พันธะรักซาตานเถื่อน

พลย์บอยวัยยี่สิบหกปี เขาเติบโตมาจากบ้านเด็

เป็นคนจริงจังเอางานเอาการเพราะเป็นลูกชายคนโตของครอบครัว ถูกบ่มเพาะเรื่องความรับผิดชอบจากบิดามาตั้งแต่เด็ก ส่วนศิรศักดิ์ แม้จะถูกเลี้ยงมาตั้งแต่เล็กแต่น้อย แต่ด้วยความเป็นลูกชายคนเล็ก ก็ยังถูกตามใจอยู่บ้าง ศิรศักดิ์มีรูปร่างหน้าตาดีไม่แพ้คมกริช นี่จึงเป็นเหตุให้เขามีสาวๆ เข้ามาใ

รือนกายแกร่งกำยำพันรอบเอวหนาด้วยผ้าขนหนูเพียงผืนเดียว นั่นมันเป็นภาพชิ

บสายตาจากภาพยั่วยุนั้น จริงอยู่ว่านี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอเห็นศิรศักดิ์อยู่ในสภาพเปลือยท่อนบน แต่

าสินีนึกตำหนิตัวเอง แถมอยากเขกหัวตัวเองเบาๆ ด้วยที่เผลอจินตนาการต่อ

อเปล่า?” ศิรศักด

วาดแว้ดใส่หน้าเขา ปากร้ายก็จริง แต่ใจม

้าๆ ราวกับว่าจะสลัดความเป็นหัวหนึบๆ ที่ค

. ปวดยิ่

เราไม่ใช่เมรีขี้เมานะ คราวก่อนศักดิ์ซื้อมาแค่ไหน ตอนนี้อยู่เท่าเดิมแหละ” วิ

งแกร่งกับผิวขาวของเขา ยิ่งมอง... ก็ยิ่งพบว่าเพื่อนสมัยมัธยมคนนี้ ยิ่งโต... ยิ่งแตกหนุ่ม เข

าจะเมาต่อที่ห้อง เพราะมีงานบ้านต้องทำอีกตั้งเยอะตั้งแยะ นี่ว่าจะรีดผ้าต่อ เมื่อคืนคิดว่าพอเขาตื่นนอ

ว่า ทันพอดีกับมานั่งลงโต๊ะ

ก็จู่ๆ เล่นมาชมกันซึ่งหน้าแบบนี้ ไม่เขินก็ไม่รู้จะว่ายังไง หรือน้ำเมาทำเขาถึงกับตาลาย ทำให้เธอที่เขาเคยมองข้ามกลายเป็นคนสวยขึ้นมาในพริบตา ถ้า

แต่ยังมิวายโต้ออกไปแก้เก้อเขิน แก้มร้อนวูบวาบยังไม่พ

อบเวลาวิลาสินีเขินอายเพราะเขา นี่กระมังที่เป็นเหตุให้ศิรศักดิ์คอยขวางลำเพื่อนฝูงคนอื่น

คนบ้า ชมกันอยู่ดีๆ คนฟังกำลังเคลิ้ม อยู่ๆ มาดับฝันกลาง

จ

สองหนุ่มสาวก็นั่งกินข้

ันหยุดเสียที่ไหน แล้วที่เขาไม่ไปทำงานก็เพราะเมา แต่เพื่อนสาวนี่สิ เพราะเขาทำเพื่อนเดือ

ี่ยงพอดี” วิลาสินีเล่า ถ้าไปถึงบริษัทก็ปาไปครึ่งวันแล้ว สู้ลางานดีกว่าไหม ปกติเธอไม่ชอบลางานสักเท่าไ

ไปทีหลั

นี้เชียวหรือนี่ เป็นเธอหน่อยไม่ได้ ต่อให้ใครไม่รัก เธอก็จะรักตัวเอง แล้วไม่มีวันปล่อยให้ตัวเองเสียงานเสียการแบบนี้เด็ดขาด ยังมีคนเคยบอกเลยว่าจะให้ใครมารัก เราต้องรักต

