เมื่อฉันหลุดหลงเข้าไปปลูกผักอิหยังวะ

ญาตท่านลุงเพื่อกลับไปเยี

้องไปมาให้ลำบากบ้านเรากว้างขวางอีกทั้งตอนนี้งานปลูกผักในไร่ก็ล้นมือจนบ้านเราทำไม่ทันเจ้าช่วยเราปลูก

ยขอทานที่นตลาดจึงอยาก

ขามากหน่อยไก่เราออกไข่กินไม่ทันถึงจะส่งเข้าวังหลวงก็ยังเหลือเฟือปีนี้ข้าตั้งใจขยายพัน

นในห่อผ้าที่พ่อค้าผักพึ่งส่งให้แบ่งออกเป็นสามกองส่งให้

ึงน้อยนิดเพียงนี้เสี่ยวซงไม่อาจรับมันไว้ได้”ในใจน

้อยเจ้าคงไม่รังเกียจเงินน้อย

ุณท่า

ูจิ้นไม่เ

ใช้กับท

บ่งส่วนของตัวเองออกค

ปไหนซื้ออะไร จ

สดใสปรากฏ

ลับมา พวกเรารอ

ประสานมื

สองสามวันหรือว่

ร่อนจะรั

วนำไปตากสองสามแดดก็เอามาเก็บไว้ได้นานแสนนาน อือ ...ฮูหยินจูจิ้นเก็บใบไผ่มาให้เสียมาก แม้ไม่ใช่ไผ่ห

ินพูดไ

ด่วนข้าจะไปขุดเผือกเตรียมไว้ ส่วนเกาลัดคงต้องให้จูจิ้นก

”ดวงตากลมโตยิ

ปเหลืออยู่บนต้นไม่มากนักตอนนี้คงร่วงไปหมดแล้วเจ้าส

ิ้มแก้มปริ เผลอ

ลัดกับเรานะเสี่ย

ซงยิ้ม

านเกิดเจ้าอย่ารบเร้าเขา เขาก็

่อนจะยกไปริมลำธารเพื่อล้างทำความสะอาด ท่านเฉินม

งห

้ร่างสูงผึ่งผายมิได้ผอมบางท่าทีองอาจสง่างามไม่ต่างจากมังกรหนุ่มอีกทั้งใบ

ตามข้าใช่หรือไ

มิงยิ้

หาไท่จือจนทั่วโรงเตี

ษ์ที่ถูกส่งออกไปตามตัวซงหยวน

พบไท่จือที่โรงเตี๊ย

วายพระพร

อคุกเข่า

ะไม่ไปไหนอีกแล้ว อีกไม่กี่วันจะมีพิธี

อนพิธีเสกสมรสไปก่อนด้วย ตอนนี้ลูกยังไม่พร้อมแล

่กลับ แล้วยังบอกว่าจะไม่พร้อมแต่งความสัมพันธ

หลวไหล ต่อจากนี้ไปสัญญาว่าจะไม่ทำให้เส

หรือว่าจะปรับปรุงตัวได้แต่เดิมข

ไท่จือเป้นไท่จือที่พบคนพวกนี้จึงรีบกลับมา เช่นนั้นจึงถือว่า

ือข้าคงคิดว่าไท่จือเป็นลูกเจ้าเพราะช่าง ตามใจกันจ

หากไท่จือหนีหายไปให้ฝ่าบาทส

่อนจะโบกมือให

ย หลังจากนั้นไปไม่อาจยืดเยื้อได้อีก ในเมื่อแคว้นใต้ส่งองค

นประส

ะทัยเส

ากท้องพระโรง จง

ญิงอิงเผยเสียหน่อยเพื่อแ

นข้า เรื่องราวที่ข้าจะทำต่อ

วบคุม หนึ่งคือความรัก ความรักมักอยู่เหนือการควบคุ

วนถอ

พยามคับขันจีรั

ีสิ่งใดกันคับขันเห็นเพียงแต่รอยย

ิ้มสนุกสนานยามที่ได้ลิ้มรสอาหารถูกปากช่างไร้การเสแสร้ง จ