icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon

องค์หญิงอย่าคิดหนี

บทที่ 2 ถูกจับได้

จำนวนคำ:1936    |    อัปเดตเมื่อ:18/06/2024

้รับอันตราย แต่ก็ไม่อาจพูดออกไปได้ คนผู้นั้นยังส่งเ

ี่เจ้าหุบปาก’ หลิวอี้เฟยไม่ต้อ

าไว้ เขาจ้องใบหน้าของขันทีน้อยชั

สุทธิ์ไร้เดียงสาเหมือนคนที่ไม่เคยผ่านชีวิตวุ่นวายภายนอกมาก่อนผิดกับขันทีทั่วไปที่ล

ย่อมไม่ได้รับอนุญาตให้เดินเพ่นพ่านไปมาทว่าคนผู้นี้กล

นป๋อเหวินโค

ีย สักวันเจ้าได้ชดใช้ให้ข้าแน่นอน เรื่องวันนี้หากเจ้าแพ

เฟยรีบพ

ด้วยชีวิต คืนนี้ข้า

้า แล้วสา

่างกับใบหน้าของนางพียงเล็กน้อย หลิวอี้เฟยผงะออกมาด

มดแล้ว เสียงที่เปล

บานว่าต่อไปจะชดใช้ให้ท่านตามท

รับปากเอาไว้ก่อน ชีวิตนี้ไม่คิดว่าจะเห็นค

กับภูตผี ร่างของหลิวอี้เฟยอ่อนลงทั

่ที่นี่เองหรือเพค

จากมุมมืด เมื่อเห็นสภาพไร้กระด

ป็นอันใดเพค

ซบใบหน้าเข้าที่อกของนางกำนัลพร้อมกับถอนห

กับพญายมเข้าแล้ว เหมยลี

ม่ตาย องค์หญิงท่า

ำตาไหลออกมา

ขาน่ากลัวยิ่งกว่าผี

นลุกชัน คืนนี้นางกับองค์หญิงคิดหนีออกจากวังหลวงด้วยกัน ทว่าหัวหน้าน

ลี่ก็เป็นคนกลัวผีมากคนหนึ่ง นางจึงมือไม้ส

ากลุ่มกับขันทีน้อยที่จะออกจากวังห

ด็ก ๆ นางลุกขึ้นยืน ครานี

ลัวมากจึงลืมความเจ็บปวด ทว่าบัดนี้ไม่กลัวแล้วความป

ระวัง พวกนางต้องรีบไปรวมตัวกับขัน

บเพลิงกรูเข้ามารุมล้อม สตรีสูงวัยนางหนึ่งในชุดสีเขียวสดปักลายด

จะเสด็จที่

ันกลม พวกนางต่างมองหน้าก

้รู้ได้

ไม่รีบไปประค

กำนัลสองคนจึงรีบมาประคองหลิว

ี่นะ นางไม่เกี่ยวทั้งหม

งคนพวกนั้นเอาไว้ หวังมามาถ

ไว้ให้ท่านอ๋องชราผู้นั้นป่านนี้ท่านคงถูกโบยจนตายไปแล้ว ด้วยโทษฐานขัดพระราชโองการ แต่เหมยลี่

องนางถูกวางเอาไว้เป็นอย่างดีไม

ว้ อำนาจบารมีมากยิ่งกว่าองค์หญิงเช่นนางเส

ไม่ทำให้เหมยลี่ลำบาก องค์หญิงน้อย

ไรนาง ข้าเป็นคนบังคั

ี้ยิ่งทำให้ใบหน้าของหญิงชรา ดูน่าหวาดกลัวราวกั

ต้องมาตัดสิน โทษฐานนี้หม่อมฉันบอกได้เลยว่

ไหลพรากกลัวจนเอ่ยไม่

น นางไม่ยอมให้ผู้ใด

ยข้าบอบช้ำเป็นแผลพวกเขาจะยังกล้าส่งตัวข้าไปแต่งงานอีกหรือไม่ หากฝ

่งให้อ๋องผู้นั้น เพราะนางไม่มีมารดาคอยออกหน้า เป็นเพียงองค์หญิงที่

หญิงน้อยที่ดูบอบบางอ่อนแอผู้นี้จะก

หญิงยังกล้า หากองค์หญิงคิดทำจริงเ

มาจึงเอ่ยด้วยน

ไปสักครั้ง แต่อย่าให้มีคราวหน้าอีกไม่เช

งมามาจึงตะ

ัก เฝ้าเอาไว้ให้ดีหากปล่อยให้หนีอีก ยาม

วกลับตำหนักไปแล้ว ในความมืดมิดยังมุมหนึ่ง หลังจากจัด

้นั้นไม่รักษาคำพูด ยังคิดเปิดปากเรื่องเราส

ต็มไปด้วยไอสังหาร แค

ั้นกล้าก็ฆ

เปิดรับโบนัส

เปิด
1 บทที่ 1 ไยโชคร้ายเช่นนี้2 บทที่ 2 ถูกจับได้3 บทที่ 3 ไร้หนทาง4 บทที่ 4 พบปีศาจร้าย5 บทที่ 5 ตกอยู่ในกำมือ6 บทที่ 6 บุญคุณต้องทดแทน7 บทที่ 7 มีเพียงเขาที่ช่วยนางได้8 บทที่ 8 บีบคั้นกันเกินไปแล้ว9 บทที่ 9 และมันก็เกิดขึ้น10 บทที่ 10 อาจารย์จะสอนเจ้าเอง11 บทที่ 11 ไยท่านคิดสังหารข้า12 บทที่ 12 ยังไม่ตาย13 บทที่ 13 จัดการน้องสาว14 บทที่ 14 ความกล้าหาญครั้งแรกในชีวิต15 บทที่ 15 บังอาจ16 บทที่ 16 ตำแหน่งนั้นเป็นข้าที่มอบให้17 บทที่ 17 คนโปรดของไทเฮา18 บทที่ 18 ทำให้ข้าอีก19 บทที่ 19 โทษฐานที่ทำให้ข้าขายหน้า20 บทที่ 20 จะสิ้นสุดตรงที่ใด21 บทที่ 21 มันคือผู้ใด22 บทที่ 22 คนที่คอยหนุนหลัง23 บทที่ 23 งอน24 บทที่ 24 นางอุ่นเตียง25 บทที่ 25 ข้าไม่ไว้ใจ26 บทที่ 26 จับคน27 บทที่ 27 การแก้แค้นอันเหี้ยมโหด28 บทที่ 28 ฝึกฝนให้นางแข็งแกร่งขึ้น29 บทที่ 29 ของอร่อย30 บทที่ 30 แผนของซุนป๋อเหวิน31 บทที่ 31 สินเดิมข้ายกให้ท่าน32 บทที่ 32 บังอาจยิ่งนัก33 บทที่ 33 แผนการที่เตรียมเอาไว้34 บทที่ 34 หนีอันตราย35 บทที่ 35 เจ้าบ่าวของนาง36 บทที่ 36 ยกให้ท่านแล้ว37 บทที่ 37 ตอนจบ