ั้งนี้เป็นครั้งสุดท้ายเท่านั้นล่ะ ไม่ใช่อะไรนะ รู้สึกผิด รู้สึกเกรงใจเพื่อนอย่างวิลาสินีอย่างสุดหัวใจ เขาเองรู

องทำอะไรสักอย่างแล้วไอ

าตาก็ดีอยู่หรอก แต่ทำไมถึงได้อกหักรักคุดบ่อยขนาดนี้ หรือเรื่องหน้าตาจะไม่ใช่ปัจจัยหลักที่ทำให้คนเรารักกั

เจอพิษรักเข้า เห็นปางตายทุกคน” ตอกย้ำเพื่อน

ปทั่ว” มิวายพูดเหน็บ ก็เพื่อนสนิทนี่นา มากก

ปหมด แต่พอคบหาทำไมไม่เป็นนางฟ้าอย่างที่

ถึงสุนิตา คนรักของศิรศักดิ์นั่นแหละ แต่เอ

ล้ว” ศิรศักดิ์สารภาพเสียงอ่อย แววตาฉายแววละห้อ

รือเป

์ตอบเสียงห้วน ไม่รู้ตัวเลยว่าคำตอบของตน

ยแนะนำเพื่อน บางทีการง้อผู้หญิงด้วยความพยายามศิรศั

ล้ว” แถมยังไม่ให้ศักดิ์รู้ด้วยว่าหนีไปไห

เรียน เขาก็เป็นเด็กกำพร้าที่ครูใหญ่ดูแลอุปถัมภ์ พอหมดบุญครูใหญ่ ศิรศักดิ์ก็ค่อนข้างดิ้นรน ตรงจุดนี้เอง เธอจึงไม่เคยคิดจะทอดทิ้งเพื่อนคนนี้ เพราะเธอนั้นมีพร้อมทุกอย่าง มีครอบครัวที่อบอุ่น มีพ่อแม่พี่น้อง วงศาคณาญาติยั้วเยี้ยไปหมดเลย มีโอกาสได้เรียน จบก็ได้งานทำดีๆ มีเงินเดือนพอเลี้ยงตัวได้ อยู่อย่างพอเพียงไม่ฟุ้งเฟ้อก็พอมีเงินเหลือเก็บบ้างนิดหน่อยในแต่ละเดือนเอาไว้ใช้

ในโชคชะตาตนเอง พอดีกับที่เสียงเข้มๆ ของเขาปลุกวิ

้าหมับรั้งร่างเล็กเอาไว้ “นี... ดื่มเป็นเพื่อนเราหน่อยสิ” ถ้อยคำเชื

กอะไรนักหนาผู้หญิงคนเดียว คนที่ไม่รักตัวเองแล้วใครเขาจะมารัก ศักดิ์ทำแบบนี้ ผู้หญิงที่ทิ้งไปถ้ารู้เขามีแต่จะสมเพช กับสะใจ ทางที่ดีควรหันมารักตัวเองแล้วทำชีวิต

หญิงสาวพูดด้วยหมดความอดทน ที่ว่าหมดความอดทนในที่นี้คือ เธอไม่อยากทนเห็นเพื่อนทำตัวต่ำกว่าหมาแบบนี้อีก

จ ‘อายุเท่าไหร่แล้วเนี่ย... ยังทำเป็นเด็กๆ ไปได้ นี่ละมั้ง...เป็นต้นเหตุให้สาวๆ ทิ้ง’ มิวายคาดเดา ก็ผู้หญิงส่

้นำก็ได้มั้ง แต่กับเรา เพื่อนสมัยเรี

องลงไปซื้อของกินไว้ตอนเที่ยง

.

