ร้ายเริ่มรัก

นท์

้เจอกันเลยตั้งแต่ผมย้ายไปเรียนต่อเมืองนอก พอ

ั้งคืน" ไอ้ทิวพอมันเจอหน้าผมมันก็รีบเดินมาหาแล้วพา

ะไอ้นนท์ไม่เจอมึงแม่ง

นเป็นเพื่อนผมสมัยเด็กแล้วถึงจะไม

รื่องพ่อมึ

อ

ับไปเรียนต่อที

่าจะเรียนต่

ะเรียนที่ไหนวะที

ปสมัครที่มห

ยากชิบหายมึงสอบติดได้ไ

ปแล้วเหรอว่าไอ้นนท์อ่ะมันส

่นดิกู

ต่อที่นี่ยัยซอลลี่แฟน

วอีกอย่างกูกับซอลลี่ไ

วยัง

่อยซึ่งซอลลี่เองก็ยอมเป็นแฟนหลอกๆให้ผมมาตลอด ซอลลี่เธอเป็นลูกครึ่งและด้วยความบังเอิญเธอเป็นลูกสาวของเพื่อนแม่ผมเอง แม่ของซอลลี่ท่านแต่งงานจากนั้นก็ย้ายตามสามีนักธุรกิจมาอยู่ที่นี่ ตอนแรกผมไม่รู้ว่าซอลลี่เป็นลูกสาวของเพื่อนแม่จนกระทั่งวันหนึ่งแม่ของซอลลี่มารับซอลลี่ที่โรงเรียนจู่ๆท่านเข้

งว่างั้น มึงแม่งทั้งหล่อแล้วก็รวยขนาดนี้มึง

องกูพวกมึง

ต่อม

ยู่ที่โต๊ะจะล้มแหล่ไม่ล้มแหล่มึนมึ

กลับไหวไห

ม่ได้เต็มร้อย หรือเป็นเพราะผมไม่ค่อ

้หมี กูว่ากูกับมึงคงจะต้องไปส่ง

าถึงบ้านตั้งแต่เมื่อไหร่จน

อมีสติหันไปขอบใจพวกมันไอ้หมีเอาผมนั่

กลับก่อนนะไว้

อกไปผมก็เดินเข้าบ้านในสภาพที่ไม่ไหวคืนนี้ค

จนมั่นใจว่ามันดังออกมาจากข้างในครัวผมมองดูเวลาตอนนี้ก็ใกล้จะตีหนึ่งแล้วทำไมแม่บ้านยังไม่นอ

ปัก.

ไม่เหลืออะไรให้ฉันกินแล้วพอถามป้าจิตแกก็บอกว่าแกทิ้งไปหมดแล้วเพราะคิดว่าฉันไม่กิน ฉันรู้ว่าป้าแกไม่ชอบหน้าฉันมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแต่ไม่ใช่แค่ป้าจิตคนเดียวหรอกที่ไม่ชอบฉันทุกคนที่นี่ก็ไม่ชอบฉันเหมือนกันเพียงแต่ว่าเมื่อก่อนตอนที่แม่ฉัน

เพียงอย่างเดียวที่พอจะประทังความหิวได้ในตอนนี้ อันที่จริงอาหารที่ดีกว่าบะหม

นยิ้มอย่างดีใจเพราะตอนนี้ฉันหิวมาก ฉันร

ียงจากทางด้านหลังพอหันไปเจอหน้าพี่นนท์ฉันก็ตกใจซ้

ไหลนองที่พื้นมันไหลมาจนถึงตรงที่ฉันยืนทำให้เท้าของฉันถูกน้ำร้อนลวกไปด้วย ฉันรี

ท้าแสบมือมากแค่ไหนก็ตาม ตอนนี้ความหิวไม่หลงเหลืออยู่แล้วฉันก้มลงเช็ดพื้นทั้งน้ำตาด้วยความเจ็บปวดมันปวดทั้งมือทั้งเท้าเลยถ้าพี่แจ่มยังอยู่แกคงรีบไปเอายามา

นต้องเดินออกไปขึ้นรถเมล์ตรงหน้าปากซอยทุกวันเป็นระยะทางเกือบหนึ่งกิโล อันที่จริงฉันจะเรียกแท็กซี่ให้มารับที่หน้าบ้านก็ได้แต่ค่าโดยสารมันแพงเกินไปฉันคงจ่ายไม่ไหว คือตอนนี้ฉันไม่กล้าใช้เ

ก็ไม่ใช่ใครแต่เป็นเขา ฉันไม่รู้ว่าเขาเดินตามฉันมาทำไมแต่ฉันก็ไม่กล้าถามเพราะกลัวว่าเขา

ันถามเขาด้วยความตกใจเพราะเขา

พิ่งสังเกตว่าท่าทางและคำพูดของเขามันเหมือนคนเมา ตอนแรกฉันไม่ค่อยมั่นใจเท่าไหร่จนกระทั่งได้กลิ่นเหล้าออกจากจาก

่อ??" เขาขยับเข้ามาใกล้เหม

ิ้มเหมือนมีอะไร สักพักเขาก็ผลักตัวฉั

ะไร ออกไปจากห้อง

านกูจะเข้าออกห้อ

มันห้อง

ล้

ว่านะคะใครมาเห็นเข้ามันจะไม

มหรือว่ามึงกลัวว่า

ฉันรู้ว่าเขาคงจะทำอะไรฉัน

มึงหรอกปิ่นเพราะกูขยะ

าคุณเกลียดปิ่น

ที่รู

นว่าคุณนนท์ออกไปจากห

นหายใจเพราะไม่รู้จะทำยังไงกับคนตรงหน้า

ามอง เขามองไปที่กรอบรูปครอบครัวมีฉันมีแม่แล้วก็มีคุณพ่อมันเป็นรูปถ่ายเพียงรูปเดียวที่ฉันมีอยู่ แล้วจู่

ัวเพราะรูปนั้นมันมีค่าสำหรับฉันมากเพราะมันเป็นรูปถ่ายเพียงใบเดียวที่ฉันมี

ากกว่านี้อีกถ้

กายของฉันก็ถูกกระ