ที่สุด ทางบริษัทต้นสังกัดของธีร์จุฑายินดีจะจ่ายเงินทดแทนให้กับชาวบ้านที่มีปัญหาไร้ที่อยู่ที่ทำกินอย่างไม่มีข้อแม้แต่ติดตรงที่ชาวบ้านไม่ยอมรับเงินชดเชยแถมยังยืนยันที่จะปักหลักอยู่ในที่ดินบริเวณนั้นโดยย

ต้อนรับที่ดีนักจากชาว

างทำท่าพัดๆ เพราะรถตู้บริษัทที่โดยสารไปแม้คนจะไม่หลายคน แต่อากาศข้างนอ

นะ” พิมพ์พิชชาพูดขึ้น ส

พวกเขากัน”

ยนะ” อัญญาดายังห่วงกิน หน้าต

กับชาวบ้านดูว่าเขาคิดยังไงกับโครงการของคุณธีร์” ลงพื้นที่แบบนี้ที

ม พูดแบบนี้จะอาจหาญเกินไปแล้วชาวบ้านย

ร์ส่งมาเฝ้าไอ้พิมพ์มันเป็นโขลง” เพทายบอกพล

พิมพ์พิชชาประท้วงเบาก็เล่นนินทาระ

ก เดี๋ยวเสร็จงานค่อยไปกินพร้อมกันเนอะ” อัญ

นลานชุมชน ชาวบ้านต่างก็มองมาด้วยสายตาเดียดฉันท์ ต้อ

ญหานะคะ” พิมพ์พิชชาบ

อกจากพื้นที่” ผู้หญิงสูงวัยผมสีขาวเต็มศีรษะใบหน้าหยาบกร้

97 ได้ให้ความหมายว่าเป็นหนังสือคำรับรองจากพนักงานเจ้าหน้าที่ว่าได้ทำประโยชน์ในที่ดินแล้วโดยที่ดินได้มีการรังวัดและจัดทำแผนที่ของที่ดินแล้ว]”

วทั้งทรัพย์สินก็แย่พออยู่แล้ว พอภัยพิบัติผ่านไปจะกลับมาอยู่ในที่ผืนเดิมที่เคยอยู่แต่กลับไม่ใช่ที่ดินของเราแล

คุณลุงคุณป้าและชาวบ้านใจเย็นๆ นะคะ พวกเราไม่ได้จะมาไล่ แต่เราจะมาป

ุณยายที่ดูชรามากหลังค่อมนั่งอยู่อีกมุมหนึ่งของ

รสุมออกเรือหาปลาไม่ได้เรือก็จอดไว้” ชายฉกรรจ์ที่สุดในลานชุมชนพูดขึ้นบ้าง ต่างคนต่างพ

ทำการบ้านอยู่นานก่อนเดินทางลงพื้นที่ ว่าชาวบ้านฟ้องร้องบริษัทของธีร์จุพาเรื่องการได้มาซึ่งเอกสารสิทธิ์ เรื่องราวใหญ่โตถึงหน่วยงานสิทธิมนุษยชนก็เคยมาแล้

้านเริ่มส่ง

ยงดังก็ตะโกนประสานเสียงขึ้นมาจ

ะมาไล่เ

ปัญหาพวกคุณแล้ว เราจะกลับไปทบทวนประชุมกันเพื่อหาทางอ

มีเอกสารสิทธิ์ตามกฎหมาย แต่ชาวบ้านอยู่มาก่อนนานหลายชั่วคนกลับไม่มีใครมาไล่ ก็เล

าที่ดินตรงนี้ ธีร์จุฑาซื้อมาด้วยความถูกต้องตามกฎหมายจากการขายทอดตลาดตามคำสั่งศาลจังหวัดพังงา เบื้อง

ยทุนทำให้พิมพ์พิชชาเบาใจไปได้เยอะ หลังจากเสร็จสิ้นภารกิจ คณะทำงานของเดอะแลนด์ริชฯก็เดินทางกลับกรุ่งเทพฯทันทีเพราะพิมพ์พิชชาจะเร่งดำเน

น์หลังนี้ เขาก็หาโอกาสประชิดเข้าใกล้หญิงสาวอยู่เรื่อยไปและครั้งนี้ก็เช่นกันทั้งที่เป็นห้องนอนส่วนตัวของเธอเขาก็บุกรุกเข้ามาบ่อยๆ

