เมื่อฉันหลุดหลงเข้าไปปลูกผักอิหยังวะ

นเกล้าไท่จือหนีออกไ

งไร้สำนึกเที่ยวเล่นสนุกสนานไปว

ฮาและสนมสองสามค

นุกสนานอีกเป็นอันขาด ข้าจะบ้าตายอีกไม่กี่วันองค์หญิงแคว้นใต

อนคลายตามประสาบุรุษอีกไม่นานก็คงกลับมา”ฮองเอาพูด

ย่างที่สุด แต่..... ตายล่ะปวดท้องสงสัยจะกินอโวคาโด้ไปเมื่อคืนนำผึ้งป่าเ

บอกพี่มาห้องน

หรืออย

ลั้นเต็มที่ จูจิ้นส่ายห

ผ่านมาไม่เค

นนี้แป๋มรู้ดีบางที่ไม

ย่างนั้นฉันจะฆ่านาย

ยก็เลือกเอาเลยว่าจะตรงไห

แต่ ข้าศึกกำลังบุกทะลวงประตูหลังแป๋มคว้าจอบวิ่ง เข้าป่

อยู่ไหน”จูจิ

เคยปลดทุกข์กันมาก่อน บ

ิศทางเดียวกับแป๋

เสี่ยวซงกำลังจ

ือต้องรีบลนลาน เสี่ยวซงชะงักเท้า

บซึ้งเ

มีใครรู้ว่ามาปลดทุกข์ตรงนี้ อายเสี่ยวซงเป็นบ้า เสี่ยวซงกลับเดินหลบไปเสียอีกทาง แป๋

ต้ม”แป๋มได้ยินเสียงท้องตัวเองร้องจ๊อกๆ หิวอีกแล้ว ชะโงกหน้าไปในหม้อข้าวต้ม มีทั้งถ

ไมเขาต้มข

นื้อวัวตากแห้งมาเก็บไว้ บ้านเราแม้จะได้ข้าวเยอะแต่คนอื่นเขา ได้ผลผลิตน้อยท่

ลือที่บ้านของแป๋มส่

ะอร่อยไหม

ฉินคีบเอา หัวไว้เท้าดองเค

ันเป็นสูตรลับ

้ข้าวต้ม ปนกับเมล็ดธัญพืชอร่อยจนต้องเผลอหลับตาลิ้มรสของมันทำไมมันอร่อยลงตัวแบบนี้เม็ดถั่วแดงกับถั่ว

ป็นข้ากับพ่อของเจ้า เราสองคนหน้าตาดีส่งผลมาถึงเจ้าใบหน้างดงามทว่า

าแนะนำ จูเจี่ยของเราจ

ื่อเสี่ยวซงอมยิ้ม มองๆ ไปเสี่

จูจิ้นน้องนรกสมองอั

าวไม่กระโดกกระเดก เหมือนเมื่อก่อน

ดไปหัวเราะไปด้

ไช้เท้าดองเค็ม”แป๋มเป

ัวไช้เท้าที่เก็บสดๆ หัวไช้เท้าจึงแสนอร่อยแบบนี้ สูตรนี้พ่

้วยข้าว ประส

านลุงที่

บครัวกินข้าวหม้อเดียวกับเราแล้วยังช่วยเราทำงาน ข้าจึงไ

นาดนั้นหากเป็นสมัยนี้ต้องลงทุนซื้อสูตรในราคาหลายบาท

แป๋มอดที่จะกล่าว

นมองแป๋มที่บัดนี้กลับรู้สึกว่า ไม่ได้อ้วนอย่างวันแรกที่เข้าเห็น แป๋มจะรู้สึกตัวไหมว่าตัวเองใบหน้าผุดผาดมีสีเลือดแล้วยัง