เชลยสวาทชีคร้าย

่นอน” กชนิภามั่นใจในตัวยศวิน “แต่ถึงพี่ชายฉันกับเพื่อนอีกสองคนจะทำผิด คุณก็ไม่มีสิทธิ์ทำกับเขาอย่างนี้เพราะคุ

รกล้าโต้เถียงหรือพูดจาเช่นนี้กับเจ้านายเขาสักคน มีแต่กลัวจนหัวห

กลัว แต่อีกใจก็คิดว่า เธอเป็นคนไทยจึงไม่รู้จักเขา ไม่รู้ว่าคนอย่

เหยียบอยู่บนกฎหมู่ที่ฉันจะทำอะไรกับใครก็ได้ โดยเฉพาะคนชั่วช้าเลวทรามอย่างพี่ชายเธอกับเพื่อน” กชนิภาตกใจอีกทำนบที่รู้ความจริงว่า ชายน้ำเสียงเข้มห้วนคือใคร ทำให้เธอรู้สึกถึงความไม่ปลอดภัยในชีวิตของพี่ชายรวมทั้งตัวเธอเองด้วย “คนอย่างฉันถ้าไม่มั่นใจว่าพวกมันทำชั่วจริงก็ไม่มีวันทำแบบนี้ แ

องไห้และทีท่าหวาดกลัวของโซเฟีย เป็นภาพจำที่ไม่มีวัน ราวกับว่าฝังอยู่ในความรู้สึกของเขาก็ว

อยากโต้เถียง แต่ด้วยท่าทางมั่นใจของเขา และยศวินก็ไร้คำพูดแก้ต่าง ทั้งที่อุปนิสัยของพี่ชาย หากไม่ทำผิ

ก มาตัดสินความผิดของคนอื่นตามอำเภอใจไม่ได้ ถึงแม้ว่าคนที่ถูกกระทำ

อัสวานเน้นเสียงพูด แววตายังไม่ลดความร้อนแรงแห่งโทสะ “กูให้โอกาสมึงอีกครั้ง บอกกูมาว่า พ

้ประวัติมันอย่างดี ภาษาที่เขาพูดคือภาษาสากล ที่คนส่วนใหญ่ในจามาลพูดได้ เนื่

ล้าหาญ เขาปราบกองโจรนอกรีดหลายต่อหลายกลุ่ม เป็นที่รักของคนในหมู่บ้านกลางทะเลทราย รวมถึงคนในซัสเชียร์ที่ให้ความเคารพและยำเกรงไม่ต่างจากคนเป็นพ่อ แล้วถ้าหาก

ียงแข็งเพราะไม่รู้ว่า หญิงสาวที่ตนย่ำยีคือใคร ทว่าตอนนี้กลับลนลาน

ัวมึง แล้วไม่ใช่แค่นัดเดียวนะ กูจะยิงมึงหม

ันข่มขืนผู้หญิงคนนั้น ส

ากปากโอดิลเรียกความตกใจให้กับกชนิ

ววตา ก้มหน้ามองยศวินที่น้ำตาไหลออกมา วินาทีนั้นเธอรู้ได้ทันทีว่า พี่ชายกำลังสำนึกผิดในเรื่องที่ทำ กชนิภาร้องไห้ เสียใจกับการกระท