icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon

บทที่ 8 เมื่อน้ำตาลใกล้มด... มดปล้ำน้ำตาล!

จำนวนคำ:7002    |    อัปเดตเมื่อ:26/02/2024

อมันเป็นคำสั่ง ต่อให้ละอายที่จะสวมใส่มันสักแค่ไหน เธอก็ต้องหยิบมันขึ้นมาสวม และแล้วมันก็เป็นอย่างที่คาด ผ้าบางเบาที่แนบลำตัว ผ้าพริ้วไหวน่าหลงใหลขณะเธอเคลื่อนไหวร่างกาย ส่

รมาให้เราใส่เนี่ย” ห

มสดชื่นกลับมาแล้ว พิมพ์พิชชาก็เหยียดกายนอนอ่านหนังสือบนเตี

ก...ก

การ์ดหุ่นล่ำก็เดินลาดตระเวนรักษาความปลอดภัยอยู่ด้านนอก ปล่อยให้หญิงสาวอยู่คนเดียวลำพังในกรงทองแห่งนี้ ส่วนเขา...บอสหนุ่มจอมเผด็จการหน้าหื่น เขาบอกเองนิ่ ว่า

ไปยังห้องอาหาร หญิงสาวเลือกที่จะไม่เปิดไฟ ปล่อยให้แสงจากโคมไฟด้านนอกสาดสะท้อนผ่านกระจกเข้ามา เ

เย็นออกทำมุมสามสิบองศา สายตาคู่สวยตะลึงตะลานกับขนมนมเนย พร้อมผลไม้มากมายที่พร้อ

เย็น ยังมีแสงสว่างสาดมาน้อยนิดจากสวนด้านนอก เธอจึงมองเห็นแก้วใบใหญ่ หญิงสาวหยิบมั

ะเอาแก้วไปล้างและเก็

ี่ไม่ทันสังเกตว่ามีร่างสูงใหญ่เฝ้ามองเธอมาเป็นเวลานาน สายตาที่มอ

ุ้

หรอ?”

ตอนไหน

ณด้วยเหรอ?” เขาเล่นลิ้น สายตาคมยังมองเ

งเขาในความมืดอย่างขวางๆ จริงอยู่ว่าที่นี่คือบ้านของเขา แต่บางทีก็ควรให้เกียรติคนร่

าก” เขาอ้างอย่างอารมณ์ดีในขณะที่กระต่

ได้ขโมยนะ” หญิ

ะไรละครับ” เขารุกไล่อย่างไม่สนใจ เขากำลังสนุก “ว่าไงขี้ขโมย” เขาย้ำ ใช่ตอนนี้เธอคงไม

เธอขโมยขนมนมเนยมากิน นั่นก็ไม่ใช่เหตุผลที่เข

อย” เขา

้ปล่อย

นทำให้เขาอารมณ์กระเจิงไปไหนถึงไหนแล้ว ทรวงอกอิ่มที่เขากะเกณฑ์ว่าไม่น่าจะต่ำกว่า 38 นิ้วตอนนี้มันสะท้อนสะท้านยั่วสายตาเขาเห

ิบเคลิ้มทุกครั้งที่กลีบปากสวยได้แตะสัมผัสกัน มือแกร่งลูบไล้แผ่นหลังเนียนที่เคยซ่อนตัวอย

ธอมึนตึ้บสับสนแน่วนิ่ง และตอนนี้มนต์จุมพิตของเขา

ากพอที่จะทำให้เธอมีอารมณ์ร่วม แต่ด้วยสติที่ยังพอเรียกกลับมาได้ เธอจึงต้องพยายามระงับอารมณ์ด้วยก

