ชิงเหมย บุปผาซ่อนคม

ฉี เมืองถิงฮว

ดในเมืองนี้เทียบเคียงมิได้เลยเจ้าค่ะ” เสียงเล็กกำลังร้องเรียกลูกค้าที่กำลังเ

ขนมขายในตลาดเมืองถิงฮวา แม้จะอยู่กันเพียงสองยายหลาน ซุนฉีก็ไม่เคยปล่อยให้หลานสาวเพียงคนเดี

ำสักนิดเถิดลูก เสียงข

้าของท่านยายแล้วส่งยิ้มให้ก่อนที่จะเดินกลับเข้าไปภา

นฉีแม้จะเป็นร้านเล็กๆ แต่ก็เป็นที่รู้จักของชาวบ้านซานฉีแห่งนี้ ลูกค้าหลายคนต่างรู้สึกเอ็นดูสงสารหลานสาวของนางที่ต้องอาภัพตั้งแ

ยตัวน้อยวิ่งมาจากร้านขายผ้าไหมของ

าต้องช่วยท่านยาย

พละกำลังจะไปให้สหายที่ร่ำรวยกว่าเช่นเจ้าพว

ถิด… เพราะวันนี้ข้ามีสหายใหม่ที่เพ

พราะชิงเหมยนั้นมีสถานะต่ำต้อยกว่าผู้ใด เขากับสหายหลายคน

แล้ว… ยายไม่ดุด่าเจ้าหรอกหนา” ซุนฉีถามหลานสาว หลังจากได้เห็นว่า

กเจ้าค่ะท่านยาย พวกนั้นบอกว่าข้าน่ะต่ำต้อย

ทว่าพอไปแล้วกลับกลายเป็นนางต้องคอยรับใช้คุณชาย

ึงวีรบุรุษสงคราม หากท่านย่าของเจ้ายอมรับเจ้าเพียงสักนิด เจ้าคงมิต้องม

ร ครั้นได้รู้ถึงเหตุผลที่หลานสาวไม่อ

ย ขอเพียงข้าได้รับความรักความ

ยามนี้หรือไม่ นางก็มิอาจจะจินตนาการได้ แต่ในเมื่อตระกูลนั้นมิได้ต้องการหลานที่เกิดจากหญ

นัก” ซุนฉีเอ่ยถามหลานสาวออกมาด้วยน้ำเสียงตระหนก

สึกไร้เรี่ยวแรงเ

ปิดลง ร่างกายก็อ่อนเปลี้ยจนซุนฉีต้องโอบประคอง แ

หลานยาย ฟื้นขึ้นมาสิลูก” นางรีบอุ้มชิงเหมยไ

ันที ชีพจรของนางนั้นแผ่วลงจนน่าประหลาดใจ เขาไม่เคยพบเจออาการเช่นนี้มาก่อน ส

็นเช่นไรบ้าง” ซุนฉีเอ่ยถา

ได้มีอาการแ

านสาวอันเป็นที่รักผู้เป็นตัวแทนลูกสาวเพียงคนเ

มิเคยพบเจอผู้ใดมีชีพจรเช่นนางมาก่อนเลย” เขาบอกถึงอาการของชิ

าย ยายมีเจ้าเป็นดั่งดวงใจ หากยายสูญเสี

วามสามารถของข้า” ท่านหมอสวีบอกแก่ซุนฉีด้วยน้ำเสียงจริงจังแม้ภายใ

ให้ข้าดูอาการนางให้แน่ชัดเสียก่อน”

องเป็นห่วง กลับไปเก็บร้านก

เก่าของเขาและถึงยามนี้ก็ยังเป็นอยู่ มีหรือ

ม แล้วข้าจะขอพานางกลับไปที่เรือน” ท่านหมอสวีพยักหน้า ซุนฉีจึ

ะตาของนางแล้ว ว่านางจะพ้นวิบากกรรมในครานี้ไปได้หรือไม่ เพราะเขาเองก็จนปัญญาที่จะรั

ี่อยู่ไม่ไกลจากตลาดมากนัก ชาวบ้านฉีซานต่างมองมาที่สองยายหลานด้วยแววตาเวทนา บ้างก็ตำหนิญาติฝั่งบิดาของชิงเหมยที่ทอดทิ้งหลานแท

ไปสองวันหนึ่งคืนแล้วหนา” มือหยาบกร้านที่ทำงานหนักมาตั้งแต่ยั

ถึงได้เลือกเจ้า เหตุใดถึงมิ

่อของหลานสาว เหตุใดถึงให้ชีวิตของนางต้องเกิดมาอาภัพเช่นนี้ ซุนฉีบีบมือหลานสาวเบาสลับแรง

แต่ก็มิมีหมอใดรักษาหลานสาวให้ฟื้นคืนกลับมาได้ เด็กหญิงนอนแน่นิ่งราวกับว่ากำลังติดอยู่ในห้วงของนิทรารมณ์ ซุนฉ

ยงไอออกมาก่อนที่เปลือก

งไปรอบๆ ก็พบว่าที่แห่งนี้มิใช่เรือนชานของนางในหมู่บ้านบางระกำที่อาศัยมาตั้งแต่เกิด นา

ูเครื่องเรือนที่เก่าแก่และเสื้อผ้าที่นางสวมใส่ก็พอจะรู้ได้ทันทีว่ามันไม่ใช่ชุดที่ชาวสยามสวมใส่ หรือนางถูกพวกพม่าจับ

ะ เหตุใดข้ามิเจ

ทว่ายามนี้กลับแบนราบและแขนของนางก็เรียวเล็กราวกับตะเกียบ ต่างจากร่างกายของนาง จู่ๆ นางก็รู้สึกปวดศีรษะขึ

หัว” นางร้อ

กับร่างอวบอิ่มของสตรีในชุดประหลาดตา เป็นภาพ

านยาย เจ้าเป็นเช่นไรบ้าง ร

อมองใบหน้าของสตรีสูงวัยตรงหน้าก็ดูคุ้นตา เพราะดูเหมือนภาพที่นางเห็นในความนึกคิดยามที่นางปวดศีรษะไม่มีผิด แต่ที่นาง

เหมย

ร่างเล็กค่อยๆ พยุงกายลุกขึ้นนั่ง พลาง

ชาตินี้จะไม่ได้เจอหลานอีกแล้ว ฮึก…..” ซุนฉีดึงรั้งร่างหลานสาว

งไม่ได้ถูกพวกข้าศึกจับมาเป็นเชลยที่เมืองประหลาดนี้ แต่ทว่านางคงจะตายแล้วมาเกิด

จ้าของร่าง เด็กหญิงผู้น่าสงสารที่สูญเสียบิดามารดาไปตั้งแต่เยาว์วัย อาศัยอยู่กับท่านยายเพียงสองคน

รึ เหตุใดถึงให้ข้ามาเกิดที

ด้ร้องไห้เพราะดีใจที่ได้มาเกิดใหม่ในร่างนี้ แต่ที่ร้องไห้คือนาง