ชิงเหมย บุปผาซ่อนคม
ร่างอวบอิ่มของสตรีวัยสี่สิบปลายๆ กำลังก้มๆ เงยๆ อยู่ด้านหน้าเตาไฟ ซุนฉีหันไปมองร่างเล็กของหลานสาวที่ถึงแม้จะได้ไปศึกษาที่สำนัก
์…” บอกพลางหยิบผ้าเช็ดหน้าของนางขึ้
ำแดงเช่นเดียวกับเมื่อวานเจ้าค่ะ ก่อนไปสำนักศึ
เจ้าปั้นแป้งกับยัดไส้ซาลาเปารอยายก่อนเถิด ประเดี๋ยวยายจะ
้าค
นยายซุนฉีเหลือเกิน และรู้สึกว่านางนั้นยังมีโชคอยู่บ้างที่ได้มาเกิดใหม่ในชาติภพนี้ เพร
ึกษา ชิงเหมยจึงกลับเข้าไปในเรือน นางอาบน้ำเปลี่ยนอาภรณ์ด้วยตนเอง ไม่ถึงหนึ่งก้านธูปร่างเล็กที่สวมใส่อาภรณ์ของศิษย์หญิงสำนั
อให้วันนี้ท่านยายขายดี
ะให้กับคำอวยพรของหลานสาวก่อนที่จะบอกให้นางรีบไปสำนักศึ
้ำแต่งตัวและนำซาลาเปาที่หลานช่วยปั้นไปยังร้านของนางในตลาด วันนี้คงจะเป็นวันดีอีกเช่นเคย หากขาย
ศึกษา
กวีในวันนี้เป็นอย่างยิ่ง เพราะนางนั้นได้อ่านล่วงหน้ามาบ้างแล้ว จึงทำให้จดจำได้เกือบทั้งหมด ไม่ว่าท่านอาจารย์ลู่อวิ๋นจะให้พวกนางท่องบทใด
วีมาท่องกันคนละหนึ่งบทโดยที่ไม่ต้องเปิดตำรา” อาจารย์ลู่อวิ๋นกล่าว
ย์ ศิษย์คารวะลาท่
านอาจารย์ลู่อวิ๋นอย่างพร้อมเพรียงกัน เขา
างก็คุยเรื่องอาหารมื้อกลางวันของวันนี้ เช่นเดียวกับกลุ่มของชิงเหมยที่กำลังถามไถ่กันถึงเรื่องอาหารที่ห่อมา เด็กหญิงทั้งสามชื่นชอบในการก
ินมื้อกลางวันกันรึ” ซูฉีเอ
น้ำแดงมาให้ เห็นว่าพวกเจ้าสองคนชื่น
มกว้างออกมา เพราะฝีมือการทำของท่านยายของชิงเหมยนั้นเลิ
ล่ะ” ชิงเหมย
บุตรสาวเจ้าของร้านเหลาตอบด้วยน้ำเสียงที่สดใส ยามที่พูดคุ
ป็นฝ่ายตอบชิงเหมยบ้าง เด็กทั้งสามพากันยิ้มออกมาคร
จะได้งีบหลับสักนิด เมื่อคืนท่านแม่ให้ข้าฝ
ทว่านางก็ต้องฝึกฝนและเรียนรู้งานของเรือนหลังเพื่ออนาคตในภายภาคหน้า เพราะ
เบียบเช่นกัน อาจจะถูกกลั่นแกล้งรังแกยิ่งกว่านี้ก็เป็นได้ โชคดีแค่ไหนแล้วที่ฝ่ายนั้นไม่ยอมรับในตัวนาง เพราะถ้าหา
รงหน้า ชิงเหมย ซูฉีและหลูซินพากันลงมือกินอย่างเงียบๆ หลังจากที่อิ่มแล้วพวกนางก็พากันนำเสี่ยหนาไปล้างแล้วกลับม
หลายปี แล้วเหตุใดนางจะต้องละทิ้งมันไปพร้อมกับอดีตชาติของนางด้วย ในเมื่อสวรรค์ให้ความทรงจำของนางติดตัวมาในชาติภพนี