องค์หญิงอย่าคิดหนี

ู้นั้นตวัดดาบคมกริบบั่นคอขันทีใหญ่ผู้นั้น เลือดไหลนองไปทั่วพื้น น

ั้นชัดเจนต้องหวีดร้

้นมิใช่ใบหน้าของขันทีใหญ่แต

ผ้าห่ม นางยังจดจำใบหน้าของคนผู้นั้นได้อย่างชัดเจน สายตาแดงก่ำคู่นั

ากนางยังอยู่ที่วังหลวงแห่งนี้ย่อมเท่ากับว่าขาข้างหนึ่งกำลังก้าวเข้าสู่ปรโลก คนผู้น

ป็นเพียงองค์หญิงอ่อนแอที่

บุตรสาวของนายกองผู้หนึ่งซึ่งไร้อำนาจและในยามน

บมารดาและต้องใจกัน กระทั่งได้นำมารดาเข้าวังหลวง หลังจากท

กายทรุดหนักและจากไปในที่สุด คนที่เลี้ยงดูนางมาจึงกลายเป็นแม่นมผู้ชราโดยที่ฝ่าบาทเองไม่เคยมาสนใจแ

วัดและคนรับใช้ในตำหนักเพื่อดูแล ช

ะเป็นองค์หญิงแต่กลับไม่ได้รับอิสรภาพ แม่น

วังหลวงจะอิสรเสรีและงดงามดั่งภาพฝัน เดิมหวังทำตัว

ต้สี่หัวเมืองใหญ่ที่ปกครองโดยฮ่องเต้ลั่วหยาง เมืองซีหนิงเป็นเมืองหน้าด่านอยู่ไกล

กว่าปี คนอายุสี่สิบปกติล้วนมีบุตรอ

วลือว่าเขาทั้งแก่ชราเกินอายุจริงราวกับคนอายุหกสิบและมีใบหน้าที่น่ากลัวยิ่งนัก

ได้นอนไม่หลับ ไม่ว่าจะหันหน้าไปที่ใดล้วนรู

ชีวิตของหลิวอี้เฟยตั้งแต่เกิดมานางยังไม่เคยก้าวออกจากวังหลวงแม้แต่

คงไม่ได้มีโอกาสได้ทำตา

ียงลำคอแหบแห้ง รู้สึกไร้

ลิวอี้เฟยไม่ได้เข้าเฝ้าไทเฮาและฮองเฮาพร้อมกันกับอ

ี่สุดก็คือหลิวอี้เฟยแต่นางเป็นองค์หญิงปลายแถว ฐานะเดิมมารดายังดำรงเพีย

า นางมักถูกคนอื่นรังแกทั้งยังเคยถูกเรียกใ

ี่เกิดก่อนนางเพียงหนึ่งเดือน แ

องจึงเรียกนางว่าสิบเอ็ดจนคุ้นปาก กระทั่งชื่อจ

ในลำดับสุดท้ายตามฐานะมารดา วันนี้กลับแปลกประหลาดยิ่งที่ไทเฮามีรับสั่งใ

าเพคะ ขอทรงพระเจร

กคล้ายยิ้ม ใบหน้

เติบโตเป็นสตรีที่อ่อนหวานงดงามเพียงนี้ ที่ผ่

เมื่อนางเงยหน้าขึ้นก็พลันหันไปสบสายต

บรมเลี้ยงดูด้วยความเมตตาขอ

ฮองเฮาด้วยสาย

ได้ฮองเฮาเมตตาอบรมสั่งสอน ฮองเฮาเจ้าไม่ทำให้ไอเจียผิดหวังจริง ๆ นับเป็นสตรีที

เพราะเป็นฝ่าบาทที่ฝากฝัง ไม่คิดว

ฮารู้สึกอึดอัดใจไม่น้อย วันนี้ไทเฮาชื่นชมนางต่อหน้าสนมและองค์หญิงเหล่านี

ดแย้มยิ้ม ตอบร

งผู้หนึ่ง อย่างไรหม่อมฉันก็ไม่อาจละ

ประกายชื่นชมอย่างเห็นได้ชัด

รื่องการเมืองของบุรุษพวกเราสตรีล้วนไม่ยุ่งเกี่ยว ทว่าการแต่งงานของเจ้าครานี้ก็เพื่อผูกสัมพันธ์กับ

เมื่อกล่าวถึงเรื่องนี้นางย่อมรู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาอีก กระนั้

วันนี้หลิวอี้เฟยยังได้รับพระราชทานผ้าไหมงดงามและเครื่องประดับอีกหล

งผู้อื่นเป็นอย่างยิ่ง โดยเฉพาะองค์หญิงสิบท