ลลิตจะปกป้องหม่าม้าเอง

กอดของลออจันทร์ โอเมก้าหนุ่มที่ตอนนี้นั่งหลบมุมอยู่ในร้าน

คนแปลกหน้าเขม็งอย่างกับว่ารู้จั

คุณพ่อของนายเอกและเป็นไอ้หน้าโง่ที่เลี้ยงดู

าม้าของตนต้องมีจุดจบแบบนั้น ใบหน้าน้อย ๆ ออ

ันทร์เอ่ยปลอบโยนลูกชายในอ้อมอก ก่อนจ

ั่งที่หน้าเคาน์เตอร์นะครับ” ลออจันท

รามอยู่เลยนะ” ลออจันทร์เม้มปากแน่น อยากจะเขกก

ที่อยู่บนตักเริ่มขยับตัวขยุกขยิกพยายามหันหน้าออกมา ร่างบาง

องมาที่เขาโดยเฉพาะตาสีอำพันจากร่างอ้วนป้อม ชายหนุ่มพยาย

อกับลูกกลับบ้าน” ตาแป

นิยายไม่มีแ

ม่ควรจะอยู่ที่นี่ ถ้าอิงตามในนิยายควรจะเป

ินคำพูดชวนตกใจ ลออจันท

ทำงานที่บ้านโยธินตระกูล แต่ผมก็ลาออกมา

งไง” สิ้นเสียงของคราม ลออจันทร์ไ

เท่านั้น รุ่นของพี่ก็เป็นพี่เองที่ได้รับสืบทอดส่วนรุ่นหลานยังไม่มีใครปรากฏนอกจากลลิต” ดวงตาสีอำพั

กับลลิต”ครามยื่นซองเอกสารไปตรงหน้าลออจัน

สียงหวานเริ่มสั่นเครือ เมื่อคิด

ายยยย” หม่าม

ลางความเงียบของพ่อแม่ ครามถอนห

ม่ลูกจากกันหรอกนะ” เอ่ยย้ำเพิ่มความมั่นใจ แต่ลออจันทร์กลับนึกถึงใบหน้าของภรร

น้าก็ยอมถอยออกมาก้าวหนึ่ง เอ่ย

ไหม” ครามจี้จุดตรงกลางใจของลออจันทร์ ไม่มีแม่คนไหนอยากให้ลูกเติบโตมาอย่างอัตคัด ทุกคนต่างก็ต้องการให้ล

ต่ผมขอเวลาห

ว” หม่าม้าตอบ

ื่อได้ยินคำตอบของคนเป็นแม่ ลลิ

ลลิตขอ

ารกอายุเจ็ดเดือนก็ยิ่งกินมากขึ้นจนตัวอ้วนกลมไปหมด น้ำหนักเจ้าต

วาดในอ้อมแขนโอเมก้าของตน อัลฟ่าหนุ่มก็ยื

จังหวะระรัว มันไม่เหมือนกับความรู้สึกที่วาบหวามซาบซ่านเหมือนกับแม่ของลูกแต่เป็นความรู้สึกที่อยากจะปกป้องและทะน

นี่แน่ะ กล้ามารังแก

ีจนยุ่งเหยิงไปหมด เท้าน้อย ๆ เหยียบย่

ายใส่หน้าผู้เป็นพ่อไม่ขาดสาย จนใ

งฤทธิ์อย่างร้ายกาจ ลออจันทร์ผุดลุกจากเก้าอี้รีบไปประ

อยให้เล่นไปเถอะ”คุณพ่อหมาด ๆ เข

สักนิด เหมือนลลิตกำลังตั้

ด จมูกโด่งที่เปื้อนน้ำลายเด็กอ้วนหอ

อย่ามาหอมลลิต

อาตาย ลออจันทร์มองภาพตรงหน้าน้ำตาคลอ เขานึ

ามขึ้นมาจนลออจันทร์สะดุ้งห

พร้อมกับทำหน้างุนงง ครามพยักหน้าเ

รามอาสาอยู่เฝ้าร่างน้อยที่ตอนนี้เริ่มตาปรือแต่ริ

” ครามหน้านิ่งเอ่ยอย่างเป็นธรรมช

งขัดสมาธิประคองร่างที่อาละวาดจนหมดแรงไว้บนตัก ประ

ห็นท่าทางป้อนนมอย่างคล่องแคล่วของชายหนุ่มจึงว

ลออจันทร์เก็บของเสร็จแล้วรีบเดินออกไปที่คอกเด็กด้วยความเป็นห่วง แต่ภาพผู้ชายตัวใหญ่สองคนที

ไอรักจะมีกาแฟขายแล้วยังมีบริการเดลิเวอรี่อีกด้

วหันมาแซวลูกจ้างตัวเอง หลังจากที่ครามเล่าว่าตนกับลออจันทร์เข้าใจผิดกันทำให้ห่างเหินกันไป แต่ตอนน

อไปรับลูกน้อยแต่ครามกลับเดินออกไปนอกร้านจึงทำให้โอเมก้าหนุ่

ลออจันทร์เรียกอย่างเสียขวัญเม

้เวลาพวกเข

จากในรถ ลออจันทร์จึงรีบเข้าไปในนั่งใน

ั่งอุ้มร่างลูกน้อยไว้แนบอก ร่างกายเกร็งเครียดเล

าดนั้น” อัลฟ่าตัวโตเอ่ยบอกให

น ไม่ต้องกลัวหรอกนะ” เมื่อเห็นร่างเล็ก

งไม่ไ

ในใจแม่ของลูกก่อน ส่วนร่างเล็กในอ้อมกอดยังมีเวลาอีกเยอะ รอ

่อลวงหม่าม้าเ