องด้วยความต

!! ผีหลอก ผี

าน! เกิดอ

ี่ออกมาจากห้อง ท่าทางลนลานจ้องผู้คนที่วิ่งเข้ามาเ

ท..ทำไม แต่งตัวอย่างนั้นล่ะ

อีกฝ่ายพูด ผู้คนจ้องมองมายังเขาด้วยท่าทางสงสัยผิดแปลก บ้างก

จะไปคอสเพลย์ที่ไหน น..นั่น

นายท

านพ

เข้ามาหาด้วยความเป็นห่วง "เกิดอะไรขึ้น?" ใบหน้า

แล้วมิค่อยรู้ความ" เธอฟังคำพูดของพวกเขาแล้วขมวดคิ้วด้วยค

เป็นอะไรหรื

นพี่ล่ะ นี่พวกนายโอเคกันหรือเปล

้องมองหญิงสาวหลังถูกเรียกชื่อที่ไม่เคยคิดว่าจะไ

จือหาน? เ

า ฮ่า ไม่น่าใช่ ม

ิ่งออกไปจากห้อง หลีเหว่ยจ้องมองไปรอบๆ

ืออะไรกันอยู่ คงไม่ใช่อย่าง

ยากาศของอากาศที่หนาวจัดยิ่งทำให้

ที่ ตึกรามบ้านช่องอาคารสูงๆ มันได้หายไปแล้ว "น..นี่ คุณครับ" มือเล็กคว้า

งฉันแบบนั้นล่

ขอบบ่อเพื่อชะโงกหน้ามองดูตัวเองในน้ำ "..ม..มันก็ฉันหนิ.. หน้าฉันหนิ ทำไม.. เสื้อผ้า ผม

นจือหานที่ว่า...