icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon

เด็กเลี้ยงของน้าภพ

บทที่ 6 เราไม่กล้าคิดแบบนั้น

จำนวนคำ:1947    |    อัปเดตเมื่อ:19/10/2023

วาสนาจะตื่นมาทำอาหารเช้าให้กับเพียงพร และภีมภพที่มาทานด้วยเกือบทุกวัน ส่วนเธอกับลูกสา

ดมาทำเป็นมื้อกลางวันให้กับคนงาน ทุกคนต่างพูดกั

เก็บเป็นเงินก้อนไว้ให้กับญารินดาเรียน เมื่อปรึกษากับเพียงพรเลยได้ข้อตกลงว่า วาสนาจะยังทำงานที่นี่ต่

แม่ไปดูหอพักกั

นสองคนได

เช้าเย็นก็กลับ ไปกัน 4 คนค่ะ มีหนู กัญ ต้นหลิวแล้

ิดที่ต้องทำงาน อีกอ

นูว่าจะถ่ายรูปมาให

้าไปบอกน้าพ

้หนูจะบอกหล

าบ้างแล้วแต่อารมณ์ของเขา แต่พักหลังมาบ่อยขึ้นเพราะเพียงพรเริ่มบ่นที

อะไรกินบ้างครับ” เสี

รเอ็ดน้องชายที่อายุ 28 ปีแล้วแต่ยังทำอะไรเป็นเด็กเวลาอยู่บ้าน

กกับผักต้ม แล้วก็ต้มยำไก่บ้า

รน้ำหนักขึ้นเป็นกิโลแล้ว

หรอกนะนะ ทานไ

้วยกันเหรอคะ แล้

่ค่ะ คงนัดแนะกัน

งสัย เพราะตั้งแต่ย้ายมาอยู่ที่นี่ เขาไม่เ

นว่าจะไปด

ยุ่งมาก พี่ว่าเราไปกับน้อ

ยค่ะน้า

รับ น้าพรไปด้วยกันไ

ดูให้น้าก็วางใจ

่วยหาที่ปลอดภัยให้ น้าวาสจะได้สบายใจด้วย ด

ะขอบคุณทั้ง

อยให้กินทุกวัน ขอบคุณนะครับน้าวาส” ภีมภพรู้สึกรักและเคารพวาสนาเหมือนญาติผ

ม้ตอนนี้จะขึ้นมานั่งคู่กั

ำไม แล้วนี่นัดเพื่อนไว้ที่ไหน” ภีมภพนั่งอยู่หลังพวง

ังเด็กวัยรุ่น 3 คนที่ยืนอยู่ริมท

นึ่งในนั้น

นนี่น

ดีค่ะ

ญ ต้นหลิว แล้วก็ทีเจค่ะ” ญาริน

้ทำไม่ไม่ยอมบอกกันบ้าง” ทีเ

ำหื่นกับน้า

ป็นของแกตั้ง

็นแต่ฉันจ

แล้วน้าภพ

เพราะสนิทกับทีเจมากที่ส

น้าจะได้ออกรถ” เสียงภีมภพเรียกสติของสองเ

ับรถมาถึงจุดหมายเขาก็ช่วยไปดูห้องพักที่ญารินดาเคยบอกไว้ ห้อ

ญ้าว

ดีนะคะ ต้

ต่ห้องเล็กไปนิด” เด็กสาวเ

องว่างสองห้องอยู่ตรงกันข้ามกัน ขนาดห้องเล็กกว่านี้นิดหน่อ

ีลิฟต์ และคนที่มาพักส่วนใหญ่ก็เป็นนักศ

ไงต้

จดีเหมื

ี้ก่อน” ภีมภพเคยมีเพื่อนที่ทำหอพักอยู่เขาจึงพอร

เดือน เจ้าของหอดูจะพอใจ เพราะเคยถูกนักศึกษาเบี้ยวค่าหอพักม

