การเริ่มต้นใหม่ของอดีตจอมมาร

นึกถึงเหตุการณ์ที่ซับซ้อนว่าตนเองนั้นทำไมถึงถูกส่งมาที่นี่กั

อนถึงเป็นแม่ทัพมารที่โหดร้าย เพราะอะไรถึง.. อ้า คำถามเยอะแยะเต

รืออะไรสักอย่างสิ" สายตาขวักไขว่เหมือนกำลังประเดิมหาเรื่องอะไรใหม่ๆ เข้า

" สีหน้าสนอกสนใจรีบเดินตรงไปยังโต๊ะเล็กที่มีกาน้ำชาตั้งไว้ มือทั้งสอ

..

ยสิ

มันจะเกิดความเหนือธรรมชาตินั่นขึ้นจริง หลีเหว่ยในร่

ามารถปลุกวิญญาณภูตผีปีศาจอย่างที่หนังสือเล่

มไปด้วยความเงียบและวังเวงอย่างบอกไม่ถูก รู้สึกถึง

สไตร์แบบนี้หรือเปล่าถึงโดนประณามน่ะ แค

กระทั่งมาสะดุดตากับชั้นวางที่มีกร

ห็นของจริงเป็นคร

ายสลักฉลุไม้เป็นลวดลายของหมาป่าที่เป็นสัตว์วิเศษประจำตระกูล แต่แทนที่มันจะใ

้งราคาไว้สูงจนประเมินค่าไม่ได้ แถมมีตำนานเรื่องเล่าบอกว่ามันมีจิตวิญาณของนักรบที่ถูกสาป ม..ไม่อยาก

ละตื้นตัน ขณะมือนั่นค่อยๆ เอื้อมเพื่

ขวัญมือหน่อยเ

้าฉงนจ้องมองกระบี่เล่มยาวสีดำที่อัดแน่นไปด้วยความรู้สึกประหลาด แต่ในตอนนั้นเองที่จู่

! โอ๊

พบท่านที่สมบูรณ์แบบมานับร้อยนับพัน

มือเล็กยกขึ้นปิดกั้นมันทั้งสองข

แม่ทัพเฉินจือหาน.. ท่านกลับ

ค..ใคร ออกไป

อดื่มด่ำรสชาติของวิญญาณที่กำลังหวาดกลัว พลังของท่านก็จ

้นยังคงเดิม หลีเหว่ยจ้องมองพื้นด้วยสีหน้าหวาดกลัวขบริมฝีปากอย่างกล้ำกล

หมด.. น้ำ... หิวน้

ำผัสร่างกายที่อยู่ไม่สุข เขากวาดตามองหาพื้นที่ที่ทำให้รู้สึกสงบ แต่มันกลับกลายเป็นว่าบรรยากาศ