จูบตอบอย่างเอาแต่ใจ พอผละจุมพิตจากกลีบปากสวยก็เคลื่อนจูบลงไปมอบสัมผัสวาบหวามบนผิวกายขาวเนียนละเอียดที่เหมือนจะไม่ได้ปกปิดด้วยอาภรณ์อะไร ถึงพิมพ์พิชชาจะสวมชุดนอนแพรไหมที่เขาเตรียมให้ แต่นั่นก็พริ้วบางเบาเหลือเกิน ห

งและฟอนเฟ้นทรวงอกของพิมพ์พิชชาอย่างมีจังหวะและแสนยั่วยวนชวนหลงใหลไปกับมนตราแห่งกามารมณ์อย่างที่ปฏิเสธไม่ได้ เขารู้ดีว่าเวลานี้หญิงสาวใต้อาณัติขอ

ใช้ลิ้นสากไล้เลียหน้าท้องเนียนนั้นอย่างนุ่มนวลและทะนุถนอมจนเนื้อตัวของหญิงสาวบิดเร่า ฝ่ามือน้อยๆ กำมือตัวเองแน่นสนิทจนเล็บอันแหลมคมจิกเข้าอุ้งมือตัวเอง แต่นั่นกลับไม่

ังคับให้สะโพกกระดกเย้า เขาอุ้มเธอจนร่างบางลอยคว้างแล้ววางบนโต๊ะอาหารตัวเขื่อง แล้วเขาก็ทาบทับเรือนกายของตัวเองลงบนเ

นทำอารมณ์เขากระเจิงอย่างกู่ไม

ต้องสะกดกลั้นอารมณ์เอาไว้ สีหน้าที่เคยหวานละมุนเปลี่ยนเป็นเคร่งเครียด หญิงส

ผู้ชายที่มีชั้นเชิงด้านนี้อย่างแสนอันตราย ถึงขั้นว่าเขาทำเธอรู้สึกวาบหวานอย่างแสนทรมานปานนี้ทั้งที่อาภรณ์แพ

พิชชารู้สึกแสนทรมานเหลือเกิน อีกนานแค่ไหนเขาจึงจะรามือจากเธอ แม้ขัดขืนไปก็ใช่จะสามารถเอาชนะแรงชายได้ เธอจึงจำใจต้องเป็นฝ่ายถูกกระทำและปล่อยให้ทุกอย่างดำเนินไปโดยที่ไม่รู้ว่าจุดจบของฉากรุกรานนี้จะไปสิ้นสุดลงตรงไหน แต่แน่นอนว่าต้องไม่ใช่เร็วๆนี้แน่นอน เพราะดูเหมื

อันร้อนแรงที่ลุกโชนไปด้วยเพลิงปรารถนาที่วาบหวิว หญิงสาวบังคับตัวเองไม่ให้จูบตอบแต่ใช่ว่าเพลย์บอยตัวพ่ออย่างเขาจะสน เขาสอดลิ้นเข้าไปในโพรงปากของเธอและลิ้มรสความหอมหวานยิ่งกว่าน้ำผึ้งเดือนห้าเสียอีกปฏิกิริยาตอบสนองจากหญิงสาวไม่ได้ทำให้เขาต้องการเธ

งสาวแทบไม่ทันรู้ตัวด้วยซ้ำ ความงดงามผุดผ่องที่เคยถูกซ่อนใต้ร่มผ้าถูกปลดเปลื้องออกและเผยให้เห็นผิวกายขาวเนียนละเอียดไปทุกตารางนิ้ว โดยเฉพาะทรวงอกที่มียอดถันชูชันราวกับรอรับสัมผัสร้อนๆจากลิ้นอุ่นชุ่มเปียกของเขา แค่นี้ก็ทำให้สติข

อย่า” เสียง

บุกรุกไปมากกว่านี้จึง

า “ได้โปรดหยุดการกระทำที่ต่ำกว่าซาตานขอ

ะพิมพ์พิชชา” เขายิ้มเหยียดสายตาเขาตรึงบนใบหน้าสวยแม้ใน

ั้นก็ยังคลึงเคล้นและขยี้หน้าอกของหญิงสาวใต้อาณัติอย่างไร้ความปราณี ธีร์จุฑาปล่อยให้จูบของเขาดำเนินไปอย่างเคลิบเคลิ้มภายใต้เปลวไฟเสน่หา และมันทวีความ

