icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon

ล้านักข้าจักเลิกรักคุณพี่

บทที่ 4 นายช่างทัพ

จำนวนคำ:2913    |    อัปเดตเมื่อ:20/12/2023

ปีต

ือนนั้นเป็นผู้มีฝีมือเลื่องชื่อในเรื่องงานปั้นเครื่องสังคโลกตั้งแต่รุ่นบรรพบุรุษ กระทั่งส

ั้งหลัง ตั้งตระหง่านอยู่บริเวณริมแม่น้ำสายหลักแห่งศรีสัชนาลัย บริเวณโดยรอบ

จที่ได้กลับมาเหยียบบ้านเกิดเมืองนอนเสียที ร่างสูงโปร่งผึ่งผายของผู้เป็นใหญ่ในลำเรือลงมาเหยียบพื้นดินของเรือนเป็นคนแรกนับแต่เรือเทียบท่า ก่อนที่เขาจะมีคำสั่งให้ผู้ติดตามทุกคนแยกย้ายกันไปพักผ่อน หลังจากรอนแรมไปเจรจาค้าขาย

ชายคนโตจึงต้องรับหน้าที่ต่อจากผู้เป็นบิดาทันทีที่ท่านได้ตายสิ้น โดยมีน้องชายเพียงคนเดียวอย่าง ‘นายช่าง

นที่ต้องการของคนต่างชาติต่างภาษา ทางการกรุงศรี ฯ จึงทำหน้าที่เป็นพ่อค้าคนกลาง รับซื้อแล้วจึงนำไปขายต่อ ดังนั้น นายช่างทัพจึงไม่ต้องดิ้นรนไปขายสินค้าด้วยตนเอง เพราะแค่เพียงผลิตขายให้ทางกา

ี ปัจจุบันมีคำสั่งซื้อสินค้าที่เพิ่มขึ้นมากกว่าสมัยรุ่นพ่อเขามากนัก ทำให้เขากั

ป็นอย่างไร

ินปรี่เข้ามาต้อนรับผู้เป็น

ต้องให้เจ้าเพิ่มกำลังการผลิตอีก

งนั้น จำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องเพิ่มกำลังการผลิตให้ทันตามที่ทางกรุงศรีฯ ต้องการ อีกทั้งการเจรจาราคาซื้อขายครั้งล่าสุดนั้น

มีกำลังการผลิตเพียงพอต่อความต้องการเป็นแน่ พี่ทัพมิต้องกังวลใจไปดอกหนา นอกจากก

ัพรู้สึกคลายวิตกไปมาก หากไม่ได้น้องชายมาช่วย

หนื่อยเป็นปลิดทิ้ง ถ้ามิมีเจ้าช่วย พี่คงจักลำบากนัก เช่นนั้นพี่คง

ทัพ แต่ถ้าพี่จะให

งไม้เอ

ี่เจ้ามิสามารถปฏิเสธได

นพี่นั้นมาดหมายที่จะตอบแทนน้องชายผู้ท

ผู้พี่ก็จะอยู่ช่วยที่โรงปั้นสังคโลกเช่นกัน นั่นเป็นอีกเหตุผลที่เขาไม่สามารถไปหาแม่หญิงชบาได้ การเป็นหัวหน้าครอบครัวผู้ต้องดูแลทุกผู้คนในเรือนแห่งนี้แทนพ่อผู้จากไป ซึ่งนับว่าเป็นงานใหญ่สำหรับ

้คงจักมีคนไปบอกท่านแล้วว่าพี่ทัพกลับมา ท่านบ่นหาพี่ทัพมาหลาย

จนนายช่างไม้เบื่อที่จะฟัง เพราะเขาฟังจนหูห

นก็รีบไป

างทีวันนี้คุณแม่อาจจักมีข่าว

ลของเขาค่อย ๆ เปล่งประกายวาววับ

รกรุงศรีฯ สั่งผลิตเครื่องปั้นเพิ่มอีกเล่า

จักบอกกล่าว ก่อนจะก้าวขายาว ๆ มุ่งตรงไปยังเรือนไม้ส

ความรู้สึก หอส่องนกช่วยเธอได้จริง ๆ เมื่ออยู่บนนี้เธอได้ทบทวน ได้เข้าใจว่าทุกชีวิตล้วนมีเกิดแก่เจ็บตาย ทำให้หลายเดือนที่ผ่านมาทุกข์โศกเริ่มจางหาย แต่แม่หญิงก็ยังจักมาหลบอยู่บนหอส่องนกเงียบ ๆ เพียงลำพัง ด้วยเพราะเธอต้องการรอการกลับมาของใครบางคน ทุกวันเธอจะนั่งจ้องมองไปยังท่า