ือนคนตาบอดเลย แถมยัง... แสบคอกระหายบางอย่

กิดอะไรขึ้น

่ค่อยดีออกมาจากในห้อง ได้ยินเสียงเปิดประตูเข้ามาพร้

เฉินจ

หว่ยส่งเสียงแหบแห้งรา

. ขอ

แต่ตอนนี้สายตาของเขากลับมองเป็นเพียงบรรยากาศรอบๆ ตัวของคนผู้นั้น

... เล

อหาน ท่านต้

่าสุดแรง สีหน้าหลุดลอยไร้สติจ้องมองเหยื่ออย่างกระหายก่อนจะใช้ริมฝ

เหยื่อที่ถูกสังเวยชีวิตอย่างน่าเวทนาได้หมดลมหายใจลงแล้วในทันที

..ฉัน.. มันเกิ

สายตาจ้องมองศพในห้องอย่างกระว

จ้องมองกระบี่เล่มหนาเจ้าของสาเหตุนั้นอย่างหวาดกล

ายผู้เคราะห์ร้ายด้วยสีหน้าหวาดกลัว ก่อนละสายตาว

ไรลงไป.. ฉัน..ฉั

อเล็กประคบลงบนแก้มอย่างอ่อ

่านพี่ต้องฟังข้า ท่านแค่สูญเสียความทรงจำ ท่านจะมิใช่สัตว์

าน ทุกคนต่างพากันตกใจและสับสน ต่างคิดกันไป ว่าเฉินจือหานที่แส

่มอย่างแผ่วเบาพร้อมจ้องมอง

ถมยัง.. เอ่อ ความจำเสื่อม แม้

น เป็นน้องสาวของท่าน ท่านคือเฉิน

ยี่ยน หมิงเยี

องไปยังหญิงสาวด้วยสีหน้าตกใจ เพราะหากในบัจจุบัน

บแทบเท้าของเธอ ขณะหมิงเยี่ยนได้แต่กรีดร้องอย

ย่าเจ้าค่ะ ท่านทำแบ

ปรับตัวอีกเยอะสำหรับการมาอยู่ อ่ะ

ียมากกว่า" หมิงเยี่ยนส่งย

ทางเลือก พวกเขาเมื่อเกิดมา จะมีนิสัยโหดร้ายและมีอำนาจเกินจะต้านทาน วิธีเดียว ที่จะทำให้คำสาปหายไป.... อ่า..ข้าว่

้ากับผู้ใดกัน?" ใบหน้าหรี่ตาอย่างเศร

ท่านหลิ

ถึงหน้าหนังสือที่ได้อ่าน หลินจื่อฝานนั่นมันคนชั่วก

ไมหรือ

้าบอกกัน ว่าตระก

ข้ามีคนรักแต่แค่... ข้ามิอยากทำให้ท่

.ข้าไ

่ะ..ค

าขณะเดียวกันนั้นเอง ที่หลีเหว่ยพึ่งรู้ตัวว่ากำลังจะพูด

ีที่ข้าขะแต่งกับคุณชายจื่อฝาน มากกว่

่าไงนะ

างเป็นสตรี ท่านบอกข้าว

อ่ะ ไม่สิ..เจ้ารู้แค่ว่ามันคือความรัก แค่คำว่ารักมันไม่ได้กำหนดสักหน่อยว

ำไห้ออกมาอย่างสะอึกสะอื้น "ข้าขอโทษที่เ

จะพูด ถ้าหากว่าแต่ก่อนข้าเ

ี่ไม่เคยเห็นมาก่อน ก่อนที่อีกฝ่ายจะเริ่มเปลี่ยนสีหน้าเหมือนนึก

เคยเจ้

ะหยุดเรื่องสงครามเลือดที่จะตามมา ฉันอาจจะ

องไห้สะอึกสะอื้นก่อนจะเอ่ยถาม

ับทราบแล้ว เอ่อ แบบว่าเข้าใจแล้ว ล่ะม

ี่ยนไปเยอะเ

อนนี้สีหน้าของหมิงเยี่ยนเร

ฮ่า ฮ่า ง.

ายังพื้นเบื้องล่าง ในหัวกำลังคิดถึงแผนการที่จะแ

.

กๆ

ผืนหญ้า การไล่ล่าในช

าก!

่งมีชีวิตบางอย่าง ร่างชายหนุ่มล้มฟุบลงกับพื้นอย่างน่าอนาถก่

สิงร่างชาวบ

่อให้ใช้คนกันไว้สักกี่ค

ไว้! ยื้อเวลาจนก

บ้าน ใบหน้าเหี่ยวย่นดวงตาแดงก่ำราวกับเลือดพยายามวิ่งชนม่านอาคมด้วยความ

นไว้ไม่นาน มั

่มความหนาของม

อีกมิได้! เหวอ!!" ม่านถูกทำลายโดยง่ายดายพร้อมๆ ก

่า! อย่าเข้ามา

.... ก

นทันใดก่อนที่ปีศาจจะ

ัน...หยุดเ

ะตามมาด้วยเสียงของขลุ่ยไม้ที่เริ่มบรรเลงด้วยเสียงอ่อนช้อย มนุษย์ปกติท

ลุ่ยไม้เลา

นุ่มลึกก่อนเผยให้เห็นถึงชายปริศนาในชุดสีเขียวอ่อนป

าย คุณชา

ลอกล่อ ฝีเท้าเดินตามเสียงขลุ่ยไล่บรรเลงมาใกล้จื่อฝานที่ยังคงเป่าขลุ่ยเลานั่นอยู่ที่เดิม ร่า

ลุ่ยไม้ที่ดูไร้พิษสง กลับกลายสภาพเป็นกระบี่เล่มหนากวัดแกว่งปลายดาบเสียบศีรษะของปีศาจที่ถูกกลืนกินอย่างไร้เมตตา ไ

เข้าฝักที่มันเคยอยู่ก่อนกลายสภา

ฆ่าเขาล่ะขอรับ เขาเป็นเพียงแ

ศาจที่ควบคุมร่างกลืนกินจนหมด.... มิ

้นไปบนเขากุ่ยอิงตามหาลูกสาวกับลูกชายที่หายไปหลังจากไปยังภูเขานั่นเพื่อเก็บผล

นั่นมีม่านอาคมสะกดไว้ มิอาจฝ่าเข้าไปยังปากถ้ำด้านในได้....