ต่สร้างรอยแผลเป็น

ยไปยังซอกคออันหอมกรุ่นละมุนของเธอ พร้อมกับปล่อยให้แผงอกกว้างของตนแนบสนิทกับทรวงอกอวบอิ่มเต็มของหญิงสาวอย่างถือสิทธิ์ เขาใช้ปากจุมพิตเป็นการประทับตราลงบนเนินเนื้อขาวผ่องจนมันเกิดเป็นรอยแดงเสมือนว่าถูกตีตราเป็นเจ้าข้าวเจ้าของแล้วเรียบ

าดเลินเล่อของเธอเองที่ทนต่อความหิวโหยยามค่ำคืนไม่ได้ แถมยังสวมใส่เสื้อผ้าที่ล

ยิ่งชอบ มันเป็นยากระตุ้นอย่างดีสำหรับเกมนี้เลยทีเดียว สุดท้ายพิมพ์พิชชาก็ไม่อาจต้านทานแรงเย้ายวนจากเขาได้ พอๆกับที่เขาก็ยากจะห้ามใจจากความเซ็กซี่ที่แสนไร

ผัสผิวขาวผ่องทั่วทั้งท่อนบนที่ตอนนี้ไร้อาภรณ์ใดๆ ให้ขวางหูขวางตา เขามองส่วนอวบอิ่มนั้นด้วยสายตาลุกวาว เพลย์บอยมืออาชีพอย่างเขาเริงรักกับผู้

ละต้องการเขาเช่นเดียวกัน ด้วยท่าทีที่อ่อนยวบลงราวกับขี้ผึ้งถูกไฟลน เรี่ยวแรงไม่รู้หายไปไหนเมื่

ิดกระเจิงและหัวใจเต้นรัวอย่างบอกไม่ถูก สิ่งนี้ เป็นครั้งแรกที่เธอเคยเห็นของจริง มัน.

ทางไหนที่เผลอมองสิ่งนั้นอย่างตกตะลึง เธอไม่ควรมองสิ่งที่ไม่ควรจะเห็นเลยจริงๆ เขาค่อยๆ ทาบ

ที่ปริ่มออกมาเป็นทางอาบทั้งสองแก้ม กัดริมฝีปากจนห้อเลือดและจิกลงบนข้อมือจนเกิดรอยแผล เขาต้องชะงักขณะที่ร่างบอบบางของพิมพ์พิชชายัง

งมันไม่ใช่ความตั้งใจแรกที่เขาจะลงมือทำอะไรตามอำเภอใจแบบนี้ การขืนใจผู้หญิงไม่ใช่ตัวตนของธีร์จุ

ู่แท้ๆ ไม่เป็นเขาไม่เข้าใจหรอกว่าแรงปรารถนาที่ลุกโชนดุจไฟโลกันต์ องศาความร้อนของมันสูงลิ่วๆ แล้วต้องหักดิบหัก

่งริน แต่ในความเป็นจริงนั้นยากเหลือเกินที่จะกลั้น ตอนนี้ทั้งสองแก้มขาวนวลเนียนเขรอะไปด้วยคราบน้ำตาเป็นทาง ธีร์จุฑาม

่อไปอีกว่า “ผมจะไม่ทำอะไรให้คุณเสียหาย แต่หยุดร้องไห้ตอนนี้ได้ไหม...พิมพ์พิชชา” เขาเอ่ยน้ำเสียงอบอุ่นร

ไม่ทำอะไรให้เราเสียหายแล้วใช่ไหม ฮือ...’ หญิงสาวพูดกับตัวเองในใจและคงไม่ต้องรอให้ชายหนุ่มพูดซ้ำอีกรอบ หญิงสาวผู้นอนเปลือยกายอย่างสั่นเทารีบลืม