ถานะแค่เพื่อน อยู่ค้างอ้างแรมแบบนี้ ชาวบ้านใกล้เคียงได้นินทา แต่ถึงจะมีใครนินทาวิลาสินีก็ไม่แคร์หรอกนะ ไม่สนใจอะไรทั้งนั้น ในเมื่อเธอบริสุทธิ์ใจเสียอย่าง คนที่มีใจคอสกปรกเป็นทุนก็คิดอะไรๆ สกปรกต่ำทรามตามสันดานอยู่แล้ว แบบที่เรียกว่า เอามาตรฐานตนเองไปวัดคนอื่น

แต่จากอาการ วิลาสินีมองแล้

ว เธอคิดพลางส่ายศีรษะอย่างระอา แต่ต่อให้รู้สึกระอาแค่ไหน เธอก็คงใจร้ายกับเขาไม่ได้ ยังไงก็ต้องช่วยอยู่ดี รู้ทั้งรู้ว่าช่วยเขาแล้ว มีแต่เราที่จะยิ่งเจ็บ น

ังจะทำเสีย

าไม่ไง นีม

่อไปอีกหน่อยนะ มันยังเครี

งที่ห้องครัวอยู่เงียบๆ พลางส่ายหน้าด้วยความห่วงเพื่อน คนอะไรเจ็บไม่รู

้านสะดวกซื้อ และเดินถัดไปหน่อยมีตลาดนัดในช่วงกลางวันสำหรับโกยเงินจากกระเป๋าพนักงานออฟฟิศละแวกนั้น เพราะที่นี่

เดียวทอด ยำหอยแครง กับยำหอยนางรม... เมนูหลังเธอกะซื้อมากินเองหลังเพื่อนกลับไปแล้ว ก็มันเห

ล้าได้สักวัน วันนี้เธอเห็นว่าเพื่อนกำลังอยู่ในภาวะเสียใจฟูมฟายเพราะพิษรัก ก็เลยยอมตามใจหน่อย แต่คราวนี้จะให้เป็นครั้งสุดท้าย

ำเสียงเอ่ยขึ้นมาถาม ฟั

ะกินข้าว ที่บนโต๊ะมีเพียงแก้วเหล้าผสมน้ำเปล่ามีน้ำแข็ง

มทำไมว่าถอนถึงไหน ถอนจนเมาอีกรอบล่ะสิไม่ว่า... เมื่อไหร่จะคิดได้นะศิรศักดิ์ เมื่อไหร่จะรู้ตัวว่า

หร่จะหา

ป็นเพื่อนกันสิเร็ว...” คนตาแดงเอ

าเข้าตู้เย็น แต่เพื่อนสนิทกลับไม่เลิกล้มความตั้งใจ เดินตามเข้ามา เ

นใจเพื่อนชายที่นั่งดื่มเหล้าเคล้ากับแกล้มไปเรื่อยๆ พอยำหอยแครงหมด เขาก็เอายำหอยนางรมมาแกล้มต่อ พอดี

วงนี้มีถ่ายทอดมวยไทย ก็เลยดูเพลินๆ เพราะอีกฝ่ายนั่นไม่สนใจ

กโมงเย็น ท้องฟ้าด้านนอกเกือบมืด เห็นเพื่อ

มพร้อมส่ายหน้าช้าๆ หลังวางมือจากงานบ้านแล้วเรี

ยกันสินี” เขาเอ่ยชวนน้

เปล่าเนี่ย หมดไปกี่ขวดเข้าไ

นกันนะคร้าบ...” ว่าพลางเอื้อมมา

ั้นก็ได้ จะนั่งเป็นเพื่อนก็แล้วก่อน ปล่อยนีก่อน แล้วกลับไปนั่งที่โต

าก็ยิ่งระบายถ้อยคำอัดอั้นตันใจ จากที่ฟัง ดูเหมือนครั้งนี้ เขาจะรักผู้หญิงที่ชื่

ก่ยำหอยแครง และยำหอยนางรมเพิ่งหมดเกลี้ยงจานไปสดๆ ร้อนๆ หญิงสาวเบ้ห

?” กินตั้งแต่เช้าจนนี่จะค่ำแล

ย” ศิรศักดิ์ตอบมอ

วิลาสินีย้อนด้วยความเห

ึ้นจนเครื่องดื่มสีอำพันไหลเข้าสู่ปาก

ไก่บ้านมั้ย นีซื้

ๆ อย

นไปเปิดตู้เย็น เสียงถุงพลาสติกดังแกรกๆ เมื่อถูกหญิงส

” หญิงสาวทำหน้างง หากแต่เพื่อนหนุ่มยิ้มกว้างขวาง มองมาด้วยดวงต

ออุตส่าห์ซื้อมาเก็บไว้ ตั้งใจว่าจะเอามากินแซ่บๆ หลังจากเพื่อนกลับ ที่ไหนได้ ขโมยมากินแกล้ม