างขยับตัวนั่งลงเพื่อตรวจสอบศพขอ

วัยวะหั

หมายความ

ไปที่ตำหนักของแม่ข้า ท่านจะ

น้านิ่งเรียบกล่าว

ไปไหนจื

ีเท้าก้าวยาวๆ เดินตรงมาจากด้านห

เหตุใดถึงถามข้าอีก..." ชายหนุ่

้ไปไหนเลย นอกจากอยู่แต่ในห้องของเจ้า ไปยังหอสมุด และ

่มิเคยพบหน้า... ข้า... ท่านรู้ว่าเหลียงเหลียง น้องสาวของเราชอบนาง ท่าน

กำขลุ่ยไม้ประจำกายไว้แน่น เพื่อสะกดกลั้นความรู้ส

.

..คำนับ

ลังแสดงท่าทางปลาบปลื้มยินดีให้กับทั้งสองฝ่าย ชุดแต่งงานสีแดงกับใบหน้าภายใต้ผ้าคลุมสีแดง

วเข้าห

าหอ..ข..ลืมคิดไปเลยว่าจ

้มขึ้นมา ฝีเท้าอุ้มเจ้าสาวตัวลอยเดินตรงไปยังห้องห

ของเขาทั้งสอง จื่อฝานค่อยๆ เดินตรงอุ้มร่างที่เอาแต่แข็งทื่อตรงมายังเตียง ร

.เอ่

สาวค่อยๆ เผยทีละน้อยจนกระทั่งเห็นใบหน้าใต้ผ้าคลุมนั้นอย่างชัดเจน กลหลอกของเจ้าสาวกำมะลอโดยเฉิจือหานก็

คือว่า

านอน

ตั้งรับกับคำพูดอีกฝ่ายไม่ถูก

้ำเสียงเย็นชาพลางลุกตัวขึ้นเดินออกไปนั่งโต๊ะ

ลังของอีกฝ่ายที่ไม่ได้สะสนใจอะไรในตัวเจ้าสาวเลยแม้แต่น้อย แต่นั่น

่ก็ไม่ได้ชอบพอกัน พ่อกับแม่ถึงจับแต่งกันโดยไม

่ายอย่างสงสัย ก่อนผละตัวย่องเบาแอบมอ

มีสมาธิค่อยๆ ผละหน้าออกห่างแล้วถอนหาย

้เจ้าไปนอ

่ ยังไม่ดึกสักหน่อย ท

งแอบถามข้อมูลเล็กน้อยที่พอจะช่วย

ง ครั้งนี้จือหานเริ่มที่จะขยับตัวลงมานั่งด้านข้างจ้องมองเพ่ง

...

่า..เป็

่มขมวด พร้อมกับหายใจยาวเ

.ใจ..เอ่อ..." สายตาจับจ้องมองมายังจือหานเพื่อกำลังบ่งบอกว่าเข

ูดมากแบบเจ้า

่" 'ฉันตีสนิทเขามากไปหรือเปล่านะ บางทีอาจจะลองถามเขาเรื

สืออีกครั้ง และครั้งนี้เขาคงคิดว่ามันจะ

เรื่องสำคัญที่อยากรู้หลายเรื่อง แต่มันกลั

งอีกฝ่ายอย่างหมดอารมณ์ "จะไปนอนหรือ

นอนข้าก็ไม่นอนอ่ะ ท่านก็อ่านหน

หงุดหงิด ปิดหนังสือลงเสียงดัง

ึก.. ครอก.." สายตาจ้องมองอย่างหมดความอดทน มือหนายกขึ้นดีดนิ้วเบาๆ และทันใดนั้น

.น่าร