เด็กเลี้ยงของน้าภพ
0
เติมเงิน
ประวัติการอ่าน
ออกจากระบบ
ดาวน์โหลดแอปเด็กเลี้ยงของน้าภพ
บทที่ 7 กล้า ๆ หน่อย
จำนวนคำ:1798
|
อัปเดตเมื่อ：19/10/2023
ามๆ กัน เพราะหลังจากทำธุระเรื่องหอพักกันเสร็จ ภีมภพก็พาพวกเธอทุกคนไปทานอาหารก
วันนี้ สดใส ร่างเริงช่างพูด เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นเ
ป จากนี้เขาตั้งใจว่าจะคอยอยู่ข้าง ๆ เธอคอยช่วยเหลือ เขาอยากเห็นเธอสดใสร
กอหญ้า” ภีม
ะ น้าภพถึงบ้
บ บ้านเพื่อนกอหญ้าอยู่ที่
ะ พวกนั้นเอารถมอเตอร์ไซค์มาจอดไว้ที่นั่น” ญาร
ร็จแล้วเขาก็ขับรถกลับมาถึ
“เป็นไงบ
ัญหาครับน้าวาส ทุ
“แล้วค่าใช
ผมจัดการเรี
ย่าลืมหักจาก
เราคุยกันแล้วนะคะน้าวาส
“วาสขอบคุณ
ยเกินไปแล้ว ต่อไปไม่ต้องขอบคุณอีกแล้ว
งนี้พี่หิวขึ้นมาทันทีเลย มาก
นกับแม่ได้ไหมคะ อยาก
่เล่าให้น้าฟังบ้า
นวันนี้หนูกินข้าวพร้อมทุกคน
วาสนาพยักห
รอยากให้น้าวาสกับกอหญ้ามากินข้าวด้วยกันแบบนี้ทุกวัน
มเห็นด้วยกับ
วนกอหญ้ากับน้าวาส ส่วนภพ หลังจาก
อร่อยขนาดนี้ ผมต้องมาทุกวันอยู่แล้ว อีกอย่
บลูกสาวมาอยู่ที่นี่ เธอหวังว่าน้องชายคงไม่คิดอะไรกับสาวน้อ
รีบกินแล้วก็รีบกลับ
เราะที่ชายหนุ่มคนเดียวในบ้านถูกไ
้น้าว่างไปหัดข
คลียร์งานช่วงบ่ายออกหมด เธอจะได้ไม่หาข้ออ
นะคะ” เด็กสาวเริ่มหาเหตุผล ญารินดาไม่กล้าขับรถ
ดขับรถให้เป็นนะ” เพีย
ค่ะน้าพร หนูอยากช่ว
านน้าไม่
ทำไมถึงไม่อยากขับรถเป
ูกล
ัวอ
ับไปชน
มัดระวัง มีสติ
แล้วก็ใหม่มาก
รถใหม่สิดีเ
้าพรไปเที่ยว ไปทำบุญ เพราะน้าคงไม่ว่างพาไ
แม่กับน้า
ับ ถ้าเราขับเป็นเวลา
นี้หนูขอขับแค่ทา
ฝึกวันละนิดหน่อ
าเธอมายังสนามฝึกขับรถของโรงเรียนสอนขับรถย
สอบตำแหน่งเกียร์ให้เรียบร้อ
ะพุ่ง
เกียร์ว่างก่อนสตาร์ททุก
ียร์ว่า
ญิงสาวทำตามด้วยม
ามองหน้าน้า”
พุ่งน้าช่วยหนูนะ”
กออกตัวได้ก็ทำเ
มงเย็น ทำให้ทั้งเพียงพรและวาสนามานั่
อหญ้า สนุกไหม”
ต่อีกคนที่เดินตามมาดูแล
็นนี้มีอะไรกิ
ณภพดูเหนื่อยมากเลยนะค
อยทั้งเมื่อย เกร็งไปทั้งตัวเลย” ภีมภพนึกแล้วอดหัวเราะไม่ได้ เพราะกอหญ้าน
ก่แล้วก็งี้แหละ” ญารินดา
หญ้า” เพียงพรหัวเราะทำเอาคนถูกหาว่
รเย็นเรียบร้อยภีมภพก็นั่งดูทีวีต่อที่ห้อง
ตอนบ่ายเ
หญ่” พอเริ่มขับได้แล้วเธอก็นึกสนุ
น้าว่าเอาให้คล่อง
งว่าเก่งแล้ว”
รณ์ด้วยนะกอหญ้า อย่างน้าขับเป็นตั้งแต่ ม
หมคะ เพราะเวลาอยู่บนถนนเราไม่ใช่แค่รับผิดชอบชีวิตเรานะ กอหญ้าต้องรับผิดช
ึ้น แต่ก็อยากให้เวลาอีกสั
ะน้
้าหนูขับเก่งแล้วเ
้าล่ะ” ภีม
ไงคะ เรา 3 คนจะไ
หนีเที่ยวแล้วเหรอ
ึกหนูแอบฝึ
ห้น้าภพช่วยฝึกดีแล้ว
จกัน ผมโต
ไปด้วยก็ได้ ไหนๆ
างนั้นเด็กฝ
วันนี้น้าว่าเราแยกย้ายไปนอนก่อนดีไหมดึ
่ะ
สิ้นสุดบท
1 บทที่ 1 อุบัติเหตุ2 บทที่ 2 ไปอยู่ด้วยกันก่อน3 บทที่ 3 สมาชิกใหม่4 บทที่ 4 น้าภพอย่าค่ะ5 บทที่ 5 เพื่ออนาคต6 บทที่ 6 เราไม่กล้าคิดแบบนั้น7 บทที่ 7 กล้า ๆ หน่อย8 บทที่ 8 เด็กฝึกของน้าภพ9 บทที่ 9 สถานะ ระยะทาง10 บทที่ 10 หนูเชื่อใจน้าภพที่สุด11 บทที่ 11 ผมก็ไม่นิยมของเก่า12 บทที่ 12 รอยยิ้มที่หายไป13 บทที่ 13 ถ้ามันเจ็บก็ต้องปล่อย14 บทที่ 14 ยิ่งห่าง ยิ่งเจ็บ15 บทที่ 15 เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมนะ16 บทที่ 16 ไม่อยากให้เป็นแค่หลาน17 บทที่ 17 ได้ยินกับหู ไม่เห็นกับตา18 บทที่ 18 กอหญ้าหวาน nc19 บทที่ 19 สถานะแฟน20 บทที่ 20 หรือจะฟันแล้วทิ้ง21 บทที่ 21 ก็นึกว่าไม่ถูกใจ nc22 บทที่ 22 คนเก่งของน้าภพ nc23 บทที่ 23 คนขี้เซา24 บทที่ 24 เวลาทำไมเดินช้า25 บทที่ 25 มีแค่เรา nc26 บทที่ 26 ประสบการณ์แสนสุข nc27 บทที่ 27 ข่าวร้ายของเธอข่าวดีของเขา28 บทที่ 28 ยอมรับและทำใจ29 บทที่ 29 จริงจังหรือของเล่น30 บทที่ 30 กอหญ้าอย่าดื้อ31 บทที่ 31 กรุงเทพก็แค่ปากซอย32 บทที่ 32 ส่งข้าว....ส่งน้ำ nc33 บทที่ 33 วันที่รอคอย nc (ตอนจบ)