หลงกลรักมาเฟีย (สิมิลัน-วิลเซอร์)

ตรงว่าตอนนี้ฉันไม่ไว้ใจใครอีกแล้ว ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับฉันจริง ๆ ฉันจะขอสู้ตาย ส่วนแม่ฉั

่พะว้าพะวง หลับ ๆ ตื่น ๆ เดี๋ยวก็ลุกไป

าวัน

ีดเซียวเหมือนไม่ได้หลับไม่ได้นอนแบบนั้นล่ะ?" มิ

าแค่ล้อฉันเล่น แล้วแม่ฉันก็เชื่อมัน แกรู้ไหม? ฉันไม่เป็นอันนอนเล

้า แบบนี้มันไม่โอเคเลยนะเว้ย แล้วถ้าวันไหนแม่แ

ไอ้เลวนั่นมันต้องตั้งใจมาหลอกแม่ฉันแน่ ๆ เลยแก" ฉันถอนหายใจยาว บอกต

ลาดไปแกจะไม่เหลืออะไรเลยนะ ฉันว่าแกห่วงตัวเองก่อนดีไหมอะ" มินตราเอามือลูบหลังลูบไหล่ปลอบ

วกัน ถ้ามันไม่โอเคฉันจะไปอยู่กับแกทันที ขอบใจแกมากนะมินที่เป

ผลิตภัณฑ์ตามบูธต่าง ๆ ซึ่งใช้เวลาไม่กี่ชั่วโมงเท่านั้น แล้วก็แน่นอนว่ารายได้ก็ไม่ได้มากมายอะไรนัก แ

างอะเก้า"มินตราเอ่ยถามในขณะท

่ตามปกติง" ฉันตอบไปตามความจริง เพราะตั้งแต่เกิดเรื่องวันนั้นไอ้ติณนั่นก็ไม่ได้เข้ามา

ินตราส่งถุงอะไรบางอย่างให้ ฉันรับไว้แล้วรีบเปิดถุงออกดู ด้

าดนี้เลยเหรอ" ฉันพูดพร้อ

ตัวรอดยามคับขันได้บ้างแหละ" ฉันรับของทั้งหมดม

่ทุ่ม แต่ค่าตอบแทนค่อนข้างโอเค ถึงแม้ว่ามันจะดึกไปส

มันถูกล็อคไว้ แสดงว่าแม่ไม่อยู่บ้าน ฉันไม่แปลกใจหร

นต่ออีกฉันจึงเหนื่อยและง่วงมากจึงก้าวขึ้นไปบนเตียงนอนและไม่ลืมเปิดลิ้นชักหัวเตียงหย

นัก ๆ มาทับตัวไว้ นอกจากนั้นยังรู้สึกเหม

อมือของฉันไว้บนศรีษะ ส่วนอีกมือมันก็ปิดปากฉันไว้แน่น ฉันล

ง ๆ เพื่อให้หลุดจากการเกาะกุม แต่มันขึ้นคร่อ

ดีไหม?" ไอ้ชั่วมันพูดไปยิ้มไปพร้อมกับก้มหน้าลงซุกไซร้ซอกคอขอ

ห้แม่ช่วยแต่ยังไม่ทันขาดคำมันก็ตะ

ีความสุขด้วยกันฉันก็ยังหนุ่มยังแน่น ไม่ได้ขี้ริ้วขี้เหร่ แถมยังเอาเก่งด้วย ไม่งั้นแม่เ

ันก็คงจะเป็นฝ่ายเสียเปรียบมัน เพราะดูท่าแล้วแรงฉันของสู้มันไม่ได้แน่ ฉันคิดหาวิธีเอาตัวรอ

น่ากลัวและน่าขยะแขยงที่สุด มันปล่อยมือที่ปิดปากฉันออกแล้วเปลี่ยนมาลูบไล้ร่างกายของฉัน

/ อ๊า

หวะนี้รีบลุกขึ้นจากเตียงแล้ววิ่งออกไปที่ประตู แต่ยังไม่ทันพ้นประตู ไอติณมันก็วิ่งเข้ามาดึงแขนฉันไว้ ฉันจึ

ยกระโปรงชุดนอนฉันจนขาดหลุดติดมือ ฉันจึงรีบวิ่งหน้าตั้งออกไปจากห้อง ปากก็กรีดร้อ

่นบ้าน" แม่ตะคอกฉันพร้อมกับมองฉันหัวจรดเท้

ม่เบิกตาโพลงรีบวิ่งไปหามันแล้วผลักฉันให้ออกไปห่าง

: เกือบไปแล