ปะป๊านาเนีย

องออกไปไกล ๆ พยายามพาสมองคิดเรื่องอื่นบ้าง แต่ก

อนจะหยุดลงตรงเนินดินที่มีไม้สูงบดบังคนในนั้น เขาแหวกพุ่มไม้เข้าไปถึงได้เห็นคนงานของตัวเองหลายคนกำลังจับกลุ่ม

ก่ในนี้ครับ ผมห้า

นที่รายงานเมื่อครู่นี้คงคิดได้แล้ว ถึงได้รีบตั้งตัวเป็นคนเคร่งในกฎระเบียบของไร่ แม้ตนจะไม่ได้เอาไก่มาตีด้วย แต่ก็วางเ

ั้นทำหน้าตกใจ แล้วขยับถอยห่างให้เจ้าของไร่เดินเ

งชายคนหนึ่ง เขามองอีกฝ่ายแล้วก็ยื่นหน้

มากพ่อ

าไม่เคยคุ้นหน้ามาก่อน คาดเดาจากอายุ คาดว่าคงมากกว่าพ่อของเขาไม่มาก จึง

ว่าเจ้าของไร่ยืนอยู่ตรงนี้ บางคนทยอยถอยออกไปเงียบ ๆ คนไหนรักพวกพ้องก็จะสะกิดเพื่อนให้ออกไปด้วย บางคนรีบมุดห

ูกชะตากับแกเป็นพิเศษ แค่มองท่าทางของแก ยิ่งได้คุยด้วยยิ่งร

ช่ไก่ของลุงห

้วนี่ไก่

พื่อนต่างวัยที่วิ่งกลับเข้ามาพอดี “เจ้านี

พื่อนของแกแล้วก็ค

งานได้นั่งพักผ่อนกัน คนงานที่ไร่คุณไม่ใช่พวกไม่ได้เรื่องอะไรเลยนะ เวลาทำงานก็ทำกันหามรุ่งหามค่ำ คนงานทำดีแบบนี้แล้วเจ้าของต้องใจกว้าง ๆ

ให้ลองชิมน้ำหมักผลไม้สูตรของลุงเองเลยนะ ของดีประจำตำบลเลยล่ะ

คุณค

่ มองกิจกรรมผ่อนคลายที่ท้ายไร่แล้ว เกิดความคิดหนึ่งขึ้นในหัว หากเขาให้ผู้รับเหมามาดูที่ตรงนี้

าไป...เอ่อ ไปที

องเขานี่ก็อีกคน ทำไมยังพูดจาอึก ๆ อัก ๆ อยู่เลย แค่พูดถึง

งก่

ก็โบกมือให้คมเดชทำนองว่าไม

วเขาเองมายืนที่นอกรั้วของบ้านหลังดังกล่าว นั่นก็ค

้ว่าหายไปไหนกันหมด เขาหยุดเดินแล้วยื่นหน้าเข้าไปในตัวบ้าน เพื่อเพ่งมองใ

าบ้านไม่เจอซะแล้ว เป็

านอบน้อมนักแต่ก็ไม่ได้น่าเกลียด ลุงแกรับไหว้แล้วดันประตูเปิดให

าน้ำหมักของดีประจำ

ดไปพลาง เขาไม่ใช่สายดื่ม ยิ่งก่อนเที่ยงด้วยแบบนี้ยิ่งไม่เคยแตะ แต่หากว่าล

งศศิร์ธาขยับโค้งขึ้นเพียงนิดเดียว ต่างกับหัวใจที่เบิกบานและเต้นแรงขึ้นไม่น้อยที่เห็นประไพพรรณีตร

ุณ

นคนที่เขาเอ่ยทักขยับตัวออกห่างคล้ายรังเกียจ ใบหน้าของเขาพ