ข้าคือฮองเฮาที่ฮ่องเต้ไม่รัก

ักคุ

งคละคลุ้ง เมื่อเหล่าข้าราชบริพารเห็นก็รีบก้มหน้าก้มตาไม่กล้าเงยหน้ามามอง ทุกคนต่างคาดเดาเรื่อ

าดให้เหล่าขันทีและนางกำนัลได้เห็น แตกต่างจากทุกครั้งที่มีการลงไม้ลงมือหรือลงโทษนางสนม เพราะถึงจะลงโทษไปแล

หงเข้ามาช่วยปลดเครื่องประดับและถอดเสื้อผ้าให้เยว่ลี่อิงหลังจากที่เหล่านางกำนัลทั้งหมดออกจากห้องไป ผู้ที่เห็นเรื

็ไม่กล้าเอ่ยถามเรื่องที่เกิดขึ้นภายใน แต่สภาพที่เห็นก็รับรู้ได้ว่าเยว่ลี่อิงถูกรังแกมาเป็นแน่ และคนท

ความร้อนลอยขึ้น พลางหลับตาลงและนั่งทิ้งกายลง

เป็นอะไรหร

ลา1เดือน ถึงไทเฮาจะมาช่วยไว้ และลดโทษลงเหลือโบย10ไม้และกักบริเวณให้อยู่แต่ในตำหนักคุนหนิงเป็นเวลา1เดือน แต่โทษของท่านพ่อที่ไม่สั่งสอนบุตรสาวให้ดีจนทำให้โอรสสวรรค์หลั่งโลหิ

ไม่มีสติก็ทำเอาใจหวั่นกลัว ว่าเยว่ฮองเฮาจะเสียสติเพราะเสียใจที

นู” เมื่อเรียกแล้วยังไม่มีเสีย

้าจึงเสียมารยาทกับข้าเ

นคำพูดของเยว่ฮองเฮายังยิ้มพร้อม

ไร ถึงได้ยิ้มท

ฉันคิดว่าฮองเฮาเสียใจที่โดนฮ่องเ

นิ่งไม่ย่อมพูดให้จบ แต่คำที่น

า ข้าเสียใจจ

ยว่ฮองเฮาไม่พอใจจนถูกสั่งโบยหรือถูกสิ่งของที่อยู่ในมือเยว่ฮองเฮาเขวี้ยงปาอยู่บ่อยครั้ง ต่างจากตอนเป็นเพียงชายาเอกขององค์รัชทายาทและตอนที่เป็นเพียงคุณหนู

อิงยิ้มกว้างก่อนห

ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นภายในตำหนักของสนมหลี่กุ้ยเฟย แต่นางรู้สึกดีใจที่ได้เห็นรอยยิ้มอันสด