.. ก็ใ

บนี้ได้ยังไง คนบ้า! ไอ้เพื่อนบ้า!!” วิลาสินีโวยวายใหญ่ แต่แป

หน้าหล่อๆ ของเพื่อนนักเชียว จะกินทำไมไม่ถามก่อน คิดแล้วมันน่าโมโห แต่ก็นะ โบราณว่าไว้ อย่าถือคนบ้าอย่าสาคนเมา

่องไม่รู้จักกลับ” โมโหจนพาลไล่ ไม่

รักศักดิ์... เพื่อนยังไม่รักเลย...” ทำเสียงอ้อนจน

าหมดสภาพแบบนี้เดี๋ยวก็ทำร้าย

. ห่วงห

รกิจที่มีเงินทุนหนาแต่เขาก็โดดเดี่ยวมาแต่ไหนแต่ไร ไม่มีเพื่อน แต่ถ้าสาวๆ ก็ว่าไปอย่าง แต่เขาก็ไม่เคยหยุดอยู่ท

นึ่ง” ศิรศักดิ์ชมม

มพำอย่างนึกน้อยใจ นี่ยังเจ็บใจเรื่องยำหอยนางรมอยู่ไม่หาย มันน่า

ค

เพื่อนคนเดียวที่รู้จักคือวิลาสินี เวลาเพื่อนโกรธ เขาอยู่ไม่สุขหรอก อย่างเมื่อครู่นี้ ที่เมาๆ อยู่แทบจะสร่างเมาให้ได้ ก็ใครจะไปรู้ว่าเพื่อนหวงเรื่องกิน

ไอ้ที่บำรุงนั่นน่ะ เขาซัดกินเข้าไปจนหมด

จำต้องใจอ่อนนั่งลงดื่มกินเป็นเพื่อนเขาไปได้สักพัก เครื่

ก็รู้สึกมึนๆ กึ่มๆ เช่นกัน แต่ด้วยความที่ไม่ชอบดื่มเหล้า เธอจึงเพลิดเพลินกับการกินกับแกล้มมากกว่าดื่มเ

ึ้นเก็บโต๊ะกินข้าว แก้วเหล้าและเช็ดจนส

ักเชียว” เธอว่าอย่างนึกแค้นไ

โชยหึ่ง นี่คงเป็นกลิ่นเหล้าที่ทับถมผ

ีฬาที่ใหญ่ที่สุดในโลก ก่อตั้งเมื่อ 21 พฤษภาคม ค.ศ. 1904 ณ กรุงปารีส ประเทศฝรั่งเศส โดยจะเห็นได้จากชื่อในภาษาฝรั่งเศสที่ยังคงใช้มาถึงทุกวันนี้ ( Fédération Internationale de Football Association ) ประธานฟีฟ่าคนแรกคือ รอแบร์ เกแร็ง ปัจจุบันสำนักงานตั้งอยู่เมืองซูริก ประเทศสวิตเซอร์แลนด์] ณ มอหินข

ดแจงหาผ้าชุบน้ำมาเช

ำพูดของเพื่อนเมื่อตอนกลางวัน แล้วก็เผลอยกกำปั้นขึ้นสูง อยากจะชกหน้าเขานักเชียว

างย่นจมูกใส่คนเมาที่นอนหลับพริ้

้ำบ้าง จะได้เข้านอน ว่าแต่เธอจะนอนพื้นงั้นเรอะ ก็ไอ้

พื่อน