ชาตินี้ไม่ขอเป็นสตรีต่ำช้า

ะลึมสะลือพูดจาเพ้อพก เอาแต่กล่าวขอโทษและร้องไห้ ข้าน้อยพยายามป้อนยาชามใหญ

่หรือ ไยจู่ ๆ นางจึง

หมอเ

วย คนที่มีอาการเช่นนี้ร่างกาย

ู้ดีว่าเกี่ยวพันกับเขาโดยตรง ตั้งแต่วันนั้นที่เ

ากี่วั

อถอนหา

ข้าพยายามรักษาทุกวิธีแ

่ไม่เปลี่ยนสี เขาพ

นนางจะรอดหรือไม่ก็ขึ้นอย

องตนเองต้องตาย แม้ว่าท่านอ๋อง

ิมะพันปีอาจจะ

มือนของวิเศษนั่นคือยาธรรมดาที่สาม

านางเสียสิ จะมา

ายใจยาว สีห

ใช้สุ่มสี่สุ่มห้าได้ เพรา

ึ้นจากภาพที่กำลังว

ถึงเสด็จแ

อร

นล้ำเลิศ ฝ่าบาทจึงได้มอบหมายกิจการงานคลังยาหลวงให้ดูแลซึ

องได้รับอนุญาตจากเหรินไท่เฟยเสียก่อน และเพราะบุตรชายของนางมาอยู่

เพื่อที่เหรินไท่เฟยจะได้รู้ว่ามีตัวยาใดที่สำคัญที่ต้องส่งให้ท่

ั่งงานมงคลที่จำใจของเขาเสด็จแม่ยังเพิกเฉย บัดนี้แม้ว่าซูลี่จู

ยงสตรีไร้ค่าดังนั้นจึงไม่ค

นางตายไปเสียไม่มีทางที่จะยกโสมพระราชทานให้น

งขอไท่เฟยได้

่ตอบ เขาโบกม

ลคนต่อเถิด ข้า

่องโสมเล

สีหน้าราบเรี

อนุญาตข้าจะให้ค

อร

กษ์หมิงเหยาผู้ที่เกาเฟยอวี่

่านไม่คิดจะขอจากไท

อวี่เอ

่ไม่เกี่ยวกับตัวเ

ีก แต่สายตาของเขาแสดงออกอย่างชัดเจนว่าเห็นใจ

ดดันของหมิงเหยาเก

้สายตาเช่นนั้

เกาเฟยอวี่ถอนหายใจ

ข้าก็ไม่คิดให้ตาย ทั้งไม่อยากให้

านถึงสองเดือน เป็นเพราะนางล้มป่วยมานานร่างกายท

กลับยังขาวเนียนราวหยกแม้ไม่ได้ประทินโฉมอันใด ท่านหม

เกาเฟยอวี่ที่นางไม่เคยพบหน้

บิดาของท่านกับฮูหยินก็มาเยี

่านพ่อท่านแม่แล้วหรือยัง

บอกว่าจะรีบมาเยี่ยมท่

่จูเ

่อท่านแม่มาแล้ว

งไม่หายดีเ

ข้าอยากกลับบ้านเจ้าด

นางไม่ได้ใช้ขาคู่นี้จึงทำให้ร่างกายโอนเอ

ูระวัง

ถิด ข้าจะค

างมั่นคงก่อนจะค่อย ๆ ก้าวไปอย่างช้า ๆ แม้ว่าก้าวของนางจ

ขอบคุณสวรรค์ที่ยินยอมใ

ข้ามาทางรูของบานหน้าต่าง

รงนั้นปล่อยให้แสงแดดก

ีรษะขึ้นมา ร่างของนางโอนเอนและเกือบจะล้มลงไปบนพ

กายออกจากอ้อมแขนของเขาเม

ล่อยข้าเถ

วัดร่างบางแล้วอุ้มขึ้นมา

นตำลึงเจ้าดูสิว่าเจ้ากำลังฝืนทำสิ่งใด ไยไม่นอนอยู่

าก ลำตัวสั่นระริกเมื่อค

่เคยแม้แต่จะมาเยี่ยมนางในคุกเลยส

แต่เขากลับไม่เคยร

เพียงแต่นางเข็ดและหลาบจ

ขอบคุณท่านมากเจ้าค่

่ทำเพราะไม่อยากให้ผู

บคุณท่าน อีกทั้งเหรินไท่เฟย ข้า

่สนใจตนเองเพื่อให้ข้าเห็นใจ ต่อไปอย่าว่าแต่โสมเล

ัวใจนัก นางเม้มปากแล้วก้มหน้าต่ำ จา

ี่นายท่านเตือนสติข้า ต่อไ

้าหรือ คิดจ

ช้แผนการใดกับท่านอีกแล้

ี่ยนเป็นคนใหม่เช่นนั้นหรือ คนเสแสร้

รรค์ให้โอกาสแต่สามีผู้นี้ของนางกลับไม

้ข้าปวดใจจริง ๆ แล้ว แต่

าประหลาดใจ สีหน้านี้แม้จะซีดเซียวแต่ก็ดวงตากลับกระจ่างใ

นางถูกผีเข้าสิง เปลี่ยนไปราวกับเป็นคนละคน นางไ

