icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon

หนึ่งชาติแค้นสองภพรัก ไยไม่คะนึงหา

บทที่ 2 ปฐมบท2

จำนวนคำ:2278    |    อัปเดตเมื่อ:02/07/2024

ีผ่

วิ่งเจ้าค่ะเดี๋ยวจะล้มลงไปแข

บมีสีแดงระเรื่อไม่ได้แต่งแต้ม คิ้วคมรับกับดวงตากลมเหมือนกำลังสงสัยใคร่รู้จมูกรั้นเช

ที่ยิ่งใหญ่ฮ่องเต้แคว้นหานมา

หน้าก่อนจะยกมือขวางร่างบางที่วิ่งมาห

นจากแคว้นหานข้าอยากเห็นว่า

องค์หญิงช

าไปใกล้ๆจ้อ

ลยทีเดียว ซือฟุ

คนวิ่งลิ่วไปย

องค์หญิง

มาเมื่อพระสนมของบิดา เอ่ย

เสด็จพ่อเสด็จแม่พร

ม่ได้มีท่าทีอ่อ

วันนี้มีแขกเมืองฮ่องเต้แคว้นหาน เสด็จเยี่ยมเยือนเผ่

ยกมือขึ้นคว้ามือของหลันเล่อ

กไม่นานจะกลายเป็นองค์หญิงที่งด

มาร้ายไม่อาจหยั่งรู้

ันเล่ออย่างจงใจทำให้หลันเล่อหดห

านางกลับไป

ละฮองเฮาไม่มีการท้วงติง ถงหมิ่นพยักหน้าให้กับ

ฮ่องเต้แคว้น

ผู้แทนพระองค์ในต

ะสานมือตรงห

าน ไม่ปรากฏกาย

องใช้เวลาพักฟื้น เมื่ออาการดีขึ้นแล้วจึงจะแวะมาถวายพระพรฝ่าบาท

นยิ่งใหญ่เพียงใดอีกทั้งยังเป็นคนหนุ่มอนาคตไกล ข้

าอย่างนี้ดีไหม ลู่ฟางอาสาเยี่ยมไข้ ต้า

จ แก้ไขสถานการณ์หลันเ

้า”น้ำเส

่าบาท” หลัน

นแค้นหานเป็

เอ่ยปากถ

เอ่อถัวของเรามีสิ่งใดที่อยากได้บ้างก็เท่านั้น หากพึงใจ

่เขาส่ง พระสนมลู่

่าจะช่วยเป็นด่านหน้าคอยปกป้องชายแดนของแคว้นหาน ต่อกรก

ต้องส่งใครไปไหม

หลงใหลสนมลู่ฟางนางชี้นกเป็นไม้เสด็จพ่อก็คล้อยตาม แต่มีพี่ใหญ่เจ้า

นั้นเราก็วางใ

นะว่าจะหนีออกไปเที่ย

ู้ทันหลันเ

ึ้นลูบ

แคว้น เข้ามาในเขตวังหลวง ไม่ได้มาแค่คนสองคน

คุน”ฮองเ

พิ่งจะสามสิบหกแต่ก็มีชื่

ยวในตลาดสักสองชั่วยาม เสด็จแม่ช่ว

ือฟุ แม่กำลังคิดว่าไม่อยากให้เจ้าใกล้ชิดซือฟุมากไปเพร

ากไม่ใช่อาจารย์ข้ายังนึก

อกไปถึงเวลานั้นจะต้องมีคนที่รั

ดื้อรั้นแต่ภายในหลันเล่อกับรู้สึกว

่องเต้ มีท

้าแม้จะไร้รอยยิ้มทว่า กลับหล่อเหลาในแบบของบุรษหนุ

จำเป็นไปที่นั่นก็ได้ ไม่เห็นว่าจะต้

ู้ซึ่งตอนนี้ มีอำนาจยิ่งใหญ่ไม่แพ้หลันเซ่อแล้วอีกอย่างตอนนี้หลันตี

ที่แคว้นหานมักจะเ

างนั้นหรือ.. ข้ายังไม่มีรัชท

อนนี้งดงามจนเล่าขานไปทั่ว หลายชนเผ่าที่ยอมสวามิภ

่มีรัชทายาทหากจะม

าบาทเองยัง

แล้วที่เขาไม่เคยคิดถึงเรื่อง

่าทหารชักทั้งดาบและกระบี่ออกห้ำหั่น จื่อจื่อยกมือขึ้นกันต้าหมิงคุนไว้ โยนเสื้อคลุมของสีทึบให้กับต้าหมิงคุน เพื

