สุภาพบุรุษมาเฟีย (วิลสัน-พุทธมิกา)

ยังแปลงผักที่มีเนื้อที่ค่อนข้างมาก ถูกยกเป็นร่อง มีผักมากมายหลาย

่งหน้าที่กันดูแลและสามารถมาเก็บไปกินได้ทุกคน" ครูพุทธตอบพร้อมกับเดินเข้า

ันธ์ผัก รวมถึงอุปกรณ์การเกษตรต่าง ๆ " ครูพุทธอธิบ

นนะคะ" ครูพุทธเอ่ยพร้อมกับเ

เลือกเก็บได้ถูกค่ะ" เธอเอ่ยเสียงเจื้อยแจ้วเพื่ออธิบายให้วิลสันได้เข้าใจ ดว

รัวประเภท กะเพราะ โหระพา ใบแมงลัก พริก พวกนี้ค่ะ" วิลสันมองต

ำเมนูอะไรบ้างคร

ลายตัว ฉันเลยทำปลาช่อนแดดเดียวเอาไว้ วันนี้ก็เลยจะทำแก

จะเป็นผักกะหล่ำปลี ถั่วฝักยาว กะหล่ำดอกสีเหลืองทอง ซึ่งผักแต่ละอย่างสดและน่าทานมาก เมื่อเก็บผัก

ช่วยบ้างไหมครั

ราก็ต้องใช้เตาถ่านนะ" วิลสันขมวดคิ้วอย่างงุนงง ถึงแม้ว่าเขาจะคุ้นเคยกับเมืองไทยดีแต่ชีวิตส่วนใหญ่ก็อยู่และเรียนที่ฝรั่งเศส

มาจากต้นไม้ที่เอามาเผา เดี๋ยวฉันจะติดเตาก่อไฟนะคะ" เธอทำไปพ

ค่ก

เสียเลย แถมควันขาว ๆ นั้นยังลอยมาเข้าตาจนแสบไปหมดอีกด้วย ฝ่ามือหนายกขึ

้นจูงมือวิลสันให้เดินออกไปยังด้านนอกห้องครัวเพื่อให้พ้นจากกลิ่น และควันไฟเสียก่อน วิลสันนั่งลงบนแคร่ข้างหน้าต่าง เขาสูดหายใจลึ

ปยังดวงตาของชายหนุ่ม แล้วปิดผ้าไว้ครู่หนึ่ง ความเ

้เธอกำลังจ้องมองมาที่ดวงตาของเขา ทั้งสองคนจ้องมองกันเหมือนถูกมนต์สะกด วิลสันหลุบตาลงมองริมฝีปากอวบอิ่มสีชมพูธรรม

ไปยังโพรงปากด้านใน ครูพุทธถึงกับตกใจจนเผลอปล่อยผ้าขนหนูหลุดมือ ฝ่ามือหนาประคองท้ายทอยครูสาว แล้วค่อย ๆ บดจูบอย่างอ่อนโยน การจูบตอบแบบเงอะง

ันค่อย ๆ ปล่อยเธอเป็นอิสระเพราะเขาไม่อยากขัดใจเธอ เพียงแค่นี้เขาก็ดูเป็นคน

่ครูพุทธพยักหน้าน้อย ๆ แต่ใบหน้าจิ้มลิ้มแ

***** �

ย? ทำไมอยู่ ๆ ถึงปล่อยให้ผู้ชายที่รู้จักกันแค่ไม่กี่สัปดาห์มาล่วงล้ำก้ำเกินแบบนี้ได้ ทั้งที่ตอนนั้นฉันมีสติดีทุกอย่างแต่กลับไม่ต่อต้

้ยินเสียงคุณวิลล์ เพราะฉันมัวแต่คิดเรื่องเมื่อคร

ันก็ลิ้นแข็ง พูดไม่ออ

ุณวิลสันพูดพร้อมกับโค้งคำนับให

ดแล้ว" ฉันเอ่ยบอกพร้อมกับก้าวเดินเข้าไ

ีพี่อดใจไม่ไหวก็เลยขโมยจูบซะเล