ั่งในที่สุดเขาก็ทนไม่ไห

อยู่ แต่เขากลับไม่รู้สึกกดดันในยามที่เขามองนางอีกแล้ว ก

ะเชื่อนางได

อเขามายอมมาพบนางแล้ว นางต้อ

มีอะไรจะให้

ามอง สายตาของเข

ะไ

หันไปสั

ิบสิ่งนั้

เกาเฟยอวี่เองก็สงส

บมาเ

่จูแล้วหยิบกระดาษที่พับเอา

ห้นาย

ยนั้นให้เกาเฟยอวี่ เขารับมา

คืออ

ยท่านคงดีใจที่ได้ร

เป็นของ

วยสาวใช้บอกกับเขาว่านางต้องการหย่า เมื่อจำ

องดงามเป็นระเบียบข

งนี้ก็คือหนังสือหย่าที่น

อกว่านางบกพร่องไม่อาจปรนนิบั

มีโทษเขาหรือเอ่ยถึงความผิ

ไปชั่วครู่แล

ี่แล้วนางไม่เคยทำเรื่องนี้ เหตุการณ์นี้จึงนั

ือนถูกเหยียบย่ำศักดิ์ศรีอีกทั้งพวกเขาเพิ่งแต่งงานกันได้ไม่กี่เดือน ยังไม่เคยร

จากนั้นก็ฉีกหนังสือหย่าของนางโดยไม่ไ

ฉีกหนังสือหย่าทำไม หรือว่าท่านไม่

ไม่พ

่างไรเจ้าคะ บอกมาเถิดข้าจะ

อใจทั

้าเถิดข้ายินด

้นยืนพร้อมกับกอ

าเขียนหนังสือหย่าให้ข้า คิดจะทอดทิ้งข้า

ได้ชอบท่านแล้ว ข้าจึงอยากหย่าให้ท่าน ให้ท่านกับคนที่ท่านรั

งแผดเผาร่างกายของเขา สตรีนางนี้ทำเหมือนเขาเป็น

ทำให้ข้าเข้าใจผิดจนคืนนั้นล่วงเกินเจ้า ยามนี้เจ้ากลับบอกข้าเ

ว แต่ท่านก็เอาแต่คิดแค้นข้าหรื

เดือดร้อนให้ผู้

่านเข้าใจข

ว่านางทำอันใดผิด อาเจินตกใจจนถอยหลังห่างออกไปหลายก้าว

งทุกอย่างในอดีต นางต้องการให้เขาหย่าจากนา

า ข้ายังไม่ใช่ภรรยาของท่าน ท่านแค่เม

่านมาเขานึกว่าเขากับนางได้เสียกันแล้ว เขารัง

ให้นางลวนลามเขาหรือ เป็นไปไม่ได้เด็ดขาด นางกระหายในตั

นก็ของปลอมหรือ ร่องรอยบนตัวของเจ้าทั้งหมดล้วนเป

นางทำเหมือนเกาเฟยอวี่เป็นตัวตลก นางยังอยากตีตนเองให้ตา

นเตียงมิใช่เลือดพรหมจรรย์ของข้า แต่เป็นเลือดไก่ที่ข้าได้เตรียมเอาไว้เจ้าค่ะ นายท่านข

ไม่เ

้วยสีหน้าขัดเขิน เมื

ับคออ่อนจะเอาเรี่ยวแรงที่ใดม

งให้ตายคามือแล้ว

้าเป็นชายที่แข็งแกร่งที่สุดผู้หนึ่ง ผ่านศึกมานับครั

่จูห

ม่หาย ข้าจำได้เป็นอย่างดี ตอนนั้นท่านไม่มีแรงแม้แต่จะฆ่าไก่ ไม่สิ ไม่มีแรงจะเดิน

กชาติทหารเช่นเขาย่อมยอมไม่ได้ แต่วันนั้

าดีเพียงใด เรี่ยวแรงของข้ามหาศ

่านเก็บแรงไปไว้ใช้กับผู้อื่นเถิดเจ

ียกหาอาเจินที่ไม่รู้

าใหม่ ข้าจะเขียนหนังสือหย

ว่าเขาจะทรมานนางเพราะนางคิดมาเล่นกับไฟเช่

ว่าข้าจะปล

เราะหย

ี้ชาวบ้านห้ามหย่าร้าง ยิ่งเป็นข้าราชสำนักด้วยแล้วยิ่งห้ามมีเรื่องในครอบครัวให้ล่วงรู้ถึงฝ่าบาท เจ้าคิดอาศัยโอกาสนี้แสร้งสารภาพแล้วชุบตัวเป็นคนดี ข้าไม่มีทางตกหลุม

วด้วยมันไม่เกี่ยวข้องกับนาง แต่เขาพูดไม่ผิดการหย่า

ช่เช่นนั้นนะเ

ัดแขนเสื้อหันหลังเดินออกไปแ

ด้หย่าแท้ ๆ นี่ข้าไม่รู้จักเขาจริง ๆ เลยใช่

ือกุมมือของ

ดีหรือเจ้าคะ ถ้านา

สุด ไม่ทำให้เขาโกรธน่ะสิ นอกจาก