ณพี่ทัพกลั

ป่ายลงไป และเพียงเสี้ยววินาทีด้วยความเร่งรีบและไม่ทันระวัง บันไดนั้นเกิดเซห่างจากต้

รี

พี่ทัพ

ปบนพื้นหญ้ากอดก่ายกันกลมดิก กระทั่งไปกระแทกกับท่อนไม้ขนาดใหญ่ที่นายช่างทัพให้ตัดไว้เผื่อขยับขยายเรือน พลันริมฝีปากบางสีชาดนั้นประกบกับริมฝีปากห

ับมาแล้วรึเจ

ว เมื่อสักครู่เขานิ่งงันไปราวต้องมนต์สะกด เพียงเพราะริมฝีปากนุ่มนิ่

่ะ คิดถึงคุณ

นเครือ ก่อนจะซุกใบหน้า

าเจ้าคะ พี่แจ่มบอกว่าอ

ต้นไม้ใหญ่วิ่งมาดูเหตุก

่อนเถิดเจ้า

งนั้นร่างบอบบ

เจ็บตรงไหน

ห่วงคนที่รองรับร่างเธอไว้มากก

ิงคนงาม ยังซุ่มซ่ามเฉ

้แต่รีบเช็ดน้ำตา แล้วส่งสายตาขุ่นเขียวไปให้ เธอมิได้อยากจักตอบโต้คุณพี่ไม้เลย

ไม่เจ้าค่ะชบาขอโ

แม่ช

ยของเขานั้นเติบใหญ่เป็นหญิงงามไปเสียแล้วรึ เจอกันคราก่อน

กน้อยใจแล้วหนาเจ้าคะ นี่ชบาน้อยคนดีคนเดิม

ี่ทัพของเธอจนตาหยี รอยยิ้มพิมพ์ใ

้นจนพี่จำ

บัดนี้โตขึ้นจากหลายปีก่อนอยู่มากโข ผมที่เคยประบ่าบัดน

นงานเรือนขึ้น แต่ก็ยังเป็นชบา

้าวเข้าไปหาผู้เป็นพี่ ก่อนจ

ไม่เจอกันนานเต็

ูบหลังแม่หญิงชบาเ

ถึงเพียงนี้เ

จ้าขา อย่

ม่หญิงชบานั้นโตเป็นหญิงงามแล้ว จักก

ี่แจ่ม ปล่อยแ

่เอ่ยบอก ทำให้แจ

อ๊

ไปรึ เจ็บท

อ้อมกอดทำให้นายช่างทั

้อเท้า

างสิบหกยิ้มร่าทั้งน้ำตาจนลืมเจ็บเสียได้ เพราะเพลานี้การรอคอยของเธอได้สิ้นสุดลง

เปิดรับโบนัส

เปิด
1 บทที่ 1 แม่หญิงผู้จากไป2 บทที่ 2 แก่แดด3 บทที่ 3 โตขึ้นอีกหน่อย4 บทที่ 4 นายช่างทัพ5 บทที่ 5 สิ้นสุดความคิดถึง6 บทที่ 6 พี่จักปกป้องเจ้าเอง7 บทที่ 7 พี่อยู่ตรงนี้8 บทที่ 8 เขยขวัญ9 บทที่ 9 วัยแรกแย้ม10 บทที่ 10 ปรนนิบัติพัดวี11 บทที่ 11 เนื้อแนบเนื้อ12 บทที่ 12 เมียที่ดี13 บทที่ 13 ภารกิจพิชิตผัว14 บทที่ 14 น้องไม่นุ่ง15 บทที่ 15 อีกสักครั้ง16 บทที่ 16 ไร้เสน่ห์17 บทที่ 17 คุณพี่เจ้าขา18 บทที่ 18 ชังน้ำหน้า19 บทที่ 19 นางผู้มาใหม่20 บทที่ 20 หัวใจที่หนักอึ้ง21 บทที่ 21 คนที่เคยเหม็นขี้หน้า22 บทที่ 22 ภารกิจลับ23 บทที่ 23 ช้าก่อน24 บทที่ 24 รอกระไร25 บทที่ 25 คุณพี่เปลี่ยนไป26 บทที่ 26 เรือนหอรอรัก27 บทที่ 27 พี่จักให้28 บทที่ 28 มิใช่งูดอกรึ29 บทที่ 29 เข้าใจผิด30 บทที่ 30 ถ้าคุณพี่ไหวข้าก็ไหว31 บทที่ 31 สามวันสามคืน32 บทที่ 32 เจ้าว่าดีพี่ก็ว่าดี33 บทที่ 33 สำรับนี้คุณพี่คงมิปลื้ม34 บทที่ 34 บทส่งท้าย ปลดปล่อย