icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon

รักนอกสมรส

บทที่ 3 CHAPTER 3 : ผมจะหย่านะครับแม่

จำนวนคำ:2098    |    อัปเดตเมื่อ:21/04/2024

รถไปด้วยไ

รั

ไว้น่ะค่ะ ท่านชวนไ

นั่งรถไปเองป่านนี้ถึงแล้ว แต่นี่ถึงขั้นมาดักรอขึ้นรถหน้าบริษัท

ท่านั้นประตูด้านข้างคนขับก็ถูกเปิดออกพร้อมกับร

าวคิดว่าคุณจะ

ภาพสตรีไม่ใช่วิสัยที่ดีของสุภาพบุรุษอย่างผม แม้จะฝืนใจแต่ก็

แม้จะไม่ได้รวยแต่ก็ทำงานเก่ง ความสามารถอย่างเธอหาเลี้ยงตัวเองและครอบครัวได้สบาย แต่ไม่รู้สิ ผมไม่รู้สึกพิศวาสเธอเลยสักนิด ยิ่งเธอมีท่าทีสนใจผมมากเท่าไหร่ผมกลับจ

ร้อมกันได

นพร้อมกัน หน้าตานี่เบิกบานเชียวนะ ยิ่ง ‘ลูกสะใภ้’ เดินเข้าไปสวมกอดก็ยิ่งยิ

่บริษัท LOB มาน่ะค่ะ ขาก

นมเสมอเพื่อเอาใจแม่ แต่ถ้าอยู่กันสองคนคงไม่กล

แล้วรับ

เลยครับ คงต้อง

บพลางก้มลงหอมแก

ใช่ใครที่ไหน ดีซะอีกน้องจะ

บ ผมไม่อยากโดนนินทาว่าให้อภิสิทธิ์

ผมต่อ แต่ปู่ที่นั่งอ่านหนังสือพิมพ์

มิใจว่ามาจากความสามารถจริงๆ ไม่ต้องกลัวโดนนิ

ข้าไปหอมแก้มชายสูงวัยที่สุด

ยนชุดแล้วมากิน

ียบๆ ฟังแม่กับนับดาวสนทนากันอย่างสนุกปากจนอิ่มแล้วรวบช้อนส้อมมาไว้ตรงหน้าพ

หย่านะ

าวที่คุยกันอยู่เมื่อครู่หันหน้ามามองผมนิ

รออกมารู

งปีตามที่ตกลงกันแล้ว ผมแค่อย

งคลี่ยิ้มบางเผื่อว่ามันจะบรรเทาคว

ลที่มีเอกสารสำหรับการหย่าที่ผมเซ็นต์เอาไว้แล้ว นับดาวก

ยซองนั้นไปกับเป็นแ

ู่แล้วล่ะว่าต้องเป็นแบบนี้ บางทีนี่อาจจะเป็นอุบายที่ต้องการให้ผมแต่งงาน

ืนอยู่ต่อคงไม่วายต้องทะเลาะกับแม่แน่ๆ ถึงแม้ท่านจะร้องเรียกไ

บ A

คืน คืนนี้ก็ไม่ต่างจากคืนไหนๆ ยังมีลูกค้ามาใช้บริการกันอย่างล้นหลามราวกับจ่ายเหล้าฟรี ผมเดินผ่านการ์ดหน้าผับที่ค้อมหัวทำความเคารพเข้ามาภายในผับฝ่าฝูงชนที่เต้นยั้วเยียะเป็นหนอ

