จวนอัครเสนาบดีหฤหรรษ์

คู่หมั้นของตน

วังไว้เสียด้วยซ้ำ แต่ท่านพ่อก็สามารถทำให้หญิงสาวซึ่งเ

สงพอให้เห็นเป็นประกายในกระแสน้ำซึ่งกระเพื่อมไหวบางเบ

เกินไปแล้

จ้าไม่ตระหนักใน

หนึ่งออกให้ นางสะดุ้งออกมาเล็กน้อย แต่เ

ะต้องชอบ

ยคเมื่อครู่ไม่ได้ฟังดูอ่อนโยนนุ่มนวลเท่าใด รอยยิ้มบนริมฝีปากหยักมีความเคลือบแฝง แม้กระนั้

ได้แสดงอะไรผิดแผกออกมาอีก และพูดคุยกันด้วยเรื่องสัพเพเหระ ตลอดร

น้อยหน้าผู้อื่น งานแต่งของเราจะต้องเป็นที่กล่าวขวัญถึงไปทั้งเมืองแน่นอน” เขาพูดให้นางเบ

ท่านยิ่งใหญ่ไม่น้อย ต่อให้ข้าไม่ใช่เจ้าสาว

งในดวงตาดอกท้อสุกสกาวแต่เจือร่องรอยแห่งความโศ

กเจ้า และชะตาลิขิตมาเช่นนั้น” เป็นอีกคราที่เขาเอ่ยวา

” คิ้วเรียวงามขมวดเป็นปม น

งของเจ้าที่มิเคยด่างพร้อย ทำให้ทุกคนเห็นดีเห็นงามและชื่นชอบในตัวเจ้าตั้งแต่ยังไม่พบหน้า

ที่รักใคร่ของทุกคน” ไป๋หลาน

แน่นอน” จางเจีย