เมื่อฉันหลุดหลงเข้าไปปลูกผักอิหยังวะ

ันมานี้ อากาศหนาว ไม่เคยได้อาบน้ำ น้ำในลำธารไหลผ่านหินก้อนสวยหลากสี เลาะเรื่อยไปตาม ช่องทางคดเคี้ยวสวยงามบ้างลึกบ้างตื้นแต่ก็ไม่ถึงกลับทำใ

๊ยย

้ามข้างหนึ่งของมันหนีบติดอยู่ที่นิ้ว จ

บกุ้งไปจูจิ้น

นถึงน้ำลึกที่เจ้าบ้านเฉ

หรอกน่าไม่

แต่แป๋มกำลัง

ัง ทำไมจับกุ้

มันไว้ทั้งสองทาง ยิ่งหากมีคนมาช่วยดักยิ่งจับมันง่ายดายเมื่อคร

้านเดียวก

้งมักจะ ทำโพรงไว้ เพื่อซุกตัวอยู่นั้นหากลูบไปใต้พื้นหินแล้วรู้สึกว

ึ้นมาเอากุ้งมาเก็บโดยเอาถังใส่น้ำแล้วปล่อยกุ้

ัวสองตัว แป๋มอยากลองบ้าง จึงเข้าไปช่วยต้อนกุ้งในโพรงหิน ล้วง

ท่านพ่อ..มั

หน้าหล่อเหลาเกือบจะโดนแก้มอวบของแป๋ม เสี่ยวซง ไ

้ามใหญ่หนีบฉับเข้าที่นิ้วนางของแป๋มร

ออออ

กุ้งที่ไม่ยอมปล่อยกล้ามขึ้นมาด

ิ้นหัวเราะ ขำก

เสร็จฉัน กุ้งนี่จับไม่ยาก

ต่เมื่อยกตัวกุ้งขึ้นมาชื่นชม บ

ด้ไหม”เจ้าบ้านเฉินจูจิ้นแ

ำไ

เต็มท้องเลย

องทองเต็มไปหมดแป๋มเก

้ามาที่ลำธารไม่ปล่อยกุ้งก็ปล่อยปลาของข้า แล้วแสร้งพูดว่าทำมันหลุด

ิมพ์นิยายที่ไร้คนอ่าน แต่ว่าอยากเขียน อยากเป็นนักเขียน อยากอ่านเม้นท์ อยากมีเพื่อนคุย เลยเปิดให้อ่านฟรี555 แต่จะว่าไปจูเจี่ยจะทำได้เท่าทีแป๋มทำไมหนอเขี

ู้สู้จูเจี่ย แป๋มก็จะพ

ด้ถึง ห้าตัวอากาศเริ่มขมุกขมัว หนาวสั่น ป

้กุ้งเยอะมากปกติพ่อกับจูจิ้นมาได้น้อยกว่านี้มากวันนี้มีทั้งเสี่ยวซงและจูเจี่ยมาช่วยกัน วันนี้เสี่ยวซงเจ้าจะได้ล

๋มที่มักจะมีคำสัพยอกแม่ของแป๋มทำนองนี้เหมือน

อุตส่าห์เตร

ดอะไร

้งได้ แต่นางกลับจับมันได้ตั้งห้าตัว หรือว่าเป็นเพร

์ทันทีจูจิ้น นาย

ยวซงเขย่าหัวจูจิ้นไปมาแ

ันนั้นมาถึง ข้าก็คงหาโอกาสเอาคืนเจ้าให้เจ

นกับเป็นการเปิดเผยค

มื่อแป๋มขุดหลุมล่อจูจ

ารที่พุ

างแน่นอนเหตุใดถึง มา

ชิญตัวไท่จือกลับไ

และเสื่อมเสียหากคนพวกนั้นดีก็คงไม่มีปัญหาแต่หากเห็

ตาเห็นแล้วว่าม

งรีบกลั

บกถังใส่กุ้งจูจิ้นกำมือเสี่ยวซงไว้

เอ่ยทักรับเอาถังก

ยเช่นนี้ วันนี้ข้าจะแกงกุ้งกั

เยอะๆ ไม่อ้วนหรือไรพี่จูเ

าหารที่ข้าทำไม่กินหมูกับไก่เหมือนที่เคยทำหมูเค็มเราก็เหลื

้ม ก้มหน

อยากจะสวยอวดพี่

บ้านี่เอ

ะพัฒนาตัว

้าพูดเองว่าอยากจะผอมข้าคุยกับแม่ของเจ้าแล้วว่าเราจะปรุงแต่อาหารที่จู

งที่สุดย้อนเวลามาไม่เสี

งบนเตาดินกองไฟด้านล่างเอากุ้งตัวใหญ่ขึ้นไปวาง แป๋มเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว วัน

ปจริงๆ รู้ส

แล้ว เสี่ยวซงมองอาภรณ์สีพื้นๆ ของแป๋มที่สวมใส่เหมือนจะพูดอะไรแต่ก็เงียบเสีย จูจิ้น นั่งอยู่บนตักข

ใจจะพาพวกเจ้าขึ้นไปเก็บหน่อไม้ป่ามาบนเขา เพื่อเตรียมส่งเข้าวังหลวงฝ่าบาท

่เก็บของดีดีไว

อบมองว่าของสวยไร้ที่ติจึงเป็นของดีบางทีของที่ไม่สวยรสชาติก็ไม่ได้ต่างกันเพียงแต่มันไม่สวยไม่ถูกใจคนกินเช่นนั้นในใ

ในถาดไม้ พร้อมกับน้ำจิ้มที่ มีพริกและชวงเ

ทำไม่มีทำ

มเรื่องชวงเจียกล

่อหลายวันก่อน เหี่ยวไปบ้างแต่ก็ยังเ

กับน้ำจิ้มร

ุ้งย่างไม่น้อย อีกทั้งซวงเจียยังบำรุงหัวใจบ

แล้วที่แน่ๆอาจมีผายลมบ้าง อือ ..ช่างรอบคอบเสียจริ

านเฉินส่งให้จิ้มไปที่ น้ำจิ้มผสมซวงเจี่ย รสชาติเผ็ดร้อน หวานนิดๆ เค็มหน่อยๆ แล้วก็มีความมันหนึบและนุ่มวหวานของกุ้งสดๆ ที่ตัวใหญ่จนเกือบจะเต็มปาก

ส่วนกับข้าวแม่เจ้ากำลังแกงกุ้ง

สองตัว กุ้งที่เห็นมากมายจนแป๋มคิดว่าจะกินไม

ี่สุดใน

ท่านเฉินและจูจิ้น ก่อน

้าแกะเ