เมื่อฉันหลุดหลงเข้าไปปลูกผักอิหยังวะ
งห
ไท่จือ
่นพร้อมกับต
คยตัวไม่ว่าจะร้องขอสิ่งใดมักจะ
งก้มหน้า
ทำลงไปเพียงเพื่อเล่นสนุกไม่ถึงกับร้ายแรงอะไรอีกอย่างไท่จือทรงตรัสว่าหากข้
รๆ ก็รู้ดีทั้งๆ ที่ข้าพยายามที่จะฉุดดึงเขาขึ้นมาแต่เขากลับทำตัวเหมือนตัวเองเป็นเพียงจอมยุทธ์ผ
ฝงบางอย่างเขาดูแลซงหยวนมาตั้งแต่ยังแบเบาะไม่เคยเห็นว่าซงหยวนจะมองหญิงใดด้วยสายตาแบบนั้นทั้งห่วงใย และเอาจใส่แ
าจะส่งองครักษ์ชุดให
นหายใจประสา
นัก
ยู่ที่นี่ข้าจึงเหม
งค์ชายรองซงหลี่ขึ้นนั่งบนบัลลังก์ตำหนักบูรพาที่เป็นของซงหยวนแต่ทว่าร้า
าน
ถูกลำเลียงลงไปจนสิ้นไม่ต้องแบกให้เมื่อยขบนอกจากหน่อที่ปอกเสร็จแล้วจึงหอบใส่หลัว แป๋เห็นว่ามันหนักอยากจะช่วยเสี่ยวซงแต่เขากลับรวบเอา สายสะพายหลัวไปเสีย
ังใช้เวทเมนตร์นางจิ้งจอ
ิ้ม ฉันเกลียดเด็กฉันไม
ใครข้าจะใช้กับเจ้าคนแรกเสกให้จู
จี่ยจะคิ
ง หายไปเ
่านแม่เรื่องนี้ท่านแ่บอกข้าว่า ที่เราไม่ข้องแวะกับใครเพราะพวกเราสามารถใช้ชีวิตลำพังไม่ต้องพึ่งพาใครทั้งอาหารและผักมากมายไก่หมูและเป็ดเรามี จนไม่ต้องไปรบกวนบ้านอื่นอีกทั้งท่า
รู้สึกชอบ และแป๋มแตกต่างจากคนอื่นน้ำใจเหลือเฟือของแป่มอีกทั้งการแสดงออกถึงความอยากรู้อยากเห็นของแป
ูดแบบนั้นแต่ในใจกลับรู้สึกอยากร้องไห้นี่แป๋มเป็นอะไรไปเห็นชัดๆ ว่าเสี่ยวซงไม่ได้มีท่าทีอะไร
มือมาจับมือแป๋มไว้ยักคิ้วแผล็
่น้ำขัดล้าง คันคายออกจากหน่อไม้จ
ม้มันมีคันคายแช่น้ำถูตัวเ
ห็นเม็ดทรายและหินสลับสีสวยงามเสี่ยวซงวางหลัว ลงไปขัดถูเอาคันคายออกแป
ี่ยมาเล่
งแป๋มอีก ไม่มีทางซะหรอก แกล้งทำเป็นไม่ได้ย
ุกเสียทีไม่แน่สองสามวันนี้อากาศอาจจะ
ำโดนใบหน้าข
เด็กบ
จริง เคี้ยวสองข้างรับกับใบหน้าที่บัดนี้หล่อเหลาและเปียกปอนสวยเหมือนใบหน้าของผู้หญิง ริมฝีปากแดงระเรื่อชุ่มน้ำเสี่ยวซงเปลี่ยนเป็นอมยิ้มแล้ววิดน้ำใส่แป่มบ้าง จูงกลายเป็นสงครามเมื่อแป่มถูกโดจตีจากสองชายต่างวัยตัวเองสัูไม่ถอยอยู่แล้ว เสื้อผ้าที่ใส่อยู่เปียกปอน
นเขา พ่อค้าผักมารอรับผักและหน่อไม้เหมือนรู้เวลา ส
ยวซงเจ้าสบา
นเฉิน แป๋มกับเสี่ยวซงและจูจิ้นหอบหน่อไม้ที่ปอกแล้วกลับไปที่บ้านกลิ่นพะโล้หอมมาแต่ไกลชวนน้ำลายไหลเล
่ลงไปในหม้อพะโล้ที่มีไข่เป็ดและเนื้อเป็ดตุ๋นจนเป็นสีน้ำตา
แป๋มพยักหน้า
่ไปที่ตลาดชื่อเป็ดมาทำพะโล้ ได้อาภรณ์ใหม่สีสวยมาจากในตลาดให้เจ้ากั
ริงแม้จปากร้ายไปหน่อย เฮ้อหากรู้
ลี่ยนอาภรณ์แล้วจะมาช
แล้วจะสวยเหมือนนางเอกซีรีส์ไหม รีบเปลี่ยนแล้วไปส่องกระจกดูดีกว่า สวมอาภรณ์สีชมพูงดงามจัดแต่งอาภรณ์ให้
อวให้พี่หน่อย ขุดแบบนี้ยุ่งยากเ
ียงหัวใจเต้นระรัว แป๋มหันหน้าไปด้านหลัง
ข้ามาตามเจ
่มในชุดสีชมพูสดใสนั้น แป๋มสบตาก่อนจะพยักหน้าแล้วรีบหันหลังออ
หอมกรุ่น หน่อไม้อ่อนๆ หั่นบางเป็นชิ้นพอ
อย่างเปิดเผย จูจิ้นตักเนื้อเป็ดใส่ปากเคี้ยว
ุณท่า
าของแป๋มที่เอ่ยคำขอบคุ
นและสดขณะที่นำมาปรุงให้รสชาติที่คาดไม่ถึงความหวานผ่านความกรุบกรอบและรสชาติของน้ำพะโล้ที่แทรกซึมเข้าสู่เนื้อหน่อไม้กรอบหอม ช่างลงตัวเสียจริงใครกันคิดเมนูพะโล้
ไม่อ้วนกลับเริ่มรู้สึกตัวเบาสบาย นอนหลับสนิทการขับถ่ายก็ตรงต่อเ