“ว่ายังไ

ะ 2500 แต่ถ้าเช่าห้องข้างบนห้องละ 4000 น้าเลยขอให้เขาลดให้

ราสองคนคิดว่

ละ กอหญ้าล่ะว่ายังไง” บ้านของต้นหลิวค่อนข้างมีฐานะและก่อนจะม

่วงหน้าทั้ง 4 เดือ

ลอะไรกอหญ้า คนท

“หนู

นหลิวกับกอหญ้าก็ได้อยู่ห้องตรงข้ามกัน เวลาเรี

่วนตัวดีด้วย เผื่อจะแอบพา

้สิ กอหญ้ากับต้นหลิวเป็นเด็กเรียนนะ” กัญรีบพู

กอหญ้าก็ตกลงค่ะ เผื่อแม่

งสัญญาไว้ วันนี้อาจแค่จ่ายมัดจำไว้ก่อน วันที่ย้ายถึง

ณนะคะน้าภพ” ต้นห

ินเข้าไปจัดการเรื

ีแฟนหรือยัง” กัญรีบถามเม

มือนกัน แต่ไม่เคยเห็นผู้ห

เราถามเฉย ๆ น้าภ

าวสไตล์หลี ส่วนต้นหลิวก็สายฝอ น้าภ

ูดให้น้าภพได้ยิน

้ๆ สักหน่อย จีบเลยกอหญ้า” ต

าพรเป็นผู้มีบุญคุณ เร

อย มคปด นะจ๊ะ แล้วมันคนละเรื่อ

นจบก่อนก็ได้ ระหว่างนี้ใครเข้าม

นบอก แต่เวลาตั้ง 4 ปีเธอจะทนได้หรื

เปิดรับโบนัส

เปิด
1 บทที่ 1 อุบัติเหตุ2 บทที่ 2 ไปอยู่ด้วยกันก่อน3 บทที่ 3 สมาชิกใหม่4 บทที่ 4 น้าภพอย่าค่ะ5 บทที่ 5 เพื่ออนาคต6 บทที่ 6 เราไม่กล้าคิดแบบนั้น7 บทที่ 7 กล้า ๆ หน่อย8 บทที่ 8 เด็กฝึกของน้าภพ9 บทที่ 9 สถานะ ระยะทาง10 บทที่ 10 หนูเชื่อใจน้าภพที่สุด11 บทที่ 11 ผมก็ไม่นิยมของเก่า12 บทที่ 12 รอยยิ้มที่หายไป13 บทที่ 13 ถ้ามันเจ็บก็ต้องปล่อย14 บทที่ 14 ยิ่งห่าง ยิ่งเจ็บ15 บทที่ 15 เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมนะ16 บทที่ 16 ไม่อยากให้เป็นแค่หลาน17 บทที่ 17 ได้ยินกับหู ไม่เห็นกับตา18 บทที่ 18 กอหญ้าหวาน nc19 บทที่ 19 สถานะแฟน20 บทที่ 20 หรือจะฟันแล้วทิ้ง21 บทที่ 21 ก็นึกว่าไม่ถูกใจ nc22 บทที่ 22 คนเก่งของน้าภพ nc23 บทที่ 23 คนขี้เซา24 บทที่ 24 เวลาทำไมเดินช้า25 บทที่ 25 มีแค่เรา nc26 บทที่ 26 ประสบการณ์แสนสุข nc27 บทที่ 27 ข่าวร้ายของเธอข่าวดีของเขา28 บทที่ 28 ยอมรับและทำใจ29 บทที่ 29 จริงจังหรือของเล่น30 บทที่ 30 กอหญ้าอย่าดื้อ31 บทที่ 31 กรุงเทพก็แค่ปากซอย32 บทที่ 32 ส่งข้าว....ส่งน้ำ nc33 บทที่ 33 วันที่รอคอย nc (ตอนจบ)