XXX II เรื่องมันเกิด...เพราะเกสรดอกไม้
นค่ะ” เสียงของคุณพยาบาลเ
งไปที่ห้องคุณหมอทันที และแน่น
อผายมือเชื้อเชิญให้เราสอ
่าฝ่ามือของตนเองชื้นเหงื่อมากแค่ไหน แ
ราะอยู่ในภาวะเครียด ส่วนเรื่องที่อาเ
ั่งจกส้มตำอยู่กับป้านวล สงสัยคงเป็นเพราะอากาศร้อน หรือด้วยป
ียจากอาเจียน แถมทุกอย่างยังประจวบเหมาะจนทำให้ฉันคิดเป็นตุเป็นต
เทียนหอม อย่าด
ทว่ามุมปากกลับยกยิ้มแก้มแทบ
อขยันทำบ่อย ๆ เดี๋ยวก็ได้ตัวเล็กสมใจแล้วค่
าถามจริงจังหรือแค่เล่น ๆ แถมยั
คุณหมอก็ชงเก่งเหลือเกิน รับจ๊อ
ุกวัน หรือไม
นจนจบไม่ได้ จึงรีบยื่นมือไปปิ
ัน แค่คืนนั้นคืน
มให้คำแนะนำราวกับคิดว่าเราส
สิ่งที่ฉันทำได้ก็คือนั่งจุมปุกอยู่ที่เดิม
ุหูขวาไปอย่างไม่ไยดี กระนั้นคนที่นั่งนิ่งและ
ะนำที่ได้ไปใช้ก
ยไม่มีใครปริปากพูดอะไร ก่อนที่เสียงประกาศจะเรียกให้ฉันไปร
ังชำระเงิน คุณซีนก็ยื่นธนบั
น้ำใจกันบ้าง เดี๋ยวจะหาว่าฉันเป็นคนหยิ่งยโส แต่โทษทีพอ
นนั้นด้วย” ไม่คิดว่าจะ
มุนตัวหันไปโบกมือลาเขาเสียงสูง ปลายเท้ารีบเดินเร็ว ๆ เพื่อช
ดขึ้น ดังนั้นระหว่างเรา
อนออกไป ความกังวลไม่มีหลงเหลืออยู่ในหัวแม
ะ” ความเครียดหายไป ท้องก็ส่งเสีย
รีบกุลีกุจอเดินไปทางห้องครัว
่งลงที่เก้าอี้ในห้องอาหาร ระหว่างรอก็ล้วง
เป็นยังไง เพราะไม่เคยไปเยือนบริษัทที่พ่อเป็นหุ้นส่วนเลยสักครั้ง อีกอย่
าการผิดปกติอะไรมั้ยคะ” เอ่ยปากถามป้า
สียเกือบทั้งคืนเลย” แสดงว่าไม่ใช่ฉันคนเ
ฉันก็จริง แต่ถ้าให้เลือกฉันจะยอมท้องเสียดีกว่า ใจหาย
ยรีบยกมือขึ้นทาบอก
ป้า แค่อาเจีย
อีกแล้ว เดี๋ยวป้าจะไปจัดการให้ค่ะ” ท่
าของร้านอาจจะไม่ตั้งใจให้เป็นแบบนี้ก็ได้
นั้นหรอก ป้านวลใจเย็นก่อนนะคะ” พูดพร้อมร
ะ ถ้าวันไหนซวยขึ้นมาทานแล้วตายจะทำยังไ
ๆ” ในเมื่อห้ามไม่ได้ก็คง
ๆ เลยแม่บ
พยักหน้ารับเบา ๆ เพียงหนึ่งครั้ง
ดอะไรขึ้นคงต้องลงมือจัดการเอง คล้อยหลังคนสูงวัยฉันก็
! ช่วยป
ร๊
าบ้าน ส่งผลให้ฉันสะดุ้งโหยงจนเผ
ำ เกิดเรื่
นยืน แล้วพุ่งตรง
ลางถนน ก็รับรู้ได้ว่าบรรยากาศรอ
วตรงมาหาฉัน พร้อมเกาะแขนเอ
รังแกแม่บ้านคน
่ดีเองหรือเปล่า!!” คนที่ออกตัวแทนเป็นสามีเจ้าของร้านขาย
น” เลือกที่จะใช้น้ำเย็นเข้าลูบ เนื่องจา
งร้านกลับยกมือไหว้ขอโทษขอโพยฉันเสียยกใหญ่
ใจผิดหมด!” คนเป็นสามีรีบแย้งเสียงดัง ลูกค้า
ังไงเขาถึงเดือดไฟลุกขนาดนี้” ฉัน
ๆ จะได้ไม่มีใครทานแล้วอาหารเป็นพิษ
ไรสักหน่อย ออกจะเป็น
” คิดไปเรื่อย ตีความผ
ดเสียงดัง” ฉันล่ะปวดหัว บางเรื่องมันสามารถเจรจากันดี ๆ ได้ แต
ิ้วขึ้นชี้หน้าฉัน ทำไม? จะทุ่มด้
้อยคำที่ไม่สุภาพเด็ดขาด แล้วก็ขี้เกียจที่จะต้องมายืนเถียงกัน
จะยิ่งไปกันใหญ่” เจ้าของร้านก
องมากินร้านเมียกู
ียงสั้น ๆ “เข้าบ้
ายดีอยู่หรอก ฉันจะรอดูแล้วกัน ว่าต่อไปจ
ิม แต่จะถือว่าพวกเขาเลือ