เล่ห์ร้ายใจปรารถนา

ดท้องลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนของแม่ขวัญและพ่อเสือ ตอนนี้เพิ่งจะเข้าเรียนมัธยมศึกษาปีที่หนึ่ง สิงโต

ยู่ที่ระเบียงของบ้าน เพราะตุลาและสิงโตมักจะมาช้า และที่สำคัญตอนนี้ก็ใกล้เวลา

หนุ่มแล้ว ทั้งสองจึงนอนอยู่ที่บ้านน็อคดาวน์ ซึ่งเป็นบ้านหลังเล็กๆ ที่ชายหนุ่มทั้งสองนั้น ชอบใช้เวลาส่วนตัวอยู่ที่นั่นและบ่อยครั้งที่ทั้งคู่มักจะไปนอนค้างอ้างแรมตามประสาหนุ่มๆ ซึ่งสิงโตได้ขอผู้เป็น

ะสอบแล้ว กันยาไม่อยากไปสาย" เด็กหญิงหน้าตาจิ้มลิ้มน่ารัก ก้มมองนาฬิกาที่ข้อมืออีกครั้ง พร้อมกับถอนหายใจออกมาด้วยใบหน้าที่บึ้งตึงบ

าวเดินมาที่เรือนของฮันน่า พร้อมกับขึ้นบันไดมาหากันยา เพร

นั่งรอตั้งนานแล้ว" กันยาหยิบกระเป๋าเป้ ที่เต็มไปด้วยตำราเรียนขึ้นมาส

ล้ว" ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน ขวัญข้าวก็เป็นผ

ม่ขวัญของเธอก่อนจะเดินลงจากเรือนไป เด็กๆ มักจะเรียกทั้งสามว่าแม่ขวัญพ่อเสือ และก็แม่ฮันน่า เนื่องมาจาก

เวลานี้ใบหน้าของหญิงสาว เต็มไปด้วยความกังวล เมื่อสามีเล่าให้ฟ

ก็รู้สึกผูกพันกับพี่ๆ ไม่น้อยไปกว่าพวกเขาสามคน" น้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความสั่นเครือของขวัญข้าว ทำให้ฮันน่าพอจะที่จะเข้าใจ เธอเองก็ไม่อยากที่จะจากไป แต่เพราะความจำเป็น

แต่เป็นมิตรดังญาติพี่น้องของพี่ โดยเฉพาะขวัญกับบอส รวมถึงแม่เลี้ยงกวางกมล แต่ขวัญต้องเข้าใจพี่

ี่นี่จะเป็นเหมือนบ้าน แต่ก็ไม่ใช่บ้านของเธออยู่ดี เธอควรจะทำอะไรสักอย่างไว้ให้ลูกทั้งสอง อีกไม่กี่ปีกั

าย ความรู้สึกแบบนี้เธอเคยเจอมาแล้วกับตัว การที่จะต้องหนีไปจากใครสักคนทั้งที่รู้สึกผูกพันมันเจ็บปวดแค่ไหนเธอเข้าใจดี แม้เวลา

บ้างก็ได้ นั่งเครื่องไปแป๊บเ

ือ ขวัญไม่รู้ว่าจะบอกเจ้าสิงโตยังไงดีต่างหาก" เมื่อพูดถึงลูกชาย ใบหน้าของขวัญข้าวเริ

ายที่นู่น ทั้งสามจะได้เรียนด้วยกัน" ความคิดเห็นที่ฮันน่าเสนอมานั้น ยิ่งทำให้ขวัญข้าว

งปล่อยให้ลูกไปอยู่ไกลหูไกลตาหร

ไปด้วยรอยยิ้มที่สดใส แต่ภายในใจของเธอก็รู้สึกอ้างว้าง เพราะไม่รู้ว่าการไปครั้งนี้ เธอต้องเผชิญกับปัญหาอะไรบ้าง แต่ยังไงเธอก็เตรียมรับมือพร้อมที่จะจัดการกับชีวิตของตัวเอง ให้สามารถ

งเรา" ฮันน่ารู้สึกตื้นตันใจจนน้ำตาคลอ ขวัญข้าวช่างเป็นผู้หญิงที่แสนดีมีจิตใจงดงาม สมกับที่บอสของเธอเลือกมาเป็นคู่ชี

้านหลัง ความรู้สึกของผู้หญิง สองคน ที่เคยร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมา แม้ว่าขวัญข้าวจะมีอัครเดชอยู่ข้

กที่มีเอาไว้ได้ หญิงสาวเองก็ได้ร้องไห้ออกมา พร้อมกับเสียงสะอื้นเบาๆ ระยะเวลาสิบกว่าปี กับความผูกพัน มันไม่ง่ายเลยกับการที่เธอนั้นกำลังจะพาลูกๆ เดินออกไปจากไร่