ชิงเหมย บุปผาซ่อนคม

เหมยอีกครา คำเอื้อยที่เพิ่งได้กลับมาเกิดใหม่ยังคงไม่อาจปรับตนให้เข้ากับชีวิตใหม่ได้ แม้นภาพในอดีตของเด็ก

านางยิ่งนัก ทั้งสูญเสียบิดาที่เป็นขุนนางไปในสนามรบ และสูญเสียมารดาไปตั้งแต่นางเยาว์วัย ตระกูลของบิดาก็ทอดทิ้งทำให้นางต้อง

ลุงตรวจดูอาการของเ

้แก่นางอีกทั้งยังเป็นสหายเก่าของท่านยาย เรียวแขนเล็กยื่นออกไปให้เ

ท่านหมอสวี” ซุนฉีเอ่ยถามอา

ละกำลังเสียหน่อย และกินยาตามที่ข้าเขียนให้ ร่างกายของนางก็จะกลับมาแข็งแร

คาให้ครึ่งหนึ่ง” สวีจิ้นจงกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงยินดี

การของนางให้แบบไม่คิดเงินเช่นนี้ก็นั

้เด็กหญิงเป็นแน่ เขาจึงยินยอมที่จะให้นางจ่ายค่ายาในราคาเต็ม สวีจิ้นจงกล่าวลา

าได้เก็บความเจ็บปวดเอาไว้ผู้เดียว เข้าใจหรือไม่” ซุนฉีหันกลับม

จากนี้ไปข้าที่มาเกิดใหม่ในร่างของชิงเหมยนั้น คงจ

๋อร์ เดี๋ยวยายกลับมา” เด็กหญิงพยักหน้าเป็นคำตอบ ยามนี้นางยังไม่กล้าพูดคุ

ึ้นนั่งพลาวสำรวจรอบๆ ห้อง ดูแปลกตายิ่งนัก แต่กลับรู้สึกคุ้นเคย อาจจะเป็นเพราะความรู้สึกของเ

จน ต่างจากบ้านเรือนที่คำเอื้อยเคยอยู่อาศัยมาในอดีตชาติ นางเดินสำรวจเรือนหลังเล็กเพียงไม่นานก็ดูจนทั่วทั้งบริเวณ ครั้นนึกถึงหญิงวัยกลางคนที่ออกไปซื้อยาให้น

าง กลิ่นหอมของควันไฟปะทะกับกลิ่นของอาหารที่ลอยเข้ามาภายในห้องที่ชิงเหมยนอนทำให้ท้อ

ขึ้นมากินข้าวก่อ

นจากที่นอนแล้วลงจากเตียงนอนไปยังโต๊ะที่อยู่ใจกลางของห้อง ซุนฉีม

ึงสามคืน ยายเกรงว่ากระเพาะขอ

กี๊ยวผัก แม้นจะเป็นอาหารที่แปลกตาแต่ก็รู้สึกคุ้นเคยเป็นอย่างดี นางกินไป

อ๋อร์ เจ้าจะได้มีเรี่ยวมีแรง ร่า

วัยสิบแปดปีเช่นคำเอื้อยจะกินไม่ลง นางยกถ้วยยาต้มขึ้

งนี้ยามอิ๋นยายต้องตื่นแต่เช้าเพื่อทำขนมไปขายที่ร้าน เจ้าก็

ค่ะท่

ยงของหลานสาวตั้งแต่นางฟื้นขึ้นมา ซุน

วัน

เห็นนางเข้าก็รู้สึกเอ็นดู เด็กที่ขยันขันแข็งเช่นนี้เหตุใดถึงได้มีชีวิตที่อาภัพยิ่งนัก ยิ่งหลังจากที่ได้รับรู้เรื่องที่ว่าเด็กหญิงผู้อาภัพต้องล้มป่วยและ

ซุนฉีรู้สึกประหลาดใจนั่นก็คือฝีมือการปั้นแป้งของหลานสาวนั้นเปลี่ยนไป ดูเชื่องช้าลงจากที่เคยและด

้ไวกว่านี้อีกหนา หากเจ้ายังรู้สึกไม่ค่อยดีกลับไปพักผ่อนที่

่างกันได้เยี่ยงไรกัน ก็สองมือของนางนั้นเคยถือแต่ดาบคอยฟาดฟันข้าศึกศัตรูผู้มารุกรานผืนแผ่นดิน มิใช่

ระหว่างที่ข้าล้มป่วยข้าได้หลงลืมบ

น ผู้ที่มาเกิดใหม่อย่างคำเอื้อยจึงเลือกใช้ประโยชน์จากเรื่องนี้เป็นข้ออ้างในการที่นางอาจจะลืมเลือนการ

งนี้ใหม่ มันมิใช่เรื่องยากอันใดหรอก แต่ยามนี้เจ้ากลับไ

งเล็กของหลานสาวที่เดินออกจากร้านไปด้วยแววตาเป็นกังวล ตั้งแต่หลานสาวฟื้นมาก็ดูนางจะพูดน้อยกว่าเดิม อีกทั้งยังทำ

ภาพในอดีตของชิงเหมย บัดนี้นางต้องกลายมาเป็นชิงเหมยแทนที่ชิงเหมยที่จากไปแล้ว นางจะพยายามระลึกถึงสิ่งที่เด

์… เจ้าดีข

ุดชะงักมองใบหน้าของเด็กหนุ่ม ดูจากหน้าตาและส่วนสูงของเขาแล้วคุณชายน้อยผู้นี้น่า

ล้วคุณชายกำลังจะ

คือคุณชายรองสกุลเฉียวที่มีบิดาเป็นถึงขุนนางขั้นสามของเมืองถิงฮวา แต่ท

ั่นแหละ แล้วนี่เจ้ากำลังกลับเรือนหรือ” เ

ไม่ค่อยสบาย ท่านยายจึงใ

วามรู้สึกของชิงเหมยนั้น นางไว้ใจคุณชายหนุ่มผู้นี้ เ

ิดเหมยเอ๋อร์… ข้ามิรั้งเจ้าเอาไว้แล้ว” เขารี

่ปีแล้ว ตัวเขานั้นไม่ได้อาศัยอยู่ที่หมู่บ้านฉีซาน เพราะตระกูลของเขามีจวนที่ฮ่องเต้ทรงพระราชทานให้กับท่านตาที่เคยเป็นองครักษ์ประจำพระองค์อยู่ในตัวเมือง

จะแวะเข้าไปในตลา

ุณชายของเขานั้นมีจิตใจดีมาตั้งแต่เยาว์วัย เช่นนั้นแล้วจึงมิใช่เรื่องแปลกที่คุณชายจะใจดีกับเด็กหญิง

ร้านยายซุนฉีก่อน

ห็นว่าเด็กหญิงไม่เป็นอันใดมาก เพียงแค่นางนั้นไม่ร่าเริงเช่นคราก่อนๆ ที่เขาเคยพบเจอ แต่เขาก