ชิงเหมย บุปผาซ่อนคม

ิเวณนี้ก็ได้นำกำลังกลับมายังหมู่บ้านนี้อีกครา พวกมันใช้กำลังพลนับห้าสิบปิ

ึกมันล้อมพวกเราเอาไว้รอบหมู่บ้านเ

้เห็นว่าพวกทหารพม่ามันพากันย้อนกลับมา ทุกคนรีบม

นอกจากตีฝ่าวงล้

นางไม่หวั่นเกรงหากว่านางต้องตายไปในวันนี้ แ

ื้อยไม่เห็นด้วยเพราะนางจะไม่มีวันยอมทอดทิ้งสหายร่วมรบของนางเป็นอันขาด ทุกคนก็มีความเห

นี้แม้จะต้องแลกด้วยเลือดเนื้อก็ไม่มีผู้ใดในพวกเขายอมแพ้ต่อศัตรูเบื้องหน้า

้มตายไม่น้อย แต่แล้วฝั่งของคำเอื้อยก็พลาดพลั้ง เพราะนายคมถูก

!!! พี

เจ็บปวดที่พี่ชายร่วมรบถูกฆ่าตายไปต่อหน้าต่อตา นางฟาดฟันทหารพม่าอย่างไ

ก่อน รีบไปส่งข่าวให้แก่หมู่บ้านของพวกเ

ด้วยความลังเล แต่แล้วทั้งคู่ก็ตัดสินใจฝ่าวงล้อมออกไปตามที่คำ

ไปกินปิ้งไก่ด้วยกัน” นายเสือบอกสหายร่วม

ร้า ไม่รู้ว่านางและพวกพี่ๆ ที่ช่วยกันต่อสู้กับพวกข้าศึกในเพลา

่ไม่ได้ร่ำลาทุกคนที่รอพวกนางอยู่ คนที่เหลืออยู่ช่วยกันป้องกันพวกทห

ี่นี่ข้าก็ไม่มีสิ่งใดให้ต้องเ

าหาตน หลังของคำเอื้องชนเข้ากับหลังของ

้ให้ได้” นายอ้นตะโกนออกมาเสียงดัง คำเอื

วกเอ็งได้หลั่งเลือดเพ

ออกไปปะทะฝีดาบกับพวกทหารพม่าอย

เพราะสหายร่วมรบของคำเอื้อยถูกฟาดฟันจนชีวาวายร่วงหล่นลงผืนแผ่นดินสยามไปทีละคน จนเพลานี้เห

้งสองคนไปถึงที่หมู่บ้านอย่างแคล้วคลาดปลอดภัย เสียงของการปะทะกันดังขึ้นอีกไม่นานนักเสียงนั้นก็สงบลง ร่างของวีรสตรีและวีรบุรุษแห่งแดนสยามนอนจม

บุรุษต่อสู้กับพวกข้าศึกที่มารุกรานผืนแผ่นดินเกิด นางสิ้นใจไปด้วยความภาคภูมิ แม้นจะไม่มีโอกาสได้เห็นอนาคตภายภาคหน้าของแผ่นดินสยามอีกก