ทาสรัก ท่านอ๋องอำมหิต

งตัวแข็งทื่อภายในใจรู้สึกขัดเขินอย่างหนัก นางทำตัวไม่ถูกนักเมื่อบุรุษที่นางไม่อยาก

องเพคะ” นางก้มศีร

“เจ้าเป็นว่าที่พระชายาเอกของข้า ข้าไม่อยาก

มเมื่อสักครู่นางขอ

๋องไม่เต็มใจช่วยหม่อมฉันหรอก” นา

่งถึงเรือน” จางฮูหยิน ย่อกายคำนับอย่างนอบน้

กเสียแล้ว เชิญฮูหยินใหญ่กับไท่ฮูหยินตามสบายเถิด” หานไท่หยางกล่าวแล้วเดินออก

หานไท่หยาง หลังจากนั้นจึงเข้า

างซีเอ๋อร์” จางฮูหย

“ข้าไม่เป็นอะไรมากเจ

” ไท่ฮูหยินเอ่ยอย่างเจ็บใจ บุตรชายของนางโง่เขลานักที่หลงเล่ห์กลมารยาของหลี่ฮูหยินจนแทบไม่ลื

ๆ เจ้าค่ะท่านย่า อีกไม่นานหลานก็จะเป็นพระชายาเอ

่ฮูหยินลูบหัวหลานสาว

นขึ้นมาอีกครั้ง หากไม่ติดว่าจางเยี่ยนและจางฮูหยินผู้เป็นท่านน้าของเขา มีคว

ดรับจางอวิ๋นซีเข้ามาทีละนิด สตรีขี้โรคหน้าตาอมทุกข์ที่เขาเคยรู้จักตั้งแต่เยาว์วัย ตอนนี้นางเปลี่ยนไปรา

ถามผู้เป็นนายจากการคาดเดาอารมณ์ ท่านอ๋องของเขาอารมณ์เสียนับตั

รกันบ้างที่เคยทำร้ายว่าที่พระชายาของข้า สื

มือน้อมรับพระบ

ระบัญชาแล้วเฉินห

งแกว่าที่พระชายาของเขา

อ

วดจากบาดแผลยาพิษเมื่อครั้งเยาว์วัย ก่อกำเนิดเป็นแผลเป็นที่ไม่มีวันจางห

ำนัลให้ไปตามหมอหลวงมา แต

รเจ็บป่วยของข้าเป็นแน่ ปิดเรื่องนี้ให้เงียบที่สุด

จิ่ง อาการบาดเจ็บของหานไท่หยางดูจะไม่ทุเลาลงเลยแม้แต่น้อย มิหนำซ้ำอาการย

งในมากมายต่างหมายจะให้โอรสตนเองเป็นผู้สืบทอดราชบัลลังก์ ตอนนี้หานไท่หยางได้รับการเพ่งเล็งเป็นพิเศษจากบร

มให้ใครทราบเด็ดขาด หากมีคนรู้นอกเหนือจากเจ้ากับเฉินหรงก็จงสังหา

แต่ก็ไม่อาจขัดพระ

นมา ก่อนจะกลืนลงคออย่างรวดเร็วและดื่มน้ำชา

มีวันแสดงความเจ็

มาจากวังของหานไท่หยางอย่างยิ่งใหญ่ เครื่องประดับและท

ะดับและทองหมั้นทั้งหลายมาชื่นชม นางยกทองคำ

กับหลิวฮองเฮาทรงคัดเลือกเองกับมือเลยนะเจ้าคะ ทั้งชุดแต่งงานนี้ฮองเฮาทรงสั่งให้

จางอวิ๋นซีแสร้งกล่าวกระทบกระเทียบให้หลี่ฮูหยินกับจางเซียวหรูได้ยิน ไ

งตระกูลทั้งหมด แต่ทว่าสินสอดทองหมั้นเหล่านี้ย่าอยากให้เจ้าเก็บเอาไว้ให้ดี แม้ท่านอ๋องจะทรงมีทรัพย์สินมากมาย แต่ย

