icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon

ปราบพยศคุณหนูขาวีน

บทที่ 6 เพื่อนแท้หรือเพื่อนเที่ยว

จำนวนคำ:1644    |    อัปเดตเมื่อ:10/02/2024

่อเอากระเป๋ามาคืนเอลินอร์แต่เจ้าของกร

ากินข้าวด้ว

ับคุ

ถึงได้พามาส่งบ้าน” เอกภพรู้จากภรรยาเมื่อเช้

ับคุ

ะไรให้ดินเดือ

็แค่เที่ยวตามปร

นก็มีครอบครัวไปแล้วเหลือแต่ดินน

24 ปีแล้วแต่ในสายตาขอผู้เป็น

ี้คุณหนูจะไม่ลงมาทานอ

คนที่ตอบคำถามของชายหนุ่มก็คือคุณแอนเดรี

คร

รกับยัยแอ

าถือไว้ในรถ ผมเลยจะเ

ก่อนก็ได้นะ ถ้ารอให้ยัยแอล

คร

ทำงานตั้งแต่เช้า ถ้าคืนนี้อย่าให้เขาออกไปเที่ยว

้าวกันเถอะ คุณกับดินจะได้รีบไปทำงาน” แอนเดรียไม่

ได้ไหม พอดีตอนบ่ายป้าจะให

่ต้องให้ลุงสมานไปรับนะครั

งนั้นเย็นนี้ก็ทานข้

จะเจอเอลินอร์อีกสักครั้

บ้านเอกปร

นกระเป๋าหรือยังค

โมยอะไรออกไปจา

ูให้ดีก่อนว่ามีอะไรหายไปหรือเปล่า เกิ

ทข้าวของทั้งหมดลงบนโต๊ะ การกระทำของเธอไม

บไหม

กระดาษซับมันโทรศัพท์ก็มีแค่นี้ เดี๋ยวนะฉันขอ

อลินอร์ต้องชะงักมือจากนั้นก็เก

วกลับก่อน ผมลานะครับคุณลุงคุณป้า

๋ยวสิ

คร

ับรถให้คุณพ่อเอง

ครับค

ยคุ้นกับเส้นทางเลยนะ”

ตอนนี้แล้วเมื่อไหร่แอลจ

คุณหนูเองทั้งทางตรงและทางลัดในช่วงเวลาเร่งด่วน อาทิตย์หน้าคุณหนูค่อยขับไปทำงานเอ

้นจ้ะดิน ป้

โต้แย้งอะไรเพราะเธอก็ไม่ชำน

อนโดของตนเองเพราะมีเรื่องที่ต้องจัดการเกี่ยว

อนที่บ้านซึ่งอยู่ไม่ไก

นแหละ น้ำหนักรวมก็คงประมาณ 3 กรัม จำคุกสี่ปี

ันในกระเป

ของเขามาแบบน

๋าจะไม่รู้ตัวเลยด้วย

ไง เขาแกล้งไม่รู้หร

่ใจว่าเ

้หญิ

อื

นนาย

นายจำน้องสาว

แต่ไม่เคยเจอ อย่าบอกนะ

อื

ป๋าของเอลินอร์รวมถึงปฏิกิริยาที่เธอแสดงออกตอนเขาถามถึงของในกระเป๋าให้กับเพื่

จับด้วยมือเ

อื

่อน ตัวอย่างลายนิ้วมือของเธอกับเ

ว่าเอลินอร์ไม่รู้เห็นเรื่องนี้แต่ถ้าเกิดเขา

น หาแหล่งที่ซื้อหรือบางครั้งก็อาจจะต้องตามสืบต่อเพร

บนซองยานั่น นายบอกฉันก่อนไ

ี่เป็นเพื่อนกันมานาน ฉันจะบอกนายก่อน แต่นา

่ทำให้นายเส

การให้ นายก็อย่า

นกลับล่ะ แล้วจะร

คดีเ

อร์ก็ไม่มีพิรุธเลย คงเพราะเธอไม่รู้เรื่องของในกระเป๋า แล้วถ้าคนที่เอามาใส่จะเป็นเพื่อนที่เธอออกไปดื่มด้วยม

ม่อยากให้เธอออกเที่ยวกับเพื่อนกลุ่มเดิมอีก ในใจของเขาตอนนี้แอบภาวนาว่าซองยาเหล่า

ฐพีถอนหายใจก่อนจะข่มต

เปิดรับโบนัส

เปิด
1 บทที่ 1 มีลูกจ้างไว้ทำไม2 บทที่ 2 ขอเวลาปรับตัว3 บทที่ 3 เลี่ยงไม่ได้4 บทที่ 4 คงต้องเตรียมแผนรับมือ5 บทที่ 5 ข้อแลกเปลี่ยน6 บทที่ 6 เพื่อนแท้หรือเพื่อนเที่ยว7 บทที่ 7 เด็กฝึกงาน8 บทที่ 8 เหมาะกับนายดีนะ9 บทที่ 9 ของที่อยู่ในซอง10 บทที่ 10 นายต้องช่วยฉัน11 บทที่ 11 ขอบใจนะนายดิน12 บทที่ 12 หวั่นไหว13 บทที่ 13 ลูกล่อลูกชน14 บทที่ 14 เราเป็นอะไรกัน15 บทที่ 15 รังเกียจใช่ไหม16 บทที่ 16 คุณหนูของผม nc17 บทที่ 17 นายดินเอวดุ nc18 บทที่ 18 อดีตของนายดิน19 บทที่ 19 ประหยัดค่าไฟ20 บทที่ 20 คุณหนูหัวไว nc21 บทที่ 21 เพื่อนเก่า22 บทที่ 22 แขกของคุณพ่อ23 บทที่ 23 ไม่อยากไปก็ต้องไป24 บทที่ 24 ปากกาแท่งใหญ่ nc25 บทที่ 25 ไม่เคยพอ nc26 บทที่ 26 มากกว่าที่คิด27 บทที่ 27 ขอแค่ได้เห็นหน้า28 บทที่ 28 ห่วง หวง29 บทที่ 29 อยากเป็นครอบครัวเดียวกัน30 บทที่ 30 หนูแอลคนเดิม31 บทที่ 31 ใครจะเอามาเป็นแม่ของลูก32 บทที่ 32 เขาดีเกินไปด้วยซ้ำ33 บทที่ 33 อย่าถามให้เสียเวลา nc34 บทที่ 34 คงต้องยอมรับ35 บทที่ 35 นายมันก็แค่หนูตกถังข้าวสาร36 บทที่ 36 คำสารภาพ37 บทที่ 37 ทะเลเดือด nc38 บทที่ 38 ลมหึง39 บทที่ 39 ไม่เล่าเท่ากับโกหก40 บทที่ 40 บทลงโทษที่เร่าร้อน nc41 บทที่ 41 โกหกสีขาว42 บทที่ 42 สัญญาแล้วว่าจะไม่โกหก43 บทที่ 43 ปราบพยศ (ตอนจบ)