icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon

เมื่อฉันหลุดหลงเข้าไปปลูกผักอิหยังวะ

บทที่ 7 ช่วงเวลาความสุขเพียงสั้นๆ

จำนวนคำ:1790    |    อัปเดตเมื่อ:27/06/2024

่างอ่อนช้อยน่ารัก ก้าวเท้าลงจากเ

่างสูงที่เดินนำหน้าองครัก

ไท่จือมารับองค์หญิงแคว้นใต้แทนไท่จือที่กำ

ๆ ที่รู้ว่าอิงเผยจ

วันเดิมไท่จือนิยม ประพาสป่าครั้งละหลายๆ

ม่ได้ตามตัวไท่จ

ยมไปไหนเพ

งลำพังแบบนั้นไม่เร

างถอ

้าน้อยจนมุมแล้วไท่จือช

เมื่ออีกไม่นานไท่จื

ปอีกอย่างที่ถอนหายใจเพราะเบื

รอได้คงต้องรอจนก

สีสดในน้ำแกงสีเหลืองที่ลอยอบอวลมันเทศหั่นชิ้นสี่เหลี่ยมพอคำที่เปื่อยนุ่ม สีม่วงตัดกันก

มพยายามของเจ้ามีมากเพียงใดหากอยากจะผอมให้เร็วก็ตักแต่น้อยแต่ถ้

คว้าทัพพีไม้ไผ่มาตักขาว

ียกินกับเล่น

าน ทำให้ไม่อยากรับประทานอาหารอื่น ๆ เพิ่มเติม มันจึงเป็นตัวช่วยที่ดีในการช่วยลดน้ำหนักทางอ้อมได้ มีส่วนช่วยชะลอว

นื้อมันเทศ ผสมกับกลิ่นเครื่องเทศแทรกซึมเข้าไปจนรู้สึกถึงความลงตัว ในแต่ละคำที่เคี้ยวลงไปให้รสชาติสม่ำเสมอละลายในปาก แป๋มยิ้มย้อน

าะไม่น่าเชื่อว่าท่านป้าจะนำมั

งให้ความลงตัวมาก ตามธรรมดาคนส่วนมากจะไม่นิยมนำมาทำของคาวเพราะเชื่อว่านำมาเป็นทำอาหารหวานดีก

ประโยชน์ใดอีกบ้า

อของเจ้าเขาชอบกินมันเพราะช่วยเพิ่มกำลังวังชา ส่วนจูจิ้นกินมันเทศเข้าไปมากเขาจึงความจำดี และหลับส

ยุ่งยากมีขายทั่วไปจนกลายเป็นสร้างนิสัยให้คนทั่วไปนิยมอาหารปิ้งย่าง และของที่มีไขมันสูง แปลกพอนึกถึงอาหารย่างเนยของทอดหรื

้องกินมันเทศกับเนื้อปลาเยอะๆ ปกติจูเจี่

จะกินนแบบที่จูจิ้นชอบกินจะได้คิดคำตอบโต้ที่

ถึงความสัมพันธ์กับพ่อและแม่ของตัวเองที

ไว้เป็นเสบียงต่อไปต้องเดินขึ้นเขา นานหน่อย จูเจียจะไม่ไปก็ได้ เพราะปกติก็ไม่ไปแต่คราวนี้พ่ออ

นงกลัวว่าเขาจะไม่ให้ไป จูเจี่ยนี่ก็คงทำตัวเหมือนเแป๋มไม่มี

าห่มมีน้อยผืน แล้วอากาศยิ่งหนาวถึงเพีย

เร้นกาย

รับตัวไท่จือกลับต

ด้านหลังมีกระบี่

ม่อยา

ห่วงใยไท่จ

ได้แล้วจงต้าหมิง กี่ปีแล้วที่ใช้คำพูดเหล่

ญิงแคว้นใต้กำลังจะม

ด้เห็นความรักความผูกพันของคนในตระกูลเฉินล้วนไม่มีการตี

รับผิดชอบก็ยิ่งใหญ่พวกเขาแค่ปลูกผักเลี้ยงสัตว์ไปวันๆ ความรั

วเองมิได้ แล้วยังไม่อาจไม่เป็นไท่จือเช่นนั้นช่วงเวลานี้ข้าขอเ

้ตามไท่จือกลั

ู่แต่ในนั้นคาดว่าเจ้า

ระหม่อมทำตามพระป

น เห็นว่าข้าลำบากใจแค่ไหนช่วงเวลาค

เปิดรับโบนัส

เปิด
1 บทที่ 1 ปฐมบท2 บทที่ 2 สูดอากาศบริสุทธิ์3 บทที่ 3 อโวคาโด้ราดน้ำผึ้งป่า4 บทที่ 4 สูตรลับ5 บทที่ 5 ความสัมพันธ์พี่น้อง6 บทที่ 6 ชวงเจีย7 บทที่ 7 ช่วงเวลาความสุขเพียงสั้นๆ8 บทที่ 8 ซาลาเปาแป้งนุ่ม9 บทที่ 9 พะโล้หน่อไม้กับใจสั่นๆของใครบางคน10 บทที่ 10 มิตรภาพยามคับขันจีรังยั่งยืนเพียงใด11 บทที่ 11 ใจคอ12 บทที่ 12 เกาลัด13 บทที่ 13 เกาลัด214 บทที่ 14 อาหารประเภทเนื้อเยียวทุกอย่าง15 บทที่ 15 บ๊ะจ่าง16 บทที่ 16 บ๊ะจ่าง217 บทที่ 17 ไปเก็บลูกพลับกัน18 บทที่ 18 ผักดอง19 บทที่ 19 พ่อมา20 บทที่ 20 ไม่คิดถึง21 บทที่ 21 พระกระโดดกำแพง22 บทที่ 22 คนเราเลือกอะไรได้23 บทที่ 23 หลงป่า24 บทที่ 24 ขอบใจ25 บทที่ 25 อาหารเช้าแสนธรรมดา(เสียเสี่่ยง)26 บทที่ 26 ข้ารักนาง27 บทที่ 27 สองปีผ่านไป28 บทที่ 28 ลืมเลือนกันหรือยัง29 บทที่ 29 ตัดสินใจ30 บทที่ 30 พบกันใหม่31 บทที่ 31 สองปีมันนาน32 บทที่ 32 ปลาทอดราดซอสขิง33 บทที่ 33 พาหญิงงามเข้าวัง34 บทที่ 34 ช้าไปแล้ว35 บทที่ 35 จุดพีค36 บทที่ 36 ยังไง37 บทที่ 37 บทสรุป38 บทที่ 38 จบบริบูรณ์