ทะลุมิติไปเป็นสาวใช้ผู้มั่งคั่งในยุค 90

เพราะถ้าให้คนอื่นไปดูก็คงต้องปั่นจักรย

าแล้วทุกคนก็เดินเข้าบ้าน สุรศักดิ์ขับรถออ

ในบ้านด้วยสีหน้าแปลกใจ “เย็นแล้วศ

่ะ ตาผามาบอกว่ามันเป็

ข็นน้ำล่ะ” ปกติหน้าที่นี้เป็น

้ำอ้อยบอกว่ามั

นังสีดำตัวนุ่มแล้วถอดถุงเท้าออก จะเป็นไปได้อย่างไรเนื้อนวลไม่ชอบยุ่งกับงานของคนอื

ปอาบน้ำก่อนเถอะค่

ก็เดินขึ้นห้องไป แต่ภายในใจย

ยากโดนซักไซ้เรื่องที่เนื้อนวลไปเข็นน้ำวันนี้ แต่ถึงอย่างไรคนขี้กลัวอย่างเนื้อน

เข้านอนช้าลงหน่อยนึง ดวงตาอันร้อนผ่าวเนื่องมาจากพิษไข้ค่อย ๆ ลืมขึ้นอย่างยากลำบากเมื่อได้ยินเสียงผู

้ข้างบ้านฟื้นขึ้นมาหลังจากเธอลื่นล้มและสลบไปขณะที่สองแขนก

้นกำลังพูดถึงใคร ร่างทั้งร่างปวดร้าวไปหมดราวกับโดนค้อนทุบ

เป็นไ

ปนดินเหลือง แล้วลาดเทลงไปให้คนเดินลงไปตักน้ำ รอบสันคูมีต้นพุทรา

ิดอะไ

ด้วย ในฐานะผู้จัดการร้านดลยาจำเป็นต้องไป ออดิทร้านเสร็จเกือบสี่โมงเย็นเธอก็กลับมานอนที่ห้องเช่าด้วยความเหนื่อยล้า อาหารกลางวันก็ยังไม่ต

เมืองนนทบุรีไม่ใช่หรือ แล้วที่แห่งนี้คือ… มันมีแต่ป่า

นงง หัวก็ปวด ตัวก

ใหญ่ฝ่าวงล้อมเข้ามา “นวลไม่เป็นอะไรใช่ไหม” สุรศั

นเพลียเ

ามเท้าเหมือนเขียดเล่นโคลน มีคนถือรองเท้าแตะคีบมาวางเรียงไว้ให้ พื้นรองเท้าบางจนส้นทะลุ หูรองเท้าที่เอาไว้สำหรับคีบตอน

องเท้าเธอรู้ว่ามันต้องลื่นแน่ และเธออาจจะล้มหัวฟาดพื้นได้ ในหัวตอนนี้

ันนะแล้วพ่วงร

ใจที่ชายหนุ่มพูดทีเดียวนั

วใช

้ ถ้าหากเธอได้มาอยู่ในร่างนี้อีกครั้งไม่ว่าจะยุคสมัยไหนเธอก็ไม่หวั่น แต่ทว่าดูจากการแต่งกายของสาวน

ยังได้ม

ลั่งออกมาเป็นทางเมื่อขึ้นไปนั่งซ้อนท้ายบนรถมอเตอร์ไซด์ของหนุ่มแ

้อนท้ายอีกครั้งเมื่อ

ะไรหรื

ล่าค่ะ” น้ำตาสาวโสดวัยสามสิบห้

ม่ได้อายุสามสิบห้าอย่างแน่นอน น

อแดงก่ำเพราะร้องไห้หรืออาจจะเพราะพิษไข้ร่วมด้วย “นวลไม่ต้องกลัว ฉันจะบอกคุณแม่ไม่ให้ทำโทษเ