icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon

เมื่อฉันหลุดหลงเข้าไปปลูกผักอิหยังวะ

บทที่ 8 ซาลาเปาแป้งนุ่ม

จำนวนคำ:2075    |    อัปเดตเมื่อ:27/06/2024

ิ้น แป๋มและเสี่ยวซงตามหลังบนเนิน

หัวผักกาดกำลังงอกขึ้นมาจากดินสี

วกมันงอกอ

บรูปหัวใจชนกันส

ิงของพวกมัน ออกมาจึง

กที่แปลงใหญ่ปลูกใ

รง" ไปปลูกในแปลงใหญ่ เราว่านเมล็ดที่นี่หนาแน่น

มือนกันแฮะ

กมัน แล้วก็ไม่ได้คัดสรรเอาเฉพาะต้นที่แข็งแรงในแปลงเพาะพวกที่เหลือยังพ

ุดมาในสวนผัก อย่างที่บอกผักสดๆ

บได้ง่ายเพราะไม่เคยออกกำลังกาย เสี่ยวซงส่งมือบางเหมือนลำเทียนให้แป๋มจับ แป๋มเหลือบตามองสบตา เสี่ยวซงค้นหาบางอย่าง บางอย่างที่ว่า 555อะไรกันตัวเองอย่างกะตุ่มใครกันจะ

ข้าช

่จีรังท่านไม่ต้องมาช่วยข้าหรอ

้าได้ข้าจะไม่ลังเลแม้แต่น้อยและมันมิใช่มิ

ย่าลืมตัวเสี่ยวซงดึงมือ แป๋มขึ้นไปบน ช่องทางเดินที่ชันขึ้นเรื่

่ไม่ไกลนักจูจิ้น แลบลิ้นใส่แป๋ม เหมือนจะร

นช้าหรือเปล่า”มา

็นทีว่าพี่สาวคนนี้จะรักเจ้ายิ่งชีวิต แต่ตอนนี้ ข

่วย ดึงมือพี่สาวแทบจะพยุงข้าเสียอีกต้องเดินขึ

ให้ใหม่หลายตัว บอกว่าเจ้าใส่แล้วมันหลวมโคลงไม่น่ารัก พ่อว่าเจ้ารูปร่างด

ยิ้ม แป๋มอ

สวยจน แป๋มอยากจะหยิบกล้องมาถ่ายรูปไว้หากมีโทรศัพท์คงได้ไปหลายรูปแล้ว ข้างๆกอหน่อไม่มีหน่อไม้หน่อใหญ่มหึมาแทงขึ้นมาจากดินมากมาย ….หน่อไม้จีน ..แป

ระหว่างร่องของข้อหน่อไม้แชะเ

เผลอตัวเข้าไปแย่ง เหล็กแ

ก ป

งก็เยอะแต่ ไม่ได้เรื่อ

แข็งขัน แวะหน่อไม้หน่อใหญ่ หลุดออกจาก โ

พอดีจึงจะไม่ต้องเสีย

ิ้นยิ้มเมื่อเห็นว่าเสี่ยวซง

ันถั่วแดง ก็จะถึงเวลาเก็บแล้ว แม่เจ้าจะไ

งโปรด บะจ่างหนึ่งในอา

กเก็บใบไผ่

่ลงมากองกับพื้นก่อนจะตัดลำไผ่

่านนำไม้ไ

หน่อยข้าจึงตั้งใจจะสาน

็นเชิงเข้าใจ หน่อไ

ด้ แบกไปได้สบายไม่ห

งสดอยู่ไห

ี่ หมดฤดูหน่อไม้ แต่บางส่วนนำลงไปทั้งเปลือกส่ง

ปทำอะไรอีกตั้ง

ำพะโล้ไก่ตุ๋

อามาทำพะโล้

ดท่านแม่ทำพะโล้ตุ๋น

องแป๋ม เริ่มรู้สึ

ินกลางวันกั

เลยเวลากลางวันไปแล้วและทุกๆ คนต่าง

วแดงมาให้หลายลูกอุ่นร้อนๆ ห่อม

กี่ยวถั่วแดงมาเก็บไว้ดีที่หิมะแรกยังไม่มาไ

กลิ่นถั่วแดงหอมเข้าไปในปากส่งไปถึงจมูกและลิ้นที่รับรส หวานหอมของไส้ถั่วแดง ที่ปนไปด้วย เนื้อหมูสับละเอียด ทำไมรสดีขนาดนี้ ทั้งนุ่มหอมหวานและลงตัวอย่างที่สุดหมูที่ถูกสับแล้วนำมาโลก

งที่นำมาตั้งแต่เช้า"แป๋

ั้น อากาศเย็นเล็ดลอดเข้าไปใ

่งเสียจริง”ท่านเฉินยิ้

หนึ่งจูเจี่ยจึงจะเป็นยอดฝีมือด้า

ดงเหตุใดต้องมีเน

กวนนำมาทำไส้ซาลาเปาแต่นี้ถูกกวนไปพร้อมกับเน้อหมูปรุงรส

ีนชอบกินกัน เคยคิดว่าคงไม่อยากจะกินมันหากต้องกินเข้าไปจร

แป้งซาลาเปาถ

ยิ้มจะตอ

งเจ้าใช้เวลาเตรียมแป้งสาลีหมักเชื้อถึงหนึ่งวั

่อยากกลับไปเรียนทำซาลาเปากับฮูหยินเฉินเสียทันทีเผื่อกลับไปที่โลกปัจจุบ

เปิดรับโบนัส

เปิด
1 บทที่ 1 ปฐมบท2 บทที่ 2 สูดอากาศบริสุทธิ์3 บทที่ 3 อโวคาโด้ราดน้ำผึ้งป่า4 บทที่ 4 สูตรลับ5 บทที่ 5 ความสัมพันธ์พี่น้อง6 บทที่ 6 ชวงเจีย7 บทที่ 7 ช่วงเวลาความสุขเพียงสั้นๆ8 บทที่ 8 ซาลาเปาแป้งนุ่ม9 บทที่ 9 พะโล้หน่อไม้กับใจสั่นๆของใครบางคน10 บทที่ 10 มิตรภาพยามคับขันจีรังยั่งยืนเพียงใด11 บทที่ 11 ใจคอ12 บทที่ 12 เกาลัด13 บทที่ 13 เกาลัด214 บทที่ 14 อาหารประเภทเนื้อเยียวทุกอย่าง15 บทที่ 15 บ๊ะจ่าง16 บทที่ 16 บ๊ะจ่าง217 บทที่ 17 ไปเก็บลูกพลับกัน18 บทที่ 18 ผักดอง19 บทที่ 19 พ่อมา20 บทที่ 20 ไม่คิดถึง21 บทที่ 21 พระกระโดดกำแพง22 บทที่ 22 คนเราเลือกอะไรได้23 บทที่ 23 หลงป่า24 บทที่ 24 ขอบใจ25 บทที่ 25 อาหารเช้าแสนธรรมดา(เสียเสี่่ยง)26 บทที่ 26 ข้ารักนาง27 บทที่ 27 สองปีผ่านไป28 บทที่ 28 ลืมเลือนกันหรือยัง29 บทที่ 29 ตัดสินใจ30 บทที่ 30 พบกันใหม่31 บทที่ 31 สองปีมันนาน32 บทที่ 32 ปลาทอดราดซอสขิง33 บทที่ 33 พาหญิงงามเข้าวัง34 บทที่ 34 ช้าไปแล้ว35 บทที่ 35 จุดพีค36 บทที่ 36 ยังไง37 บทที่ 37 บทสรุป38 บทที่ 38 จบบริบูรณ์