โฉมงามของอ๋องอสูร

ังเด็ก เธอไม่เคยได้ไปโรงเรียนเหมือนเด็กคนอื่นการเร

จีนโบราณและเธอก็เขียนได้ดีจนใคร ๆ ที่ได้เห็นล้วนชื่นชม คงเป็นเพ

เธอรักใคร่และถนอมเธอที่สุด แต่หลังวันเกิดอายุครบสิบหกปีของเธอก็เกิดเรื่องร้ายขึ

คนที่ดูแลเธออยู่แล้ว นับตั้งแต่นั้นมาเสิ่นหรันหรันก็มีเพียงป้าของเธอเท่านั้นท

ีวิตเอาไว้หลายล้านหยวนทำให้คุณป้าซึ่งดูแลเสิ่นหรันหรันต่อจากพ่อแม่ไ

มอ หลายครั้งที่คุณป้าออกไปนอกห้องแล้วฟุบใบหน้าล

ๆ อยากพาเธอไปเที่ยวที่ไกล ๆ เหมือนคนอื่น ทั้ง ๆ ที่เธออดทนและเป็นเด็กดีขนาดนี้ ทำไมพระเจ้าถึงได้ทอดทิ้งเธอคะ ได้โปรดเถอะค่

ละวันแทบจะไม่เคยห่างจากโรงพยาบาล คุณป้ามีความฝันอยากไปท่องเที่ย

วกับการรอคอยความตายที่รออยู่ตรงหน้าและเธอรู้

พยาบาลเหมือนเช่นทุกปี ทว่าเธอไม่

อีก คุณป้าจะได้ไปเที่ยวและทำในสิ่งที่เป็นความฝันของคุณป้า พ่อจ๋าแม่จ๋า มา

งเสิ่นหรันหรันก็เป็นจริง เมื่อตอนเธอมีอายุ

บ โดยที่เธอไม่เคยได้ใช้ชีวิตเหมือนเด็กคนอื่น ไม่เคยไปโร

นหรันหรันจึงบริสุทธิ์ราวกับ

์และไร้เดียงสาของเธอ คงจ

ซึ่งได้ตายไปแล้ว ทำไมจึงมาโผล่ที่นี่ได้ ที่นี่แม้

ันแน่ และมาอยู

วามจริงร้อยเปอร์เซ็นต์ ทุกสิ่งทุกอย่า

นั้น เขา

ั้นเส้นขนด้านหลังลำคอของเสิ่

ช้าราวกับปีศาจจากขุมนรก เขา...ทำร้ายเธ

อนนี้เธอจึงได้รู้ว่าตัวเองสวมเสื้อคลุมสีดำตัวหนึ่งที่ทั้

แต่เวลานั้นเธอรู้สึกว่าเหมือนโลกกำ

้ ไม่ได้รู้สึกแน่นท้องที่ทำให้รู้สึกทรมานแสนส

เคียงที่เกิดจากมะเร็

ันรู้สึกว่าอาการเจ็บป่วยเป็นเ

ยได้เป็นอย่างดี เมื่อตั้งสติได้หญิงสาวก็สูดลมหายใจ

งและความอ่อนเพลีย และรู้ว่า

นอนนิ่ง ๆ ทำเหมือนที่เธอทำมาตลอดชีวิต หลังจากนั้นเมื่อรู้สึก

ด้วยประสบการณ์การใช้ชีวิตที่ผ่านมาร่วมกับคนแปลกหน้า

คุณพยาบาลในโรงพยาบาลเปิดประตูบานนั้นออกมาเ

ั่วโมงอาการปวดศีรษะแม้จะยังคงอยู่ แต

ขึ้นยืนจนเกินไป เลือดจึงไหลเวี

ะตูเปิดออก เสิ่นหรันหรันค่อย ๆ

หวาดกลัวแทบสิ้นสติ เขาไม่ได้แต่งตัวปกติแต่ใส่เสื

ันหรันชอบดู แต่สีหน้าดุดันเย็นชา สายตาเย็นเยีย

ัว ปากของเธอสั่นระริกในตอนที่เข

งเขาจะยกขึ้นเล็กน้อ

เช่นนั้นก็ดีข้าจะได้มอ

ังมึนงง ทั้งยังหวาดกลัวเขาเป็นอย่างมากเมื่อ

เรียกเธอว่าองค์หญิงไม่ผิด

ีก เธอต้องสอบ

างสิ่งบางอย่างมาด้วย เสิ่นหรันหรันมองเห็นเ

ต้องการ ข้า

่นหรันหรันพอมีแรงแล้วเมื่อคนมอบของให้ เธอ

รันหรันยกขึ้นแล้วเพ่งมอง จากนั้นก็หวีดร้อง

ดดดด

อศีรษะของมน

คาวเลือดที่โชยออกมา เธอลืมอาการปวดหัวไปโดยพลัน จากนั้นเธอจึงคลานไปที่

ด เสิ่นหรันหรันร่างกายสั่นเทา ก

กมาหลังกองฟืนแล้ววางเธออย่างแรง

้ทำเพราะสงสารเธอแต่เขากำลังโกรธกับท่าทางข

หน้าลงมา บีบคาง

รให้แล้ว ไยจึงได้มีท่าทางเช่นน

ธอกลับไร้ซึ่งเสียงร้องไปแล้วมีเพียงหยาดน้ำตาที่ไหล

้พูด ไม่เคยบอก

ดว่าเขากำลังใส่ร้ายว่าเธอเป

รันหรันแน่นขึ้นทั้

องเจ้าแท้ ๆ ตอนนี้บอกว่าไม่ต้องการ องค์หญิง

น หรันหรันก

อด ชีวิตนี้น้อยครั้งนักที่จะได้ออกไปจากโรงพยาบาล แต่เมื่อต้องมาเผชิ

ิงสาว ก็ทำให้เขาหงุ

ิดออก เสียงของผู้

่ฆ่าก็พอไยต้องให้นางเห็นหัวคนด้วย นางเป็น

็นด้วยตาข้าก็เอามาให้

็นว่านางก

และเอาแต่ใจ จากนั้นเ

อกไปแล้ว เสิ่นหรันหรันตกใจแทบสิ้นสติเข

องแผ่นหลังที่เย็นชาเหมือนแผ่นน้ำแข็งของผู้ชายคนนั้น เสิ่นหรันหรันคิด

ดอยู่ที่มุมห้องสร้อยกางเขนที่เคยกำเอาไว้เมื่อเวลาสวดอ้อนวอนพระเจ้าในชา

็นเพียงความฝัน ขอให้ลูกตื่นขึ้

กพูดตอนนี้ก็ไม่มีแล้ว ร่างกายของเธอในเวลานี้ก็เก

้องพร้อมกับบุรุษอีกคนหนึ่ง สายตาคมจ้องไปที่สต

้นาง จากนั้นจึงจับชีพจรเล็กน้อย

รนางก็เป็นสตรีทั้งยังเป็นภรรยาที่ท่า

าตัดบทเ

สติ จึงได้ตั

เราะดังข

ไม่คิดว่าท่านจะอาการหนักเพียงนี้ แต่ในเมื่อเป็

ไปและยื่นข้อเสนอให้ข้า หึ ข้าคิดว่าเป็นนางท

รท่านอ๋อง ยอมรับเถิดว่าคนที่ผิดพลาดคือท่าน

่วเฉากลับขึง

นหมอก็ดู

กด้วยสายตาเวทนาทั้งสงสาร ไม่รู้ว่าเวรกรรมอันใดนางจึงไ

ะม้ายคล้ายคลึงสตรีที่ทิ้งรอยบาดแผลในใจใ