icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon

ผัวมาเฟียเมียกำมะลอ (วิลเซนต์-ไอด้า)

บทที่ 5 ตอนที่ 5 อย่าดื้อ

จำนวนคำ:1989    |    อัปเดตเมื่อ:17/04/2024

ี้คงไม่สบายตัว" ฉันถึงกับมองบนใ

ือนก่อนฟาริสมาค้างที่นี่แล้วมีชุดเก็บไว้ พี่วิลล์ใส่ได้ใช่ไหม?"

ต์อย่างชื่นชม กล้ามอกแน่น ๆ และรอยสักรูปปีกนางฟ้าบนอกเปลือยนั้นทำให้เขาดูมีเสน่ห์ และมันช่างน่าสัมผัส

่วยไอด้าที!! พี่วิลเซนต์สะบัดผมสีบรอนซ์ไล่หยดน้ำที่เปียกเส้นผม ร่างกายที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อแน่น ๆ มีหยดน้ำเกาะพราวไปทั้งตัว กลิ่นครีมอาบ

ือมาจับฝ่ามือเล็กของฉันไปลูบไล้แผงอกบริเวณรอยสักแล

ตึ่ก ต

่างเปลือยของผู้ชายก็วันนี้แหละ แม้จะรู้ทั้งรู้ว่าไม่ควรทำแบบนี้แต่อีกใจหนึ่งก็อดเสียดายกับสัมผัสนี้ไม่ได้ ความถูกต้องเ

นพูดจาตะกุกตะกัก ใบหน้าแดงก่ำเลิ่

วามเขินอาย แต่ดันนึกขึ้นได้ว่าก่อนหน้านั้นเขาขู่เอาไว้ว่าหากฉันตีเขาอีกฉันจ

ื่ออาบน้ำชำระร่างกาย แล้วอยู่ ๆ ในหัวก็ปรากฏภาพแผงอกล่ำ ๆ ของพี่วิลเซนต์ขึ้นมาอีก โอ๊ยยย!! ฉันจะเอามันออก

งเกงขายาวผ้าซาติน เพราะมีคนอื่นอยู่ในห้องด้วยแบบนี้ก็ควรแต

างดึก

๊อก

ดประมวลผลครู่หนึ่งก็จำได้ว่าพี่วิลเซนต์นอนอยู่ข้างนอก ดังนั้นคนที่เคาะประตูคงเป็นใครไม่ได้นอกจ

ล์ จะทำอะไรคะ" ฉั

ะ มันไต่ขึ้นมาาบนโซฟา

งัน ทำไมฉันไม่เคยจำได้เลยล่ะ ว่าพี่วิลเซนต์เขากลัวแมลงสาป เอ.. หรือว่

้วพี่ยังจำได้เลย" ฉันมองหน้าเขาแล้วยิ้มเจื่อน ๆ ให้ เพราะฉันเกลียดหนอ

" ฉันค่อย ๆ ดันร่างแกร่งที่กำลังกอดฉันอยู่ให้ออกห่า

ค่อยให้ไอ้นาวินมารับ" ฉันพยักหน้าว่าเข้าใจแล้วด

ด้าง่วงมากเลย" ฉันดันร่างเขาให้ออกจากห้องแต

อนอนกับไอด้าได้ไหม" ฉันเงยหน้าขึ้น

วแมลงสาป" ฉันถอนหายใจเฮือกใหญ่เพราะตอนนี

งนอนแล้วห่มผ้าทันทีเพราะขี้เกียจจะสนใจเขาแล้ว ยิ่งสนใจมากยิ่งเสียเวลานอน หลังจากที

พราะตอนนี้ใบหน้าของฉันกับพี่วิลเซนต์อยู่ติดกันชนิดหายใจรดจมูกกันเลยทีเดียว ฉันเบิกตากว

้นมานอนตรงนี้คะ?" ฉันเ

ถึงกับอ้าปากค้าง นึกโมโหตัวเองที่พลั้งปากพูดออกไปแบบนั้น อยากจะกัดลิ้นตัวเอ

ฉันเลย ฉันก็ได้แต่นอนตัวแข็งทื่ออยู่อย่างนั้น ง่วงแค่ไหนก็นอนไม่หลับ ส่วนพี่วิลเซนต์คงจะหลับไปแล้วเพราะฉันได้ยินเสียงหายใจที

านหน้าต่าง ฉันลืมตาขึ้นช้า ๆ แล้วก็เห็นใบหน้าหล่อคมของพี่วิลเซนต์อยู่ตรงหน้า และเขาก็ไม่ได้หลับ แต่เขากำลัง

ะ เช้าแล้ว ไม่กลับเพนท์เฮาส์รึไง" ฉันบอก

ยจัง" ฉันถอนใจพรืดเพราะเหน

ฉันเอ่ยถามไปในขณะที่อีกฝ่ายยังนอนก

นเถอะนะ" พี่วิลเซนต์พูดพร้อมกับยกศรีษะเล็กของฉันให้ขึ้นไปนอนบนท่อนแขนแกร่ง แล้วจับฉันนอนต

พี่วิล

ล้วนอนซะไอด้

ละเจ้าเล่ห์ แถมยังขี

เปิดรับโบนัส

เปิด