icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon

เมื่อฉันหลุดหลงเข้าไปปลูกผักอิหยังวะ

บทที่ 9 พะโล้หน่อไม้กับใจสั่นๆของใครบางคน

จำนวนคำ:2576    |    อัปเดตเมื่อ:27/06/2024

งห

ไท่จือ

่นพร้อมกับต

คยตัวไม่ว่าจะร้องขอสิ่งใดมักจะ

งก้มหน้า

ทำลงไปเพียงเพื่อเล่นสนุกไม่ถึงกับร้ายแรงอะไรอีกอย่างไท่จือทรงตรัสว่าหากข้

รๆ ก็รู้ดีทั้งๆ ที่ข้าพยายามที่จะฉุดดึงเขาขึ้นมาแต่เขากลับทำตัวเหมือนตัวเองเป็นเพียงจอมยุทธ์ผ

ฝงบางอย่างเขาดูแลซงหยวนมาตั้งแต่ยังแบเบาะไม่เคยเห็นว่าซงหยวนจะมองหญิงใดด้วยสายตาแบบนั้นทั้งห่วงใย และเอาจใส่แ

าจะส่งองครักษ์ชุดให

นหายใจประสา

นัก

ยู่ที่นี่ข้าจึงเหม

งค์ชายรองซงหลี่ขึ้นนั่งบนบัลลังก์ตำหนักบูรพาที่เป็นของซงหยวนแต่ทว่าร้า

าน

ถูกลำเลียงลงไปจนสิ้นไม่ต้องแบกให้เมื่อยขบนอกจากหน่อที่ปอกเสร็จแล้วจึงหอบใส่หลัว แป๋เห็นว่ามันหนักอยากจะช่วยเสี่ยวซงแต่เขากลับรวบเอา สายสะพายหลัวไปเสีย

ังใช้เวทเมนตร์นางจิ้งจอ

ิ้ม ฉันเกลียดเด็กฉันไม

ใครข้าจะใช้กับเจ้าคนแรกเสกให้จู

จี่ยจะคิ

ง หายไปเ

่านแม่เรื่องนี้ท่านแ่บอกข้าว่า ที่เราไม่ข้องแวะกับใครเพราะพวกเราสามารถใช้ชีวิตลำพังไม่ต้องพึ่งพาใครทั้งอาหารและผักมากมายไก่หมูและเป็ดเรามี จนไม่ต้องไปรบกวนบ้านอื่นอีกทั้งท่า

รู้สึกชอบ และแป๋มแตกต่างจากคนอื่นน้ำใจเหลือเฟือของแป่มอีกทั้งการแสดงออกถึงความอยากรู้อยากเห็นของแป

ูดแบบนั้นแต่ในใจกลับรู้สึกอยากร้องไห้นี่แป๋มเป็นอะไรไปเห็นชัดๆ ว่าเสี่ยวซงไม่ได้มีท่าทีอะไร

มือมาจับมือแป๋มไว้ยักคิ้วแผล็

่น้ำขัดล้าง คันคายออกจากหน่อไม้จ

ม้มันมีคันคายแช่น้ำถูตัวเ

ห็นเม็ดทรายและหินสลับสีสวยงามเสี่ยวซงวางหลัว ลงไปขัดถูเอาคันคายออกแป

ี่ยมาเล่

งแป๋มอีก ไม่มีทางซะหรอก แกล้งทำเป็นไม่ได้ย

ุกเสียทีไม่แน่สองสามวันนี้อากาศอาจจะ

ำโดนใบหน้าข

เด็กบ

จริง เคี้ยวสองข้างรับกับใบหน้าที่บัดนี้หล่อเหลาและเปียกปอนสวยเหมือนใบหน้าของผู้หญิง ริมฝีปากแดงระเรื่อชุ่มน้ำเสี่ยวซงเปลี่ยนเป็นอมยิ้มแล้ววิดน้ำใส่แป่มบ้าง จูงกลายเป็นสงครามเมื่อแป่มถูกโดจตีจากสองชายต่างวัยตัวเองสัูไม่ถอยอยู่แล้ว เสื้อผ้าที่ใส่อยู่เปียกปอน

