จับนายไว้ในอ้อมกอดฉัน

งเยอะ เล่าให้มึงฟังสามคืนก็ไม่จบ เอาเป็นมึงรู้ไว้อ

กับกันต์ธร แต่ถูกอัคร

ไอ้ยอดรักได้นะมึง ยังไงมันก็นอนหลับฝันดีกับคนในฝันของมันอยู่แล้ว หรือไม่นี

งพูดเข้าท

คนมาจองห้องอยู่รวมก

ณะหันไปมองหน้าอัครพิชญ์

ฟังมันเล่า ที่ก็เข้าใจบ้างไม่เข

ได้นะ กูไม่อยากใ

อีกสามวันมาเจ

ธรแตะมือกับอัค

ับเจอสายตากดดันจากสองเพื่อนรักที่ทำให้เขา

กคุณนายกานต์พิชชาด่า” กันต์ธรเอ่ยถึงผู้เป็นมารดา

ป็นอะไร หาเรื่องเตะกูเกือบทุกวัน” อัครพิชญ์บ่นถึงบิดาตนเองที

รีบกลับบ้านได้แล้วไอ้ยอดรัก

เพื่อนไปอีกทาง ในหัวก็เริ่มคิดถึงสิ่งที่กันต์ธรและอัครพ

อ...นานมาแล้ว น่าจะหลายปีแล้วล่ะ เขาทรุดตัวลงนั่งบนส้นเท้าขณะยื่นมือไปแตะที่ใต้คอของม

รู้สึกว่าแมวตัวนี้ฉลาดมากเกินไป เหมือนว่ามันจะล่วงรู้ในสิ่งที่เขาทำให้ อย่างตอนที่พบเจ

ว่ามันถูกสุนัขวิ่งไล่กัดมา วิ่งหนีจนพลัดตกลงไปในคูน้ำที่ไหนก็ไม่รู้ เนื้อตัวมอมแมมเต็มไปด้วยโคลน ที่เท้าก็มีบาดแผล ตอนแรกที่เขาจะช่วยมันก็ขู่นะ ตอนนั

งนั้น เขาก็ดันบ้าจี้เดินตามที่มันบอกไปเรื่อย ๆ พร้อมกับเสียงบ่นเพราะตอนแรกคิดว่าใกล้ ๆ ไง แต่เอาเข้าจริงตอนแรกคิดว่าถูกไอ้เจ้าแมวเหมียวตัวแสบมันแกล้งด้วยซ้ำ เพรา

นแกจริง ๆ เหร

นมาหยุดตรงหน้าประตูรั้วตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ หน้าตาท่าทางแบบ...เรียบนิ่งและเย็นชาราวกับเอาหน้ากา

ปด้วยความกดดันทำให้เขาเผลอพูดออกไปพร้อมกับรีบส่งเจ้าแมวเหมียวที่อยู่ในอ้อมแขนให้กับสตรีวัยกลางคนไป แต่เจ้าแมวเหมีย

ล้วยังจะพูดอีกว่า “เข้าใจแล้ว” ก่อนจะรีบหันหลังเดินจากไป ทำให้เขายืนงุนงงจับ

กนิด ในขณะที่เจ้าแมวเหมียวตัวแสบตอนนี้นะเหรอ...ทั้งคลอเคลียและกัดดึงทึ้งผมบนศีรษะเขาอย่างไม่เกรงอกเกรงใจกันเลย แล้วเขาจะเอายังไงดีล่ะ แต่ยังไม่ทันจะได้คิดหาทางออก คุณป้าแม่บ้

องศรวัณ แต่เมื่อเจ้าเหมียวตัวแสบมันร้องออกมาหลังจากนั้นคุณป้าแม่บ้

าที่ถูกส่งยื่นให้กับตนเองที่เพราะเขาไม่ยอมรับจึงถูกคุณป้าแม่บ้านมอง