รวดเร็ว ทิ้งไว้เพียงชายหนุ่มที่สวมวิญญาณสุภาพบุรุษยืนอมยิ้มเพราะเอ็นดูกิริยาน่ารักน่าใคร่นั้นของสาวนั

วาดกลัวที่เปรียบเหมือนเมฆดำทะมึนปกคลุมหัวใจของหญิงสาวก็จางหายไป ทิ้งไว้ก

ชา เกือบมีรอยราคีเกิดขึ้นก

เถิดไม่มีผู้ชายที่เต็มชายคนไหนที่จะอดทนและจัดการกับเพลิงราคะที่กำลังพลุ่งพล่านได้หรอ

รอบตัวเธอมันหนาแน่นคับห้องน้ำ แต่เธอจำต้องทำแบบนั้นเพื่อบดบังเรือนร่างที่เปล่าเปลือยยั่วยวนสายตาคมกริบคู่นั้นของเขา ตอนนี้เธออยู่เพียงลำพัง ผ้านวมสีขาวสะอาดค่อยๆเลื่อนลงจนเผยให้เห็นอกอิ่มขาวนวล หญิงสาวใช้สายตาสำ

ณทรวงอกอวบอิ่มขาวนวลเนียนยั่วตา มันคือ ‘คิสมาร์ก’ ที่ปราศจากการร้องขอ

ล มันบ่งบอกได้อย่างดีเลยว่าเขาลิ้มเลียเธอไปทั่วทุกอณูผิวจนแทบไม่หลงเหลือที่ว่างไปเสียแล้วตอนนี้ แต่ทันใดประต

ินอายพร้อมหันไปมองทางอื่น ทันทีที่หญิงสาวเอื้อมหยิบเขาก็อดไม่ได้ที

อัตโนมัติ ‘ปัดโธ่เอ้ย! รู้งี้ปล่อยให้แพนตี้ลูกไม้นั่นวางอยู่ที่เดิมก็ยังดีกว่าโผ

วเองจริงๆ ธี

หลบสายตาหื่นกระหายนั้นทันที แต่ถึงกระนั้นผู้ชายจอมหื่นอย่างเขาก็ได้เ

ากเลยน

ดเดี๋ยว

นกอบกุมป้องกันส่วนสงวนอิ่มๆ นั้นจากสายตาของเขา “ต้องคัพ

มตวัดสายตาดุเขาที่ทำหน้

ยตาเจ้าเล่ห์ของเขาก็มองส่วนอวบอิ่มนั้นอย่างลวนลาม แต่สุดท้ายก็ไปสิ้นสุดลงกับส

า คนล

๊บ

ลเป็นที่หางคิ้วเขา มันทำให้รู้ว่าผู้หญิงตรงหน้าคือมือปาของอันดับหนึ่งจนฝากรอยตำหนิบนหน้าหล่อๆของเขาไปแล้ว ตอนนี้เขารู้

กริ่ม แล้วพูดต่อ

พ์พิชชา” เขาทุกเสียงจิ๊จ๊ะอย่างน่าหมั่นไส้ก่อนหยุดจ้องไปที่สิ่งที่กำลังชื่นชมอย่างถือสิทธิ์ “แหม่!

