icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon

หนึ่งชาติแค้นสองภพรัก ไยไม่คะนึงหา

บทที่ 3 พบ

จำนวนคำ:2550    |    อัปเดตเมื่อ:02/07/2024

เจ้าคนถ่อย ลุกขึ้นมาข้าสั่งไม่ให้ตายจะตา

หนักหลันเล่อจึงเปลี่ยนวิธียกมือขึ้นกอดรวบลำตัวมือบางวางที่แผ่นหลังขอ

เจ็บ

นล่างตัวเองนอนทั

รย์มาดีกว่า ไม่ได้สิต้องจัดการก

ิ้วจรดมีดสั้นลงที่ลำคอของต

ดูดีมาหน่อย อีกอย่างพว

้านหลังของต้าหมิงคุนออก แผลยาวเหวอะหวะฟาดยาวบนแผ่นหลัง

มล่าเช่นนี้ แต่หายห่วงถึงมื

ลายเป็นของที่ต้องพกติดตัวเป็นประจำ โรยยาสมานแผล เทน้ำใส่ในผ้าอีกครั้ง เช็ดรอยเลือดที่เปรอะเปื้อนใบหน้าอีกครั้ง หลันเล่อชะงักมือ ด้วยใบหน

ประหลาด บังเกิดความรู้สึกประหลาด ที่หลันเล่

อาจารย

งเขาทุกอย่างเกิดขึ้นรวดเร็วเพียงครู่เดียวร่

าเป็

เอ่อหล

่หลันเล่อน

ม่ข้าเอ่อหลันเล่อองค

ุนยกมือข

ตายไ

พำเ

หมบาดแผลของท่านก็เป็นยาสมานแผลที่ดีที่สุดของเผ่าเรามีใช้เฉพาะในวังหลวงชาวบ้านธ

ได้ยินชื่อ

ตอนนี้เขา

ะร่ำสุราด้วยกันที่….ท

เขาใ

สียง

ซือฟุอยากพบซือฟุจะต้องพูดกับข้า

ขามาพ

ิ้งตัวลงแผ่หลาด้วยรู้สึก

คบไม้ ตรงเข้าพยุงร

ะ ฮ่

วยหนวดเคราไม่เคยต้องคมมีดมานับสิบปีบัดนี้สะอ

ทำไมใบห

ฝีปากกลั้นยิ้ม

เขาได้อีกอย่าง...ข้าไม่ชอบคนที

างยกมือขึ้นลูบที่ใ

ี่เจ้าท

้วก็ทำแผลไม่ได้ปล้นพรหมจรรย์

ต้องช

วิตแค่กวนหนวดเคราด้วยความหวังดี อีกอย่

มีอารมณ์ขันยิ่งนัก นานแค่ไหนแล้วที่เขาไม

งหลันเล่อ ก่อ

ณหน

ข้าชื่อเอ่

เป็นไปได้อย่างไรหากเป็นลี่หลันเล่อที่ไม่แก่เ

ากผู้คนนานนับเดือนด้วยเรื่องของลี่หลันเล่อ เมิ่งเม่ยที

านมีคนดูแลแล้ว

ื่อพยุงต้าหมิงคุน

ั่วโท

ของนางช่างละม้ายกับแม่นางลี

วามจริงก็ดีไม่น้อยไม่มีหนวดเคราก็รู้สึกว่าใบหน้าสะอา

ัวหรื

มหัวหน้าโจ

คนติดตามจนทั่ว

จรพรรคจิ้งจอก

ะสังหารคนล้วนง่ายดาย ข้ามักจะเปิดโอกาสให้พวกท่านได้ทำตามใจ

์ชายเพียงแค่ห้ามหมอในปาเอ่อถัวให้การ

นมลู่ฟางก็จะต้องรับเอาหลานคนโปรดต้าหมิงคุนเข้ามาในว

ยวางใจ ข้าจะทำให้ดีที

ิงรองนะหรือข้ายังไม่ได้รับป

ทัพมาโจมตียอมเอาชีวิตของจอมโจรจิ้งจอกดำหลายร้อยชีวิตไปเสี่ยงก็เพราะว่าข้าแอบห

าวหรือน้องสาวที่น่าเอ็นดูอย่างหลันเล่

นี้อีกที เจ้าทำสิ่งที่ข้ามอ

ัดชายเสื้อ

หลวงอีกแล้ว กงเจี้ยนตามห