นเขา พ่อค้าผักมารอรับผักและหน่อไม้เหมือนรู้เวลา ส

ยวซงเจ้าสบา

นเฉิน แป๋มกับเสี่ยวซงและจูจิ้นหอบหน่อไม้ที่ปอกแล้วกลับไปที่บ้านกลิ่นพะโล้หอมมาแต่ไกลชวนน้ำลายไหลเล

่ลงไปในหม้อพะโล้ที่มีไข่เป็ดและเนื้อเป็ดตุ๋นจนเป็นสีน้ำตา

แป๋มพยักหน้า

่ไปที่ตลาดชื่อเป็ดมาทำพะโล้ ได้อาภรณ์ใหม่สีสวยมาจากในตลาดให้เจ้ากั

ริงแม้จปากร้ายไปหน่อย เฮ้อหากรู้

ลี่ยนอาภรณ์แล้วจะมาช

แล้วจะสวยเหมือนนางเอกซีรีส์ไหม รีบเปลี่ยนแล้วไปส่องกระจกดูดีกว่า สวมอาภรณ์สีชมพูงดงามจัดแต่งอาภรณ์ให้

อวให้พี่หน่อย ขุดแบบนี้ยุ่งยากเ

ียงหัวใจเต้นระรัว แป๋มหันหน้าไปด้านหลัง

ข้ามาตามเจ

่มในชุดสีชมพูสดใสนั้น แป๋มสบตาก่อนจะพยักหน้าแล้วรีบหันหลังออ

หอมกรุ่น หน่อไม้อ่อนๆ หั่นบางเป็นชิ้นพอ

อย่างเปิดเผย จูจิ้นตักเนื้อเป็ดใส่ปากเคี้ยว

ุณท่า

าของแป๋มที่เอ่ยคำขอบคุ

นและสดขณะที่นำมาปรุงให้รสชาติที่คาดไม่ถึงความหวานผ่านความกรุบกรอบและรสชาติของน้ำพะโล้ที่แทรกซึมเข้าสู่เนื้อหน่อไม้กรอบหอม ช่างลงตัวเสียจริงใครกันคิดเมนูพะโล้

ไม่อ้วนกลับเริ่มรู้สึกตัวเบาสบาย นอนหลับสนิทการขับถ่ายก็ตรงต่อเ

เปิดรับโบนัส

เปิด
1 บทที่ 1 ปฐมบท2 บทที่ 2 สูดอากาศบริสุทธิ์3 บทที่ 3 อโวคาโด้ราดน้ำผึ้งป่า4 บทที่ 4 สูตรลับ5 บทที่ 5 ความสัมพันธ์พี่น้อง6 บทที่ 6 ชวงเจีย7 บทที่ 7 ช่วงเวลาความสุขเพียงสั้นๆ8 บทที่ 8 ซาลาเปาแป้งนุ่ม9 บทที่ 9 พะโล้หน่อไม้กับใจสั่นๆของใครบางคน10 บทที่ 10 มิตรภาพยามคับขันจีรังยั่งยืนเพียงใด11 บทที่ 11 ใจคอ12 บทที่ 12 เกาลัด13 บทที่ 13 เกาลัด214 บทที่ 14 อาหารประเภทเนื้อเยียวทุกอย่าง15 บทที่ 15 บ๊ะจ่าง16 บทที่ 16 บ๊ะจ่าง217 บทที่ 17 ไปเก็บลูกพลับกัน18 บทที่ 18 ผักดอง19 บทที่ 19 พ่อมา20 บทที่ 20 ไม่คิดถึง21 บทที่ 21 พระกระโดดกำแพง22 บทที่ 22 คนเราเลือกอะไรได้23 บทที่ 23 หลงป่า24 บทที่ 24 ขอบใจ25 บทที่ 25 อาหารเช้าแสนธรรมดา(เสียเสี่่ยง)26 บทที่ 26 ข้ารักนาง27 บทที่ 27 สองปีผ่านไป28 บทที่ 28 ลืมเลือนกันหรือยัง29 บทที่ 29 ตัดสินใจ30 บทที่ 30 พบกันใหม่31 บทที่ 31 สองปีมันนาน32 บทที่ 32 ปลาทอดราดซอสขิง33 บทที่ 33 พาหญิงงามเข้าวัง34 บทที่ 34 ช้าไปแล้ว35 บทที่ 35 จุดพีค36 บทที่ 36 ยังไง37 บทที่ 37 บทสรุป38 บทที่ 38 จบบริบูรณ์