่าแค

าทันทีก่อนที่ผู้ชายร้ายกาจคนนี้จะแสดงอาการหื่นกระหายรวมทั้งพูดจาแทะโลมเธ

นั่น ยากเหลือเกินที่จะห้ามให้หนุ่มคลั่งรักอย่างเขาจินตนาการตาม ไม่นานเสียงประตูก็ส่งสัญญาว่ากำลังจะถูกเปิด ชายหนุ่มวายร้ายรีบหาที่ซ่อน กลิ่นหอมสดชื่นระบายออกมาให้เขารับสั

ท้าไล้สูงขึ้นไปจนถึงโคนต้นขาขาวนวลนั้น เขาแทบคลั่งเมื่อจินตนาการว่าตนเป็นคนโลมลูบเนื้อครีมขาวขุ่นนั้นลงบนผิวสวยของเธอทุกซอกทุกมุม อืม.... เขาแทบ

มานั่งบนเตียงกว้างอย่างสบายอารมณ์ หลังจากพิมพ์พิชชาแต่งตัวเสร็จหันหลังเดินออกมาที่เตียงก็แทบผงะเมื่อพบว

หรอ?” หญิงสาวถามเมื่อยังเห็นเขาอย

่ไง รอสั่งลาคุณก่อน”

เป็นอาวุธได้ สายตาคู่สวยสะดุดที่นิตยสารเล่มหนากำลังจะคว้ามาปาใส่หน้าเขาอ

*

เปิดรับโบนัส

เปิด
1 บทที่ 0 บทนำ 2 บทที่ 1 ฝากรักไว้ในรอยแผล(เป็น)3 บทที่ 2 ดอกไม้เหล็ก4 บทที่ 3 ต้นเหตุ5 บทที่ 4 เผชิญหน้า6 บทที่ 5 เซ็กซี่ที่ไร้เดียงสา...7 บทที่ 6 ฤทธิ์ร้ายกระต่ายสาวจอมยั่ว8 บทที่ 7 ร้ายให้รัก9 บทที่ 8 เมื่อน้ำตาลใกล้มด... มดปล้ำน้ำตาล!10 บทที่ 9 กรรมสิทธิ์รัก...กรรมสิทธิ์หัวใจ11 บทที่ 10 ถือสิทธิ์รัก12 บทที่ 11 หวานรัก13 บทที่ 12 โฉนดรัก ตีตราใจ14 บทที่ 13 เราจะรักกันยังไงดี 15 บทที่ 14 ผู้ชายร้ายเล่ห์16 บทที่ 15 หัวใจเพลย์บอย17 บทที่ 16 หัวใจ... ไปพักร้อน18 บทที่ 17 รักแท้(ต้อง)ไม่แพ้ระยะทาง19 บทที่ 18 ของขวัญ20 บทที่ 19 ตามรักคืนใจ21 บทที่ 20 ภารกิจ ฉุดแม่ของลูก!22 บทที่ 21 ทวงใจ23 บทที่ 22 เมื่อเพลย์บอยร้ายเล่ห์... แอบรัก(ว่าที่)แม่ของลูก24 บทที่ 23 กรงทองหรรษา25 บทที่ 24 เมื่อผมอยากปล้ำ... (เมีย)26 บทที่ 25 หวง... ห่วง27 บทที่ 26 ผู้ชายสองคน รักผู้หญิงคนเดียวกันไม่ได้28 บทที่ 27 ผมรักคุณ...ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน29 บทที่ 28 แรงรัก... แรงหึง30 บทที่ 29 เผด็จการรักแบบเบ็ดเสร็จ!31 บทที่ 30 หึงนะรู้ไหม 32 บทที่ 31 สะใภ้ vs แม่ผัว33 บทที่ 32 เพลย์บอยจอมซุก34 บทที่ 33 ความสัมพันธ์วันวาน35 บทที่ 34 เอาอกเอาใจ36 บทที่ 35 เพียงแค่เรา37 บทที่ 36 เมื่อเราใช้เวลาร่วมกัน... ช่างดีงาม38 บทที่ 37 รัก(มาก)นะ...รู้ยัง 39 บทที่ 38 ช่วยด้วยครับ! ‘หญ้าอ่อน’ อ่อยเมียผม40 บทที่ 39 รักพิสุทธิ์41 บทที่ 40 เพลย์บอยพ่อลูกอ่อน vs คุณแม่ยังสาว42 บทที่ 41 บทส่งท้าย