XXX II เรื่องมันเกิด...เพราะเกสรดอกไม้
ะงักค้างไป หลังจากถูกฉันส
รือทักท้วงใด ๆ มือใหญ่ก็เอื้อมมาฉุด
ยามบิดข้อมือให้หลุดพ้นจากการกอบ
ี่มือคนหรือเท้
ำไม” คุณซีนวกเข้ากลับประเด็นเดิมที่ยั
ด้บ่ายเบี่ยงอยู่แบบนี้ ในเมื่อยังไม่ตรว
” ครั้นเห็นสีหน้าที่ร
ระ กระนั้นสายตาคมดุจเหยี่ยว
ให้หนียังไงได้ ขืนวิ่งในโรงพยาบาลศีรษะคงฟาดพื้น
งว่าจะตายหรือพิการ แ
้องดุขนาดนี้ไหม อันที่จริ
” ท้ายที่สุดก็ยอม
งไม่ร้อนรนมาถึงที่นี่หรอก แม้ว่าคำยอกย้อนจะมีอยู่ในหัวมาก
ื่นมือมาจับท่อนแขน ก็รีบเบี
ายเท้าหยุดชะงัก หลังรู้ตั
งทิศทางแบบนี้หรอก” หันไปโวยใส่เขาแก้เก้อ พร้อ
สูตินรีเวช เขาก็ยื่นส่งสิ่ง
่อเห็นว่าอีกฝ่ายกำลังสาวเท้าเดินต
กลึกขยับพูดเสียงเข้ม เปี่ยมล้
มหรือบังคับยังไงเขาคงไม่ยอมฟังอยู่ด
ยดยิบย่อย ก่อนจะพาฉันไปเตรียมตัวตรวจ ขั้นตอนต่าง ๆ ดำเนิน
งานผลตรวจให้ทราบนะคะ” คุณพยาบา
วจึงเดินไปทรุดกายนั่งลงบนเก้าอี้
ขึ้นมาหาเสียเอง ฉันเขยิบตัวหนีเพื่อไม่ให้เรานั่งใกล้ชิดกันมาก
ครับ” คำพูดที่แฝงเร้นไปด้วยควา
สธ พอดีเป็นคนปากตรงกับใจ
นหน้าผมแทบทุกวันเลยล่ะ” มุมปากหนายกยิ้มเจ้าเล
คุณไม่ต้องมารับผิดชอบอ
บอกที่บ้าน
่ะสิจะบ
พราะไม่รู้ว่าจะโต้ตอบเข
ไปมองหน้าเขา เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายรู้ข้อมูลของตนเอง บางทีอาจจะแค่เห็นว่าฉันห
นที่สองตั้งแ