ชาตินี้ไม่ขอเป็นสตรีต่ำช้า

้องต่างคุกเข่านั่งเงียบไม่มีผู้ใดกล้าเอ่ยปากแม้แต

เนรเทศไปชายแดน สตรีที่อายุเกินกว่าสิบห้าปีให้ปลิดชีพตนเองด้

ารดาหลังจากที่ประกาศราชโองการสิ้นสุดลง ด

คุกเข่า

ิดามารดาและน้องชายน้องสา

นทว่าทหารกลับไม่สนใจคำ

ก็ได้หาผ้าม

เสียงร้องไห้ของน้องทั้งสองคน พวกเขายังเด็กอยู่แท้ ๆ

นเป็นความผ

วนางไป

ิดารักใคร่ที่สุด ไม่ว่าสิ่งใดที่นางต้องการเพียงแค่เอ่ยปากก็ล้วนถูกวางไว้ตรงหน้า

งนางจึงทำให้สกุลซูต

ต้องพบกับภัยพิบัติก็คือคนที

ี่ผู้ดำรงเจ้าเมื

ค์ปัจจุบัน ทว่าแม้จะมีตำแหน่งใหญ่โตแต่เมื่อมาปกครองเมืองห้วยโจวเกาเฟยอวี่กลับไม่ถ

ม หลายปีมานี้เขาทุ่มเทจนห้วยโจวกลายเป็นเมื

หนือหัวทุกคนจึงเรียกเขาว่าท่านเจ้าเมือง หร

ห์กลของนางที่วางเอาไว้ ทำให้เขา

กลับไม่เคยมีนางเลยแม้แต่น้อย ด้วยในใจของท่านอ๋องมีสตรีที่เขาร

ว่าเป็นคู่แข่งทางกา

องสกุลอันส่วนตัวนางก็โลภในตัวของเกาเ

นกับบิดาของนาง หากทำเรื่องนี้สำเร็จสกุลอันต้องถูก

ู้จักกันมาตั้งแต่เยาว์วัย พวกนางเป็นเพื่อนร่วมสำนักศึกษ

ที่ห้วยโจว พวกนางทั้งสองในฐานะบุตรสาวของพ่อค้าคนส

างามเช่นเกาเฟยอวี่ นางก็บังเกิดอ

ัติเหตุเกาเฟยอวี่กระโดดลงไปช่วยเพียงอ

เพียงผู้เดียว ความบาดหมางจึงเกิดขึ้นในใจ

ิงจือ ออกปากขอเป็นสหายกับนางและยังส

ใจได้โดยพลัน เกาเฟยอวี

องอดทนฟังเรื่องที่ทำให้นางริษยา เกาเฟยอวี่ดีต่ออันผิ

วามรักใคร่ของเกาเฟยอวี่ให้น

านี้ทางการเป็นผู้ดูแลเหมืองเกลือด้วยตนเอง กระทั่งต่อมาจึงได้คิดมอ

่มอบให้กับอันผิงจือ และเป็นจริงดังคาดในที่สุดการต่อสู้แย่งสัมปท

ได้สัมปทานนี้แทน เขาจึงได้วางแผนให้โจรขโมยเกลือออ

จู่ ๆ อันผิงจือก็บอกว่าบิดาของนางให้นางรวบรวมซื้อเกลือจากพ่อค้ารายเ

ือ ส่วนซูลี่จูนั้นได้วางแผนให้พ่อค้าเกลือคนนั้นบังเอ

อันผิงจือได้พบกับพ่อค้าเกลือผู

เจ้าหน้าที่กลับตรวจพบว่าเกลือที่ได้รับม

้กับทางการส่งผลให้สกุลอันได้รับความลำบาก กลายเป็นผู้ต้องหาปล้นคลัง

ู้ว่าเป็นผู้ใด วันนั้นเกาเฟยอวี่ได้รับบาดเจ็บเพราะพุ่งตัวเข้าไปร

ันผิงจือถูกจับ อันผิงจือ

ายได้ เขาปกป้องสกุลอันสุดชีวิต

อมาพวกเขาก็พบว่าเป็นสกุลซูที่ใส่ร้ายสกุลอัน พวกเขาตามหาหลักฐ

ยอวี่จะหันมาชอบนาง ทว่ากลับไม่เป็นเช่นนั้น นับวันย

รมณ์คลุ้มคลั่งเหมือนคนบ้า บ่าวไพร่ในจวนล้วนนินท

ใดนินทา นางก็จับโบยไม่ยั้

นั้นกำลังนินทานาง แม้ไม่มีหลักฐ

ฉ่อน สตรีใจบาปที่สามีไม่ต้อ

ริงยิ่งทำให้ซูลี่จูอยู่ในจวนด้วยความหวาดระแวง ในวันหนึ่งนางจึงดื่มส

้าทนไม่ไหว

ห้สารภาพความผิดที่ตนเองก่อโดยไร้สติ เก

เอง เจ้าอยู่เฉย ๆ เถิด คนผิดต

ฆ่าข้าหรือเจ้าคะ ท่านไยใจร้ายยิ่

างก่อนจ

บนี้หรอก ซูลี่จูเจ้ายังไ

ป็นนาง เป็นนางที่ทำให้พวกเราตกอยู่ใน

ต่เขาก็เอาแต่ทำสีหน้าราบเรียบและปล่อยให้นางตีเขาจนพอใจ กร