เว่ยซือหง สตรีเหนือชะตา

รารถนาแรงกล้าที่สุดของนางตอนนี้คือไม่ต้องการให้บิดาหรื

้กินผักสด นางคงเสียใจและรู้สึกผิดมากแน่ ไม่มีทางเสียหรอก อย

ความสุขและเสียใจไปพร้อม ๆ กันที่ไม่สามารถหาผักสดมาให้นางกินไ

าหงรู้ ในป่านั้นอันตรายมาก ไม่ดี ไม่ดี!” หัวกลม ๆ ส่ายไปมาจนก้อนซาลาเปาที่ผูกไว้บน

อไม่” เว่ยซือซานรับปากบุตรสาวด้วยน้ำเส

หลางเว่ยซือเหลี

้วยความยินดี ราวกับมีดวงดาวนับหมื่นปรากฏในแววตา

ดกินแล้วอย่างไร อาหงกินเนื้อสัตว์ก็ได้ อร

อ้วนเป็นเพื่อนเจ้าดี

นเป็นเพื่อ

วย/พี่

ถ้วยข้าวของนางเข้าปาก เจ้าตัวน้อยเคี้ยวตุ้ย ๆ หลับตาพริ้มรับรสชาติอาหาร คนอื่น ๆ จึงกินในส่วนข

อยที่อิ่มจุกจนพุงน้อย ๆ โผล่ออกมาจู่ ๆ ก็ทะลึ่งตัวพ

่าตกใจหมด” หลินซือเหยาถามพ

นปู่ถามอย่างรีบร้อน หัวใจคนแก่เต้นเร็วรี่กลัวหลานน้อยสุดที่รักได้รับอัน

ปลก ๆ พลางว่า “อาหงขอโทษเจ้

แม่คิดอะไรได้กัน” ห

ในเมื่ออาหงชอบกินผักสด แต่ก็ไม่อยากให้ท่านพ่อท่านพี่เส

พร้อมกันลั่นห้องโถงจนก้อนแป้ง

ที่ปลูกขึ้นทั้งแคระทั้งแกร็น ไม่งาม ไม่น่ากินสักนิด” ท่านปู่อธิบ

ศึกษาของพี่ใหญ่มีผู้อาวุโสพยายามปลูกหล

งแคว้นโจวและแคว้นฮั่น ด้วยเป็นสำนักศึกษาขนาดใหญ่จึงต้องใช้ทรัพยากรในการเลี้ยงดูคนค่

เริ่มใหม่อีกกี่ครั้ง ผลที่ได้ก็ล้มเหลวเช่นเดิม ไม่เพียงแค่สำนักศึกษาของเขาเท่านั้น อีกสามสำนักให

่เป็นพี่ชายคนรองจึงกล่าวบ้าง “ใช่ ถ้าอาห

นแม่พูดโดยมีท่านพ่อพยักหน้าเห็นด้วย หากเจ้าตัว

กผัก อาหงปลูกได้แน่นอ

ๆ ในครอบครัวก็ได้แต่ลอบมองหน้ากันพร้อมพ

งรับปากปู่ก่อน หากปลูกแล้วผักไม่ขึ้น เสี่ยวหงต้องไม่งอ

แต่นางมั่นใจว่านางปลูกได้นะ นางรู้แค่ว่านางปลูกได้ เจ้าตัวน้อยจมอย

าไปด้านหลังแล้วเอานิ้วกลางเกี่ยวกับนิ้วชี้ไว้ พลางว่า “ต

็นไร ในเมื่อนางอยากลองก็ให้นางลอง หากไม่สำเร็จพวกเขาค่อยปลอบและอธิบายให้นางฟังอีกครั้งก

ังระริกระรี้กับความรู้ใหม่! เมื่อกี้ที่นางคิดไม่ตก

ไม่เหมือนพวกนางสักนิด แต่ช่างเรื่องการแ

ให้เอานิ้วกลางเกี่ยวนิ้วชี้ไว้ เมื่อรับปากแล้วทำไม่ได้ หรือผิดคำ

ะไร นางจะแอบเกี่ยวนิ้วไว้ด้านหลังเสม

ทั่วหล้านี้ใครฉลาดที่ส

่ห์ก็ดังออกมาจากปากเจ้าตัวน้อยโดยที่นางไม่รู้ต