ภริยา(ไม่)รักของนายหัว

เดิน อยู่ชั้นหนึ่งของบ้าน ประตูไม้สักส

ครทั้งนั้น วัชรมัยจำได้ดี เวลาไผท

ัน เธอไม่ได้รับอนุญาตให้

องบ้านนั่งอยู่บนเก้าอี้ หันหลังให

ูกอีกหน่อยได้ไ

องเดียวที่ไผทจะทำคือไ

ล้ว เธอเลือกรับเงิน ทิ้งเขาไ

นมา ดวงตาคมลึ

กได้อีก จะใช้ลูกเป็น

่ยามได้ฟังจากริมฝีปากหนา มันทำเจ็บกว่า

งการเงิน ฉันต

ลึกอีกครา กล้ำกลื

าแล้ว ออกไปจ

แต่มันไม่เหลือเลย มีเพียงความเดือดดาล

ค่ะ ขออยู่กั

ไผทเหย

ยขอร้องเธออย่างนี้ จำไม่ได

ความหลังมาทิ

แล้วเก็บข้าวของ

เองว่าอย่าร้อ

พี่ป้อง ม

ยไม่เป็นใจ น้ำในตาล้น

ช่พี่ป้อ

หน้า ที่ทั้งแค้นท

อยากอยู

อจะจู่ ๆ ก็หายไปจา

จปฏิเสธคำครหา สักวั

ให้ลูกเส

ย่างยากลำบากตั้งแต่ตัวแดง ๆ จะให้ผู้หญิงไร้ควา

ให้ลูกเสียใ

ะตาชีวิต วัชรมัยจะเ

ม่เสียใจ เธอน่ะเห็

ผลอเรียกชื่อที่ฝังลึก

นสักบาทมิ้งก็ไม่เอา พี่ป้องจะใ

นเองจะลำบากขนาดไหน ชีวิตที่เหลืออยู่ไ

ากที่นี่ซะ ถ้าไม่ออกฉันจะใ

เจ้าตัวพูดจริง แต่กระนั้นเธอยั

ก...

ใ

คนหน้าห้องอ

่ครับปราบอยากดูหนังสไปเดอร

โต้ตอบจา

ทีวีไป เดี๋ยว

กลั้นอาการสะอึกสะอื้น จนคนตั

จะรอดูกับแม่ ดู

วรีบเช็ดหน้าเช็ดตา เดินอ

บ...ไปด

งส่งยิ้มท

ชียรบอกว่าผู้ชายที่ทำผู้หญิง

็นสภาพวัชรมัย คิ้วหนอนน

รับปราบ แม่ต่างหากที่ทำเร

อไม่อยากให้ลูกมองไผทในแง่ไม่ด

รับ บอกปราบสิ เดี๋ยว

ดู จูงมือลูกกลับไปยังห้องนั่งเล่น ทิ้

หยุดงานหนึ่งวันนะ แม่

กลกันต์อ้อนขอก

มะเขือเทศยังไม่อิ่

นดี เด็กชายจึงจูงมือ

ีค่ะ ย

พอเป็นพิธี สายตาที่ส่งออกมาบ่งบอกความไม่พอใจ ม

กปากคุณหรือเปล่า ไหนว่า

ติกรรมวัชรมัยเมื่

มีแต่ของบ้

ะหาอะไรที่พอทำกับข

นเสีย เธอรับมือไผทคนเดียวก็ยากพอแล

ากกินมะ

กทะลุขึ้

ปราบ ไหนว่

ศอร่อย ยายพุดรู้ไหม แม่ทำซ

ูมิใจ ยายพุดมองหญิงส

าหาร ที่เห็นทำได้มีแต่เมนูไข่ พวกไข่เจียว ไข่ทอ

ินมะเขือเทศนะคร

องหาวัตถุดิบ ทุกอย่

ามะเขือเทศผัดไข่น

ูกเผากันต่อหน้า ค้

พุดให้ทำเมนูมะเขือเ

ชรมัยลำเลียงวัตถุดิบ

ลูกชิ้นกุ้งไว้ให้ซดคล่องคอ ผักเธอเลือกผัก

ออกไปจนหมด ผู้ช่วยจำเป็นจึงเหลือเพ

งใต้ในตู้ ทอดปลาใส่ขมิ้น น้ำแกงก็อาศัยกินที่ทำให้ลูก ปอก

บน้ำกินก่อน

งขมิ้นเป็นปื้นขึ้นไปชั้นบน ห้องลูกเดาได้ไม่ยากเพ

ป็ดลอยตามก้นแม่

ำ เจ้าตัวหลังเปลื้องผ้

แรกในชีวิต ทำเอาใจหญิงสาวพ

ตัวนี้เก

างที่เหลืองที่ลอ

่ตั้งใจเกเรหรอกครั

่อไขว่คว้าสิ่งที่ตัวเองคิดว่าจะเป็นความสุข หลงทาง

ุขที่แท้จริง นั่นคือเด

สงสา

เธอใช้มือตบตุ๊ก

าบเจอคนหลงทาง อย่าล

ิด แต่นับตั้งแต่นี้วัชรมัยตั้งใจจ

โตมาแล้วทำ

อะไ

กำลังอาบน้ำให้เจ้าตัวเล็ก แต่ปากดันเอ

ลยเปื้อน พ่อก็รีบอาบน้ำสิ

่างวัชรมัยนะหรือจะทำกับข้าว เจ้าตัวส่

อย่ามัวแต่เล่นน้ำ

วออกจากห้องไปอย่างเ