มาเฟียหลงเมียลับ

อยู่ประมาณห้าห้องด้วยกัน วรรษมนเดินขึ้น

รับงาน

แก่เราเลยจะไปบอกเขาว่าเราไ

มีอ

ะเพื่อนที่ชื่อโบว์คนนี้มีรูปร่างและผิวพรรณใกล้

ข้าไปคนเดียวก่อนได้เรื่

ะตูก่อนจะเปิ

ัสด

้วเหรอมาน

ื่มใช่ไหมคะ” หญิงส

ร้อยดริ๊งค์หรอกนะ นี่ก็ใกล้จะถึงเวลา

่ะ ที่ขึ้นมาหาก็เพราะอย

เปล่า จะเอาเท่าไห

อมรับงานนี้แล้วเขาก็รออยู่ข้างนอ

นใจแค

ไม่รับง

ห้แสน

ม่

พิ่มเป็นส

หร่หนูก็

งินเยอะขนาดนี้เป็นคน

อคนอื่นนะคะ” แม้ว่าอยากจะได้เงินไปใช้หนี้ออสตินแต่วรรษมนก็ไม่อ

้านหน

นึ่งล้านมันมากเกินกว่าที่คิ

จนแล้วห

กนอนด้วยหนูก็ไม่รับค่ะ ตอนนี้ถึงเวลาปิดร้านแล้วหนูขอตัวก่อน ส่

บอกให้เพื่อนเดินเข้าด้านใน

ให้พี่ไ

ะพี่โต้งเมล่

คุยกันเลยนะ พี่นึกว่าเราจ

ังเถอะค่ะพี่

บมาทำงานที่น

ลอด เมล่อนไปก่อนนะค

ี่รีบมาหน่อยน

นต์ไว้ที่นั่น ถึงแม้จะเป็นเวลาดึกแต่ถนนเส้นนี้ก็ยังครึกครื้นจึงทำให้หญิงสาวเ

นี่ยไม่เห็นคนหรือ

ที่ตะโกนออกมาจากรถทำให้คน

ณออ

งจำฉัน

มผู้มีพร

นมาก

ล่อนเอ

ห้คนเอาไปเก

ไม่ได้เหรอคะ เผื่อ

ปไหนอีกเหรอ ขึ้นมาบนรถเดี

ห้คนของเขาก่อนที่ตัวเองจะขึ

งไงคะว่าเมล่

ุกอย่างน

ย่างจริงคุณก็คงรู้ว่าเมล่

ว่าที่นั่นสะ

่แบบนั้นมันไม่มีประโยชน์อะ

นได้ยังไงในเมื่อเธอยั

ึกว่าคุณ

ค่งานยุ่ง เธอถามฉันแบบนี

ก็อยากจะทำงานให้มันจบๆ ไป เมื่อ

เยอะ

่อนปฏิเสธก็เพิ่มเป็นสองแสนแล้วสุดท้ายก็เ

นาดนั้นเธอเอามาใช้

จะจนก็มีศั

อก็ยอม

ยเมล่อนในเวลาที่

ป็นหนี้สองแสนล่

นคุยมากได้ไหม ตอนนี้เมล่อนง่วงมากขอนอนก่อน ถ้าถึงแล้วปลุกด

กลางวันที่บอดี้การ์ดโทรไปบอกว่าวรรษมนหนีออกมาเขาก็รู้เลย

ึกดีใจอย่างบอกไม่ถูกถึงแม้เงินจะมากกว่าที่เป็นหนี้เขาแต่หญิงสาวก็ไม่ยอมรับ มันก็พอจะพิสูจน

นถึงคอ

ญิงสาวก็ลงจากรถโดยไม่สนใจอะไรแต่แล้วก็ต

ามมาท

วหรือไงฉันก็ง่วง

าคุณจะกลับไป

ไม่ได้ตั้งใจจะมาค้างที่นี่ตั้งแต่แรก

เมื่ออยู่ในลิฟต์กับเข

ว่าเร็วหรือช้าเธอก็ต้องนอนกับเขาตามที่คุยกันไว้ วรรษมนรู้สึกว่าเธอจะกังวลเกินกว่าเหตุเพราะพอ