ข้าคือฮองเฮาที่ฮ่องเต้ไม่รัก
จยิ่งรู้สึกสงสาร รู้สึกผิดต่อหญิงสาวที่นั่งอยู่ด้านหน้า และรู้สึกโกรธ เกลียด รังเกียจหญิงสาวที่ทำร้ายน
เฟยห้าวเทียนตะโกนบอกเห
กหรือไม่ สน
งของสนมรักให้เงยหน้าขึ้น แต่นางกลับเบือนหน้าหนีไปแล้วหลับตาลง เ
ที่ไม่สามารถปกป้องเจ้าและ
่ตอบสิ่งใด ปล่อยให้น้ำตาแห่
ต่เขากลับทำอะไรไม่ได้ หากนางอาละวาดมากกว่านี้อีกสักหน่อย เขาก็คิดจะลงโทษนางให้
็ต้องยอมทำตามผู้เป็นแม่โดยไม่กล้าขัดขืน จากที่จะลดอำนาจนางกลับทำให้คนยิ่งต้
รวจดูร่างกาย เมื่อหมอหลวงมาตรวจก็พบว่าไม่เป็นไรมาก ให้เพียงยาทาแล
อกไปเฟยห้าวเทียนทรงสั่งกำชับให้ทุกคนห้
เข้ามากอดไว้ เวลาผ่านไปครู่หนึ่งเขาเห็นว่าตั้งแต่เกิดเรื่องนางยังไม่ยอมเอ่ย
้าไม่ได้รับค
ะแววตาของนางในตอนนี้ไม่ว่าใครเห็นก็สงสาร
ารอข้าอีกหน่อย ข้าจะทำให้
่มีรอยมือนูนแดงขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด เมื่อหลี่ฟางซินได้ยินก็รู้สึกว่าการถูกตบครั้งนี้ก็ไม่ใช่เรื่องเสียเปรียบเส
้าจะประทานขอขวัญชิ้นใหญ่ใ
บุรุษที่อยู่ด้านหน้าอย่างอ่อนโยน เมื่อบุรุษเห็นว่าสนมรั
เพราะความปวดระบมที่แก้ม แต่ในใจกลับชอบอกชอบใจเป็นอย่างมาก ‘เยว่ลี่อิงตบนี้
ะทานให้หรอกหรือ”เฟยห้าวเทียนเห็น
ินพูดด้วยน้ำเสียงแผ่ว
ารับรู้ได้ว่านางยังคงเจ็บอยู่ไม่น้อยจึงไม่ได้คิดจะเอ่ยถามต่
ักผ่อนเถอะนะ ข้าจะนอน