ชิงเหมย บุปผาซ่อนคม

่ยวเอาความรู้ที่ได้รับกลับไปกับตน ยามที่ครอบครัวถามก็สามารถตอบได้อย่างภาคภูมิใจว่าวันนี้เป็นเยี่ยงไร ชิงเหมยรู้สึกส

อบแสดงออก แต่ก็รู้สึกยินดีที่ปีนี้มีศิษย์น้องมากความสามารถหลายคน หลังจากเลิกเรียนศิษย์ทุกคนก็แยกย้ายกันกลับเรือน ลูก

ละหลิวหลูซินโบกมือลาอีกฝ่ายเช่นกัน ก่อนที่นางทั้งสองจะพากันเดินลัดเลาะไปตามทางที่สามารถเดินไปถึงตลาดซานฉีเพียงหนึ่งก้านธูป สองข้างทางยังมีผ

้นี้ตลอดทางที่พวกเราเดินกลับมาจากสำ

ยข้ามา ข้าก็มิมีเหตุผลอันใดให้ต้องเมินพวกเขาน

หลา ลูกค้าก็มีมากมายไม่ต่างจากร้านขนมของยายชิงเหมย ทว่าเหตุใดผู้คนถึงมิได้ท

ร้านบ่อยๆ คงจะทำให้พวกเขาจดจำข้าได้แหละมั้ง รีบ

รับลูกค้าที่ด้านหน้าร้าน หรือเรียกลูกค้าเข้าร้านเช่นเดียวกับชิงเหมย เด็กหญิงทั้งสอ

ะที่ทำไว้ก่อนหน้านั้นนางได้ขายไปจนหมดแล้ว ในขณะที่นางกำลังจะหยิบแป้

แป้งที่ยังไม่ได้ผสมกระจั

ี่คุ้นเคยดังขึ้นทำให้นางรู้

านสาวออกมาทั้งใบหน้าขาวโพลน

ยแป้งเช่นนั้นล่ะเจ้าคะ” เด็กหญิงแสร้งทำเป็นไม่รู้ว่าเ

งเสียแป้งไปเท่าใด” นางไม่ได้ทำโทษหลานสาวเพียงแค่ตำหนิเพียงเล็กน้อ

ังจมอยู่กับความคิดจนไม่ได้ยินว่าข้าเดินเข้

ยู่กับเนื้อกับตัวจริงๆ เพียงเพราะนึกเป็นห่วงว่าหลานสาวจะถูกกลั่นแกล้งรังแกจากพวกเด็กในสำนักศึกษา แต่พอได

ันก่อนยามโหย่วเถิดนะเจ้าคะ ข้า…

เย็นลำพัง นางจึงพยักหน้าตกลง ชิงเหมยยิ้มกว้างออกมา ก่อนที่สองยายหลานจะช่วยกันเก็บข้าวของและทำความสะอาดร้านขนม ครั

้าว่าจะไปซื้อซาลาเปาเสียหน่

อย ไม่ได้ร่วมโต๊ะมื้อเย็นด้วยกันมาสี่ห้าวันแล้ว” ซุนฉีตอบด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม

เหลียวมองไปตามนิ้วของหลานสาวที่ชี้ไปยังร้านขายอาหารขนาดไม่เล็กแ

ยายก็รู้จักทั้งนั้นแหละ เจ้าถามเพราะเหตุใดกันหรือ” ซุนฉีตอบพลางเอ่ยถามหลานสาวออกมาด

ท่านยาย วันนี้ข้าก็เดินกลับมาพร้อมกันกับนาง” ชิงเหมยตอบออกมาด้วย

กก็ได้สหายกลั

นกังวลทั้งวัน เกรงว่าหลานจะไม่มีผู้ใดคบหา หรือเกรงว่าหลานจะถูกดูถูกเหยีย

จ้าค่ะ ท่านยายมิต้อง

ชิงเหมยคนก่อนไม่แน่อาจจะเป็นเรื่องที่น่ากังวลก็เป็นได

่อไปนางคงจะไม่ต้องมานั่งเป็นกังวลเรื่องของชิงเหมยยามที่นางไปสำนักศึกษาอีก เพียงห

ม่ผิดนัก รอยยิ้มและเสียงหัวเราะของเด็กหญิงที่กำลังบอกเล่าเรื่องราวจากการไปสำนักศึกษาในวันนี้ระหว่างทางเดินกลับเรือนให้ผู้เป็นยายฟังทำให้ซุนฉีได้แต่ยิ้มออกมา หากนางรู้ว่าชิงเหมยชื่นชอบการศึก