นไท่ฮูหยินกับจาง

็ไม่อยากได้เจ้าค่ะ ข้าให้ท่านย่ากับท่านแม่เก็บเอาไว้เถิด ห

ุตรสาวนัก “ลูกแม่ช่างเ

ยู่ในวังอ๋องแล้ว ทำตัวให้ดี ท่านอ๋องจะได้เมตตาเจ้

จางอวิ๋นซ

คิดในใจ นางไม่สนใจธรรมเนียมโบราณที่ว่าเชื้อพระวงศ์ชายนั้นสามารถมีชายาเอกหนึ

ง ของหา

้นหานไท่หยางไม่อา

ลับได้ลง ด้วยเพราะพรุ่งนี้คือวันอภิเษกของเขากับจางอวิ๋นซีแล้ว อ๋องหนุ่มรู้สึกประหม่ายิ่งนัก ยามนึกถึง

นั้นกลับไม่เคยอ้าแขนรับสตรีใด แต่จางอวิ๋นซีเป็นคนแรกที่เขาโมโหเป็นฟืนเป็นไฟทุกครั

ายราวกับคนนอนไม่หลับ หลินกงกงจึงเข้ามา

รทมไม่หลับหรือพะ

งที่เปียกไปด้วยของเหลวสีขาวขุ่น อ๋องหนุ่มกุมศีรษะอ

านอ๋อง จะให้นางกำนัลมาเป

ทรุดตัวลงนอน หันหลังให้กับหลินกงกงที่กำลังรมกำยานหอมเพื่อให้ผ่อนคลาย ดูก็ร

ง คิดถึงว่าที่พระชาย

ั่งให้ประดับโคมไฟแดงทั่วเมือง มีการเฉลิมฉลองและการละเล่นมงคลมากมาย รวมถึงขนมมงคลและผลไม้มงคลถูกนำมาจัดวางบนโต๊ะของแขกผู้มาเยือนครั

เฉินหรงคอยช่วยแต่งอาภรณ์ให้เรียบร้อยและงามสง่าที่สุด อาภรณ์สีแดงนี้ถูกพระราชทานมาจากหานฮ่องเต้ ปักลว

ชาวต่างชาติ จนกระทั่งได้เจอนางอีกครั้งในงานวันพระราชสมภพของไทเฮา คืนนั้นนางงดงามมาก แม้จะแต่งอาภรณ์ลวดลายไม่ฉูดฉาดเท่าจางเซียวหรู แต่กลับงามสะกดใจจนเขาไม่อาจละความสนใจจากนางได้เลย แ

้ที่เป็นที่โปร

ี่น้องคนอื่นๆ ได้อยู่ร่

อกจากอกมารดา

หานอี้ มากกว่าเขาที่กำลังจะก

ใกล้ๆ กับเขตวังหลวง รอยยิ้มอบอุ่นประดับบนพระพักตร์งาม หลินก

กับพระโอร

บร้อย พร้อมกับสวมหมวกทรงขุนนางแบบมีปีกทั้งสองข้างลวดลายสีดำสนิท พร้อมกับเข็มขัดทองเหลือง

ไรดี เขาชินชาแล้วกับการแสดงใบหน้าเรียบเฉย ไร้อารมณ์ ไร้ความรู้สึกใดต่อผู

ขาอีกหรือไม่? แล้วกับว่าที่ชายาของเขาเล่า หากเขายิ้มให้นา

มาจากการบังคับฝืนใจเจ้าทั้งสอง แต่แม่เชื่อว่าแม่เลือกคนไม่ผิด เสด็จย่าของเจ้าเองก็ด้วย” หลิวฮองเฮาพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนกับบุตรชา

ว้ในใจ เขามองพระมารดาด้วยความเคารพ หากที่นี่ไม่มีพระมาร

งคลของสกุลจาง ต่างมีแขกเหรื่อมากหน้าหลายตามาเยี่ยมเยียนบิดาของนางมิได้ขาด ด้วยเพราะตำแหน่งพระชายาของนางนั้นมีความสำคัญยิ่ง หาน

