เมื่อฉันหลุดหลงเข้าไปปลูกผักอิหยังวะ

มแม้จะส่องสว่างแต่ไม่ทำให้รู้

เป็ดกับไข่ไก่ ใ

จูจิ้นวิ่งไปหยิบตะกร้

งคนพี่น้อง ทำท่า

ดินนำเสี่ยวซงที่ช่วยหอบฟืนมาเก็บไว้ในห้องครัวใกล้เตาผิง และเตาทำกับข้าว ข้างเล้าไก่ แป่มนึกภาพขี้ไก่และความสกปรกทว่าสิ่งที่เห็นไม่ได้อย่างที่คิด ยายป้ากวาดทำความสะอาดจนเอี่ยมอ่

่นตกใจแต่กลับเดินเข้าหา ย่อตัวลงนอนหมอ

เป็นเพราะเมื่อวาน ท่านพ่อเก็บเศษผั

นผักด้

หมาหมุนคอกแล้วก็ไก่กินผักทั้งนั้นจูเจี่ยอชบกินแ

ินเนื้อหรือไ

ด้มีรสชาติดีอะไรสู้ผักก็ไม่ได้ ผ

ไมรู้มากขนาดนี้เจ้าเด็กนี่หากอยู่ใ

้นชอบกินผั

ยู่ถึงกับมีการ ตั้งกลุ่มในเฟชบุ๊คแอนตี

ล่าทำไมไม

ู้สึกว่ามัน

ินวัยแต่มือยังเก็บไข่ใส่ตะ

อไรพวกคนนวังมารับเอาผักที่ไร่ของเราต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันเมื่อท่

มีความน่ารักขึ้นมาบ้าง อย่างน้อยนา

็ดอีก เดี๋ยวข้าอาสา

สุดลมหายใจเข้าลึกๆ นึกเสียว่ามาเที่ยว ที่นี่

านั่งบีบแขนบีบขาอยู่ใกล้เตาผิง

ยวซง ไปเก้บ

ูกทั้งๆ ที่เมื่อยขบ แป๋มเลิกคิ้วเมื

่วยพี่สาวเก็บไ

ลับ ไม่ได้มีท่าทีเขินอายทว่ากลับมองเหมือนคนใหม่ ท่าทีไม่เหมือนคนเร่ร่อนอีกต่อไปจากท

ดเข้าไปในเล้าเป็

บ้างแต่อีกคนกลับส่

งเข้ามาข้าเ

าเป็ดไม่ต่างจากเล้าไก่นัก เสี่ยวซงหมุดออกมาจาก

คยเก็บไข่เป

ายอย่างที่เคยทำครั้ง

าวบ้านนี้ทำไม

ันพูดค

ก่อนไม่น่าเชื่อว่าจะเคย

555ไม่ได้แดก

ีกทั้งพ่อแม่เป็นใครก็ไม่เคยรู้ เจ้าเสี

าง นึกคำ

ากินข้า

าวพัดโชย แป๋มรีบวิ่งกลับเข้าไปข้างใ

่ทำเอาแ

ผักผั

นตัวของมันเอง วันนี้พ่อสั่งใ

สีสันน่ากินเป็นบ้า เหลืองอมเขียวร

นดู ไม่กี่วันจะรู้สึกถึงความ

อไม่”ชี้มือไปที่อโวคาโด้ร

รู้ไหมผลไม้ชนิดนี้กว่าจะสุกต้อง

้งมากิน แทนข้าวรสดีจนเผลอเลียปาก เสี

หารรสชาติหวานจึ

มีรสหวานกลิ่นหอมของน้ำผึ้งป่าทำให้ยิ่งน่ากิน อีกทั้งรสหวา

าๆพุ้ยข้าวใส่ปากไป

งราวกับจะปลิวได้ ข้าเต

ตักข้าวในหม้อเติมลงไปแต่แป๋มมอง

รื่องใ

กเมนูผักหลากชนิด ว่ากันว่าเสวยผักไปเพียงไม่

านเฉินที่นั่นล้วนมีผักมากมาย กลายเป็นไร

่องเสวยมัวแต่พูดคุย จ

กใหญ่

ดี จึงส่งเข้าวังหลวงเสียหมด ชาวบ้านล้วนอดอยาก เช่นไรจึงจะ เรียนรู้วิธ

ดิม หม่อมฉันตั้งใจให้ไท่จือลงไปจัด

นุกเหมือนเคย งานในราชสำนักยังไม่เคยแตะต้องเจ้าคิด

บางเรื่องไม่พูดแต่กลับเร่งรีบที่จะทำมันยากจะเข้าใจ ฝ่าบาท

ตำหนักบูรพาป่านนี้ข้ายังไม่เห็นตัวไท่จ