ตำหนักรัก ฮ่องเต้อำมหิต

ะเดี

จของบ่าวไพร่น้อยใหญ่ภายในจวนราชครู เมื่อรัชทายาทโ

่ที่ไหน”องค์ชายรัชทายาทรับสั่งถามสุระเสียงกึกก้องพร้อมรีบเสด็จ

ับเอาไว้ไปทั่วทุกหนแห่งบ่งบอกว่าเป็นสัญลักษณ์งานศพพระชายารัชทายาท และทั

ภิเษกของพระชายาข้าเหตุใดจึงไม่นำผ้าแดงมงคลมาประดับไว้!

งขึ้นอยู่ทางด้านหลังพร้อมพระวรกา

มาทันทีเมื่อเว่ยอี้ก้าวเ

นางเพิ่งจากไปจำเป็นต้องจัดเตรียม

งเย่วส่ายพระพักตร์ไปมาด้วยทร

งข้ากับลูกสาวของท่าน เหตุใดจึงกล่าวถ้อยคำเช่นนี้ออกมา หลิ่งเห

มีวันหวนกลับคืน เจ็บปวดเสียยิ่งกว่าอะไรทั้งสิ้น! และมากกว่าพระองค์หลายร้อยเท่ายิ่งนัก รีบเสด็จกลับคืนวังหลวงเถิดพ่ะย่ะ

กเห็นนางไม่รู้ว่าจะโตขึ้นมากน้อยเพียงใด คาดว่าจะต้องเติบโตขึ้นมากกว่าห้าปีก่อนอย่างแน

ชครูเว่ยอี้ดึงรั้งท่อนแขนใ

้องนอนกำลังเตรียมทำความสะอาดตามขั้นตอนของการรักษาสภาพศพ ขอพระองค์ทรงเชื่อด้วยเถิดในฐ

ับพื้นจวนทันทีครั้นโจวหยางเย่ว

หลังจากกันเมื่อห้าปีก่อนที่หอดวงดาว นางเป็นคนช่วยชีวิตและรักษาข้าจนหายเป็นปกติ ข้ายังไม่ได้ตอบแ

างเมื่อได้ยินคำว่าหอดวงดาว ร่างสันทัดทรุดกายลงนั

กลางขุนเขาอย่างนั้นเหรอพ่ะย่ะค่ะ”เว่ย

หลาคมคายพยักขึ้

้กับผู้ใดอย่างเด็ดขาด นางไม่ล่วงรู้ด้วยซ้ำไปว่าข้าแท้จริงแล้วเป็นผู้ใด และข้าล่วงรู้แต่เพียงว่านางเป็นบุตรสาวของท่านเพราะแม้แต่ชื่อ นางก็ไม่ยอมบอกแม้แต่น้อย ข้าเพิ่งจะล่วง

่งนิ่งงันอยู่กับที่เมื่อรับสั่งของรัชทายาทรูปงามที่คร่ำครวญหาบุตรีของตนอยู่ในเวลานี้นั้น ในคว

ตรีฝาแฝดคนโตของเว่ยอี้ที่ถูกปกปิดไม่ให้มีตัวตนอยู่ในผืนแผ่นดินต

สามารถรักษาผู้คนหายจากอาการบาดเจ็บและเจ็บป่วยได้อย่างชะงักงัน แม้กระทั่งโรคหอบหืดของห

ความบังเอิญในวันสุดท้ายที่พระองค์จะเสด็จออกจากหอดวงดาวและก็ตกหลุมรักพระองค์ทันทีตั้งแต่แรกพบ โดยที่โจวหยางเย่วก็

ค์รัชทายาท หลินเอ๋อจึงไม่ปริปากบอกให้ผู้ใดฟังแต่อย่างใดว่าแท้จริงแล้วนางคือคนที่ช่วยชีวิตองค์รัชทายาทตัวจริง ดูท่าหลินเอ๋อจะไม่ล่วงรู้ว่านางได้กุมหัวใจของพ

แฝดคนพี่ที่รัชทายาทกำลังกล่าวขวัญถึงเมื่อครู่ที่ผ่านได้เข้

ใดนั

ู้วายชนม์ ติดตามด้วยร่างของแม่นมและบ่าวรับใช้ทั้งสองนางต่างวิ่งออ

ลียนมาตั้งแต่แบเบาะตะโกนก้องออกมาจนได้ยินไปทั่วบริเวณในขณะที่บ่าวรับใ

ินและได้เห็นเหตุการณ์เช่นนั้น ก่อนจะเหลือบสายตามองไปทา

้เหมาะเจาะจริงๆ”รา

ทเดินตรงไปที่ร่างของแม่นมและบ่าวทั้งสอง พร้อมสุร

ห่งต้าโจวรับสั่งพลางรีบลุกพรวดพร

างของบ่าวทั้งสามที่กำลังพูด

มา! เหตุใดจึงกล่าวถึงลูกของข้า

ียนตรงเข้ากอดขาราชครูเอาไว้โดยพลันด้วยความหวาดกลั

ุณหนู...ศะ...ศพ...ศพของคุณหนู...เดิน

ับอยู่ทางด้านหลังของราชครูเว่ยอี้ซึ่งจะเป็นใ

็นแฝดพี่เว่ยหลินหลางกำลังก้าวเดินออกมาจากห้องนอนอย่างช้าๆ ดวงตาสบประสานกับบุตรสาวที่ม

โกนก้องร้องเรียกชื่อของบุตรส

อนจะแสร้งผวาเข้ากอดเสาเรือนยึดเหนี่ยวร่างของนาง

งบิดาพร้อมรอยยิ้มเหยียดปรากฏขึ้นติ

อมาเร็วเข้า!”เว่ยอี้ตั้งใจตะโกนออกมาเช่นนั้

วกเรายังไม่ตายจริงๆ”บ่าวไพร่ที่เห็นเ

เว่ยอี้เข้าไปหาพระชายาของพระองค์อย่างรวดเร็วโดยไม่สนใจว่าพ่อตาจะรู้สึกอย่างไร แต่ที่แน่นอนใบห

กอดเสาเรือนและพิงหน้าผากของนางไปกับตัวเสาอยู่ในขณะนั้น พระเนตรที่บ่

สุรเสียงรับสั่

่อน้องสาวฝาแฝดของนางอย่างช้าๆ ก่อนจะเห็นพระพักตร์คมคายของรัชทายาทแห่งต้าโจวในวัย 20 พระชัน