หลงกลรักมาเฟีย (สิมิลัน-วิลเซอร์)

น แถมยังร้องห่มร้องไห้แล้วกอดมันไว้ทั้ง ๆ ที่ฉันยืนหัวโด่

่จะมีอะไรกับเธอ" ฉันเบิกตาโพลง อึ้ง

ไม่อยากให้พี่เสียใจ แต่ลูกสาวของพี่กลับไม่ยอมท่าเดียว เธอขู่ว่าถ้าผมไม่ยอมมีอะไรกับเธอ เธอจะใส่ร้ายว่าผมปลุ

นะ มันจะข่มขืนเก้า เก้าก็ต้องป้องกันตัว" ฉันร้องไห้สะอึกสะอื้น แม่ปล่อยมือจากไอ้เลว

พี๊

้อื้อตาลาย บ้านหมุนไปชั่วขณะ น้ำตาของฉันไหลออกมาเหมือนเขื่

วอย่าเสนอหน้ามาให้กูเห็นอีกนะ ไป๊!!" แม่ตะโกนไล่ฉันเสียงดังลั่นบ้านพร้อมกับ

เพื่อกลั้นเสียงสะอื้น แล้ววิ่งเข้าไปในห้องนอนล้มตัวลงนอนร้องไห้โฮ ฉันไม่อยากเชื่อเลยว่าแม่จะเชื่อมันถึงขนาดไล่ฉันออกจากบ้าน ฉันตั้งสติแล้วหยุดร้องไห้ หยิบมือถื

โดมิ

ง ๆ พร้อมกับกองสัมภาระจำเป็นของฉัน ซึ่งก็ไม่ได้มีอะไรมากมายนัก นอกจากชุด

ไรแกบ้างหรือเปล่า" มินตราถามพร้อมก

น ฉันใช้มีดพกที่แกให

ันเลยเหรอ แล้วโดน

ผลน่าจะไม่ลึก แทงข้างหลังไปแผล

็น่าจะกลัวความผิดอยู่เหมือนกัน เดี๋ยวแกไปอาบน้ำอาบท่าแล้วมานอนนะ ที่นี่มี

ละผิดหวังกับแม่มาก ไม่คิดเลยว่าแม่จะทำกับฉันแบบนี้ ทำไมแม่ถึงเลือกเชื่อมันมากกว่าลูกของตัวเอง แถมยังไล่ฉันออกจากบ้านแล้วด่า

าวัน

ๆ เหมือนคนเป็นไข้ จะลุกก็ลุกไม่ไหวรู้สึกว่าหัวมันหนัก ๆ แล้วร่างกายก็ไม่มีแรง

้ทั้งคืนจนไข้ขึ้นเลย" มินตราพยุงฉันให้ลุกขึ้น

น แกเลยต้องมาลำ

ต่อไปนี้แกจะได้มาอยู่เป็นเพื่อนฉันไง" ฉันอ้

่เทอมเดียวเราก็จะเรียนจบกันแล้ว อยู่ด้วยกันที่นี่แหละ ถ้าเรียนจบหางานท

มิน ถ้าไม่ได้แ

ีอะไรก็ต้องช่วยกันสิ แต่ตอนนี้แกก

ดือน

้านอีก ถึงแม้ว่าจะห่วงแม่มากแค่ไหนก็เถอะ เพราะถ้าฉันกล

ารเลวนั่นแล้วว่ามันไม่ใช่คนดี ฉันกลัวว่าสักวันมันจะทำร้ายแม่หรือทำให้ท่านต้องเจ็บช้ำน้ำใจ

ม่ยอมรับสาย โทรไปที่บ้านยิ่งไม่มีคนรับเข้าไ

นเดิม ในระยะหลังมานี้เบอร์มือถือแม่ของเป็นสัญญาณปิดเ

เลยแกจะสามเดือนแล้วนะ ฉันเป็นห่

ปถามดู" ฉันส่ายหน้าเป็นคำตอบ เพราะตลอดชีวิตที่เกิดม

เป็นเพื่อน" มินตราเอ่ยชวน ฉันจึงรีบตอ

ดและล็อคกุญแจอยู่ ฉันชะเง้อมองเข้าไปข้างในก

" ฉันพยักหน้าให้มิน

งแม่จริงๆ นะแก ไม่รู้ป่านนี้แม่จะเป็นย

คงไม่มีอะไรหรอก ไว้ฉันจะพาแกขับรถมาดูกันใหม่แล้ว

แม่ไม่เป็นห่วงลูกคนนี้บ้างเลยเหรอ ทำไม

ีแต่เรื่องเศร้าๆ นะ