ด้านหลังลมหายใจอุ่นของเขาเป่ารดลงบนเรือนผมของเธอ... วันนี้มันอาจไม่หอมนักเพ

นิร่างน้อยก็ดิ้นรนขัดขืนแต่มันก็ได้แค่ดิ้นเพราะคนสวมกอดเขาแรงเ

อยู่ในอ้อมกอดแบบนี้นี่นา” เ

ะ เราคุยกันก

่าแต่คุย

พังงาค่ะ วันนี้ฉ

กลิ่นทะเลจากตั

นจริงจังอยู่

สวมกอดอยู่ท่าเดิม เธอต้อ

นนี้ให้เขาฟังแบบยาวๆละเอียดสุดรวมถึงสิ่งที่ชาวบ

ะ?” หญิงสาวเอ่ยถามพร้

ลองว่ามาสิ”

นี้ หน่วยงานภาครัฐก็ต้องยึดแนวท

เขาไม่ชอบเอาเปรียบใครหรือกลั่นแกล้งใครหรอก ถ้าเขาจะรวยมันต้องร่ำรวยอย่างถูกต้อง ไอ้การมีอิทธิพลนั้นไว้เพ

าวเลตรงนั้นไว้ให้เป็นแหล่งท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ละคะ ให้คนมาพักได้ซึมซับวิถีชาวเลฝั่งอันดามัน”

ี่ยวในหน้ามรสุมที่ไม่อาจออกเรือหาปลาได้ พวกเขาน่าจะโอเคนะคะ” พิมพ์พิชชาออกความเห็น เธอก็ไม่มั่

มนี้ล่ะ!”

่างนี้ละคะ คุณไ

้ผมแล้วล่ะ อีกอย่างคุณคงแอบร้องไห้กับปัญหาชาวบ้านมาแล้วล

กชาวบ้าน แล้วจะได้ประสานเจ้าหน้าท

้นคอนโคเพื่อขายเปลี่ยนเป็นทำร

ยประโยชน์ทางธ

รยุติปัญหาคาราคาซัง... ก็เอาเถอะ” เขาสร

เขียนแผนและร่างกฎหมายต่างๆ

นของหญิงสาว เธอได้สติเพราะมีประสบการณ์มาหลายครั้งแล้วว่าเธอมักจะไม่ปลอดภัยเมื่อเขาใช้สาย

อน้อยๆ แกะแขนแกร่งของเขาออกหมายจะให้ร่างน้อยๆ ของตนได้รับอิสระ แต่มันก็

กหร

อยได้ยังคะ

ยังกอดไม

นคุณถึงจะพอใจละคะ แ

จริง แต่เป็นสิ่

ดใ

ใช้ที่คุณ

มแกะมือปลาหมึกออกสุดฤทธิ์ แต่ก็สู้แรงแข็งแกร่งของเขาไม่ได้ มันน่าแค้นนัก เขาผละร่างน้อยออกพอห่างๆ ให้มองหน้าสวยไ

าวครางมือน้อยก็

อมรวมเป็นร่างเดียวกันอยู่แล้ว ผิวกายของเขาและเธ

บริเวณนั้นให้เธอรู้สึกหวิวๆเสียอีกด้วย ตอหนวดที่ขึ้นน้อยๆ นั่นสัมผัสคลอเคลียผิวกายขาวนวลเนียนละเอียดขอ

พิชชาพร้อมท่าทีทุกอย่างที่หลอมรวมเป็นตัวเธอด้วยแล้ว มันช่างเป็นเหมือนพลังดึงดูดอารมณ์ทางเพศของเขามากเท่านั้น ยิ่งได้จูบมันยิ่งเหมือนทุกอย่างยิ่งบานปลายยากต้านทา

ือเธอรีบคว้าขวดโลชั่นขนาดใหญ่ขึ้นมาขู่เขา จังหวะนี้สร้างรอยย

ว้าได้เป็นปาใส่หน้าเขามาตลอด ตั้งแต่แรก

ฉันเดี๋ยวนี้นะคะ” เ

ง... นิสัยแบบนี้ไม

ยู่ห่าง

...

เขาหยุดจ้องด้วยแววตาเจ้าเล่ห์

ี้ถูกส่งออกมาพร้อมๆกับขวดโลชั่นที

ะเดาทางออกตั้งแต่เ

นกีฬาพวกอาศัยความแม่นนะ หยิบจับอะ

วยโอกาสออกไป พิมพ์พิชชาก็ยืนพิงผนังและปล่อยร่างกายตัวเองอ่อนแรงอย่างอิสระตรงนั้นสักพัก แต่เธอกลับม

อไป เขาก็กลับห้องแล้วหย่อนร่างโตลงบนเตียงกว้างก่อนถอนหายใจแร

อยากได้หญิงมีรึจะไม่ได้ แต่กับผู้หญิงคนนี้ทำไมเธอจึงรังเกียจเขา แถมยังทำร้ายเขาทุกวิถีทางเพื่อให้ตนเองรอดพ้นจากการรุ

*