นประโยคนี้ทีไรก็อดหงุดหงิดไม่ได้ทถกที เคยมีประเด็นว่าผมเช็กสต

เสียงหงุดหงิดพลางรับแก้วเหล้ามาจากบริ

ก้วลงบนโต๊ะอย

นพูดขึ้นอย่างเกรงๆ ครามเองก็เหล่มองผมเช่นกัน

ินซ์ รู้อยู่แล้วล่ะว่าเรื่องนี้ต้องมาถึงหูพวกมันแน่ไม่ช้าก็เร็ว เพรา

า แถมยังฉีกใบหย่าต

ิรันกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ หน้าตาม

งจะเคลียร์ง่ายกว่านี้ แต่นี้มีค

ไมไม่มาด้วย” ผมถามหาภรรยาหมาดๆ

หรอ” ผมหยักยิ้มมุมปากเมื่อเ

ามสนุกที่สุดของผมเลยล่ะ วินซ์จ้องหน

์ ไม่ค่

ว เป็

้องไส้ไม่ค

ก็ยังออกมาหา

ลับไปแล้ว กูถึ

ว่าอ

นที่ประหยัดคำพูดมากกว่าปกติ เล่นเอาวงเหล้ากร่อยไปเลย คนถูก

้กูต้องไป

ียดอะไร พูดอย

ม่เหมือนกันเพราะผู้ห

้นมาทันที ส่วนผมก็เผลอหัน

อก แก้วรุ้งเพื่อน

คนรู้จักก็ดีจะไ

รังก์ด่าไปวันนั้น กูก็ไม่กล้า

ุ้งสำส่อนอ่ะนะ ก็สมคว

ดีนะ” ครามที่เงีย

ได้คิดงั้นจริงๆ

ก็ไม่เห็นต้องกลัวอะ

่ดี ผู้หญิงแก๊งนั้

รมึงหรอก ยัยนั่นแข็งแค่เปลือ

รก็ไม่อยากกก” ชิรันโวยเสียงยานผิด

ดูตัว กูนี่โดนมั

งานกับคนที่มันรักและรักมันนิ เพิ่งมารู้สึกตอนนี้เองว่าเป็นม

เปิดรับโบนัส

เปิด
1 บทที่ 1 CHAPTER 1 : เริ่มต้นความผิดพลาด2 บทที่ 2 CHAPTER 2 : นับดาว3 บทที่ 3 CHAPTER 3 : ผมจะหย่านะครับแม่4 บทที่ 4 CHAPTER 4 : ฉันบอกว่าฉันท้อง...5 บทที่ 5 CHATER 5 : ความจริงที่ไม่อยากยอมรับ6 บทที่ 6 CHAPTER 6 : ผู้หญิงที่ทำให้รู้สึกสนุก7 บทที่ 7 CHAPTER 7 : ก็คุณไม่ใช่เหรอ 8 บทที่ 8 CHAPTER 8 : ก็ผมนี่ไง พ่อของเด็ก9 บทที่ 9 CHAPTER 9 : ผมดูเล่นอยู่เหรอ10 บทที่ 10 CHAPTER 10 : คนดี...น่ากลัวอยู่นะ11 บทที่ 11 CHAPTER 11 : ผมอยากดูแลคุณกับลูกจริงๆ นะ12 บทที่ 12 CHAPTER 12 : ท้องเมื่อพร้อม...ดีแบบนี้เอง13 บทที่ 13 CHAPTER 13 : อิจฉา...จัง14 บทที่ 14 CHAPTER 14 : ผมเคยบอกเหรอว่าเป็นคนดี15 บทที่ 15 CHAPTER 15 : ฉันไม่ได้ขู่...16 บทที่ 16 CHAPTER 16 : ผมให้คุณได้มากกว่านี้อีกนะ 17 บทที่ 17 CHAPTER 17 : หา! ซีโร่เองก็ด้วยงั้นเหรอ! 18 บทที่ 18 CHAPTER 18 : แล้วคุณเชื่อมั้ยว่าผมน่ากลัว…19 บทที่ 19 CHAPTER 19 : นอนห้องเดียวกัน...20 บทที่ 20 CHAPTER 20 : ผมจะฝันถึงคุณ...21 บทที่ 21 CHAPTER 21 : ฉันไม่มีสิทธิ์ทำแบบนั้นหรอก22 บทที่ 22 CHAPTER 22 : ที่คุณเห็นไม่ใช่ทั้งหมด23 บทที่ 23 CHAPTER 23 : ในหัวมีแต่งาน งาน งาน24 บทที่ 24 CHAPTER 24 : มะม่วงเปรี้ยวเนื้อขาว25 บทที่ 25 CHAPTER 25 : ซีโร่ผู้สปอยเมีย26 บทที่ 26 CHAPTER 26 : แค่ขู่หรือเอาจริง...คุณน่าจะรู้ดี27 บทที่ 27 CHAPTER 27 : ข่าวดี...28 บทที่ 28 CHAPTER 28 : ไม่เตะกันตายได้ไง29 บทที่ 29 CHAPTER 29 : อย่าเก็บไว้เลย30 บทที่ 30 CHAPTER 30 : ถ้าวันนั้นมาถึง...31 บทที่ 31 CHAPTER 31 : ช่วยด้วย...32 บทที่ 32 CHAPTER 32 : ผมขอโทษ...33 บทที่ 33 CHAPTER 33 : สติหลุด...34 บทที่ 34 CHAPTER 34 : คนสูญเสียไม่ใช่มึงนิ35 บทที่ 35 CHAPTER 35 : ซี...อยู่ไหน36 บทที่ 36 CHAPTER 36 : วันที่เขาไม่อยู่...37 บทที่ 37 CHAPTER 37 : เป้าหมายเปลี่ยน...