ไท่ฮูหยินและมารดาของนางคิดถูกนักที่ไม่ริบสินสมรสของนางไปและมิได้นำไปมอบให้กับจางเยี่ย

ับด้วยไข่มุกราตรีจำนวนหลายเม็ดแวววาวสวยงาม จางฮูหยินนำม

ระสานมือพร้อมกับสีหน้าตื้นตันดีใจนัก น้ำตาของห

ื้อซนไม่ได้แล้วนะ หานไท่หยางเป็นบุรุษหน้านิ่ง แต่อารมณ์ร้อน การจะทำให้เขารักเจ้าได้นั้

จางอวิ๋นซีตอบเสียง

ยนในฐานะผู้เป็นบิดาออกมายืนรอบุตรสาวที่หน้าเรื

าไม่ได้ นางเก็บทุกความเกลียดชังที่

าย นางทนได้ไม่นานหรอกเจ้าค่ะท่านแม่” จางเซียวหรูกล่าวพลางลอบยิ้มเยาะอีกฝ่าย จางอวิ๋นซีที่ได้

นอี้นั้นเป็นที่โปรดปรานของฝ่าบาท แต่หานไท่หยางกลับไม่เป็นที่โปรดปราน ใครจ

ม่” จางเซียวหร

งงดงาม ซึ่งเป็นเส้นทางมุ่งสู่วังหลวง หญิงสาวนั่งอยู่ในรถม้าเพียงผู้เดียวมาตลอดทาง ส่วนจางฮูหยิน จางเยี่ยนและไท่ฮูหยินนั้นอยู

งน

น้อย มองบรรยากาศมุ่งสู่วัง

ม่ได้นะเจ้าคะ” หรูหรง

ูหรง แต่กลับมองบรรยากาศภายนอกผ่านผ้าคลุมใบหน้าสีแดงสดด้วยความต

ถือวิสาสะถึงผ้าคลุมหน้าของเจ้านายตนเองลง แล้วผลักอีกฝ่ายเบาๆ เข้าไปในรถม้าพ

ยุดอยู่หน้าทางเข้าวังหลวงที่ปูพรมแดง พอดีกับ

งผู้นั่งอยู่ในข

น้าประตูวัง ตามธรรมเนียมแล้วนั้นเขาควรไปจูงมือผู้เป็นเจ้าสาวลงมาจากรถม้า แต่ทว่าเขากลับเขินอายเ

วิ๋นซีมาส่งให้กับหาน

พิธี ความงดงามของจางอวิ๋นซีนั้นอ๋องหนุ่มสัมผัสได้ถึงความงดงามที่ทะลุผ่านผ้าม่านคลุมห

ิ๋นซีต่างอยู่ในอาการต่า

ือน อ๋องหนุ่มยื่นมือมาข้างหน้าหญิงสาว จางอวิ๋นซียื่นมือไปสัมผัสฝ่

อย่างชื่นชม จางอวิ๋นซีแต่เดิมแม้จะมีใบหน้าราวกับคนอมทุกข์ แต่ทว่ากลับงดงามเหนือสตรีอื่นใด ส่วนหานไท่หยางนั้นแม้ใบหน้าจะฉาบไปด้วยกลิ่นอายแห

งหานไท่หยาง ยามนางเดินเคียงข้างเข

าไฟฟ้ากับหลักกิโลชั

็ว่าเขาตัวสูงใหญ่มากแล้ว ยิ่งเมื่อได้ย

ับขั้นตอน โดยเริ่มจากให

ั้นถูกดำเนินการตามธรรมเนียมทุกอย่างอย่างถูก

นนิบัติดีๆ เช่นนี้มาก่อน อาหาร ขนมและสุราเลิศรสมากมายถูกนำมาวางเรียงต่อหน้า นางมองอาหารอันโอชะของตนเองพลางคิดถึงยุคปัจจุบัน ยุคที่นางต้องทำงานเป็นแพทย

วลานี้มาเนิ่นนานนัก! แต่จางอวิ๋นซีนั้นประหม่านัก ช่วงเวลาแห่งการเข้าหอนางนั้นไม่อยากจะค