ี้สั่

กับถงหมิ่นเป็นแ

ับมา ถงหมิ่นเป็นคนแคว

อร

ือ คว้ากระบี่ออ

ได้ร่ำสุราเหมือนเช่นทุกครั้งที่หนีออกมาป่า

ุ๊

างหน้าหลันเล่อไว้ย

องหนีอะไรม

ดว่าต้อง เดินกลับวังห

้าเข้า

ึงอาจารย์ใ

าที่สุด นี่ข้าเ

นวดน่องเบาๆถงห

ารย์แบกเจ

ดดขึ้นหลังของ

อมตามหาข้า ต้องทำคุณไถ่โท

มิ่

ใจอย่

ี่เจื้อยแจ้วไม่หยุด ถงหมิ่นฟังไปยิ้มไป

ันเล่อช่วยชีวิตคนผู้

นชะงัก

่องอันตรายเพียงนี้ ค

าจารย์ เขายังบังคับให

ิงเจอเข

งทางออกไปยังโรงเตี๊

จะถึงตำหนักขององค์หญ

ลันเล่อลงจ

รย์ท่านไม่แบ

ค์หญิงอย่าเล่าเรื่องนี้ให้ใครฟังอย่

อพยักหน

อาจารย์หลันเล่

ถงหมิ่นรี

นครั้งนี้ เป็นเพราะลู

้ เจ้า

่อถัวไว้ได้ ไม่มีการรุกรานจากเผ่าอ

สิบแปดอีกอย่างข้

ไปแคว้นหาน ข้าช่วยพูดเสียหน่อย ตำแหน่ง

ตในวังหลวงแคว้นหาน จะทำให้นางต

เรื่องบ้านเมืองล้ว

่อน ไท่จือแคว้นใต้ก็กำลังจะส

งยิ้ม

กพร่อง หวังว่าฝ่าบาทจะเห็นแก่ข

บเผ่าปาเอ่อถัวเพื่อผลประโยชน์กดดันหลันเล่อของข

างกำนัลที่ส่งไปยังตำหนักของล

ับปากนาง

่ยอมรับปาก อ้างว

หลันเล่อของข้า ส่งข่าวบอกไท่จือแคว้นใต้ใ

เปิดรับโบนัส

เปิด
1 บทที่ 1 ปฐมบท2 บทที่ 2 ปฐมบท23 บทที่ 3 พบ4 บทที่ 4 ไปสู่ขอเป็นฮองเฮา5 บทที่ 5 ยอม16 บทที่ 6 ข่าวดี7 บทที่ 7 เดินทาง8 บทที่ 8 หลันเล่อเหมาะที่จะเป็นฮองเฮาเท่านั้น9 บทที่ 9 ข้าสัญญา10 บทที่ 10 แค่ซบหน้าร้องไห้11 บทที่ 11 หลักแหลม12 บทที่ 12 ดื้อด้าน13 บทที่ 13 ข้าเต็มใจ14 บทที่ 14 หนี้บุญคุณกับบาปเคราะห์15 บทที่ 15 ยอมอีกแล้ว16 บทที่ 16 จริงใจ17 บทที่ 17 แทนกาย18 บทที่ 18 ไม่เลอะแล้ว19 บทที่ 19 กลับ20 บทที่ 20 ทำความคุ้นเคย21 บทที่ 21 ต้องไม่รอสวรรค์เมตตา22 บทที่ 22 นางคือลี่หลันเล่อ23 บทที่ 23 สำหรับข้าท่านเป็นหนึ่ง24 บทที่ 24 ไร้เดียงสา25 บทที่ 25 ไร้ใจ26 บทที่ 26 ตายใต้ดอกโบตั๋น แม้เป็นผีก็สุขสำราญ27 บทที่ 27 วงล้อแห่งกรรมหมุนวนอีกครั้ง28 บทที่ 28 วงล้อแห่งกรรมหมุนวนซ้ำๆ29 บทที่ 29 เอาคืน30 บทที่ 30 มารักทำไมตอนนี้31 บทที่ 31 มารักทำไมตอนนี้เล่า32 บทที่ 32 เจ็บปวดเกินกว่าจะรับรู้33 บทที่ 33 เป็นข้าที่โง่งม34 บทที่ 34 ไม่อาจร้องขอ35 บทที่ 35 ยอมเหอะ36 บทที่ 36 ดอกเหมยกุ้ยฮวาเบ่งบาน37 บทที่ 37 เจ็บซ้ำ38 บทที่ 38 บทสรุป39 บทที่ 39 จบบริบูรณ์40 บทที่ 40 ตอนพิเศษ