่าเปิดเผยฐานะพวกโจรจิ้งจอกดำ มักจะออกปล้นฆ่าคนที่มาพักค้างแรมที่

ี่ หันหลังพุ่งตัวอ

อกางกั้นไว้ จื่อจื่อถลาเข้าใช้กระบี่ของตัวเองรับคมกระบี่ของโจรป่าเสียงดังลั่

อื

ีแดงไห

้แค้วนหานได้มี

ี่นับสิบพุ่งตรงเข้าใส่ต้าหมิงคุน

ทไหวหร

ุนพยักหน

ันไปไว้ฝ่า่บาท

หล่าโจรป่าล้มลุกคลุกคลาน ต้าหมิงคุนได้โอกาสพุ่งเข้าไปในดง

เพียงครู่สายตาก็พร่ามัวก่อนที่ร่างสูงจะทะยานลงจากกิ่ง

ย ข้าเป็นองค์หญิงสั่

คนที่ถูกทำร้ายมาก่อน ตรงเข้าพยุงต้าหมิงคุนท

ยังทำเก่ง ตกลง

่างบางพลิกตัวขึ้นทาบทับยกม

”เค้นเ

นเล่อหุบปากสนิททั้งๆที่อยาก

่อย

ทร์บนฟากฟ้าโผล่พ้นเงาเมฆ ต้า

หลัน

นอกอุ่นหมด

เปิดรับโบนัส

เปิด
1 บทที่ 1 ปฐมบท2 บทที่ 2 ปฐมบท23 บทที่ 3 พบ4 บทที่ 4 ไปสู่ขอเป็นฮองเฮา5 บทที่ 5 ยอม16 บทที่ 6 ข่าวดี7 บทที่ 7 เดินทาง8 บทที่ 8 หลันเล่อเหมาะที่จะเป็นฮองเฮาเท่านั้น9 บทที่ 9 ข้าสัญญา10 บทที่ 10 แค่ซบหน้าร้องไห้11 บทที่ 11 หลักแหลม12 บทที่ 12 ดื้อด้าน13 บทที่ 13 ข้าเต็มใจ14 บทที่ 14 หนี้บุญคุณกับบาปเคราะห์15 บทที่ 15 ยอมอีกแล้ว16 บทที่ 16 จริงใจ17 บทที่ 17 แทนกาย18 บทที่ 18 ไม่เลอะแล้ว19 บทที่ 19 กลับ20 บทที่ 20 ทำความคุ้นเคย21 บทที่ 21 ต้องไม่รอสวรรค์เมตตา22 บทที่ 22 นางคือลี่หลันเล่อ23 บทที่ 23 สำหรับข้าท่านเป็นหนึ่ง24 บทที่ 24 ไร้เดียงสา25 บทที่ 25 ไร้ใจ26 บทที่ 26 ตายใต้ดอกโบตั๋น แม้เป็นผีก็สุขสำราญ27 บทที่ 27 วงล้อแห่งกรรมหมุนวนอีกครั้ง28 บทที่ 28 วงล้อแห่งกรรมหมุนวนซ้ำๆ29 บทที่ 29 เอาคืน30 บทที่ 30 มารักทำไมตอนนี้31 บทที่ 31 มารักทำไมตอนนี้เล่า32 บทที่ 32 เจ็บปวดเกินกว่าจะรับรู้33 บทที่ 33 เป็นข้าที่โง่งม34 บทที่ 34 ไม่อาจร้องขอ35 บทที่ 35 ยอมเหอะ36 บทที่ 36 ดอกเหมยกุ้ยฮวาเบ่งบาน37 บทที่ 37 เจ็บซ้ำ38 บทที่ 38 บทสรุป39 บทที่ 39 จบบริบูรณ์40 บทที่ 40 ตอนพิเศษ